Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Το τέλος των συμβολισμών

Για πόσο καιρό θα ασχολούμαστε με τις γραβάτες; Και πώς θα αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο;

Κέζα Λώρη  , tovima.gr 










Εχουµε τους συµβολισµούς. Ωραία. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φορά λαιμοδέτη. Δηλαδή καταργεί ένα σύμβολο εξουσίας. Στις δημόσιες εμφανίσεις του περπατά ένα βήμα μπροστά από τη γυναίκα του. Δηλαδή υιοθετεί κινησιολογία πατριαρχίας. Μάλιστα. Να πιάσουμε και τους υπόλοιπους. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στα επινίκια φόρεσε κίτρινο παλτό και φούξια παντελόνι θυμίζοντας φρούτο του δάσους. Ο Τάσος Κουράκης έχει αλογοουρά και γράφει ποιήματα τα οποία εύκολα παρωδούνται: «Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου / κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου / όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με / πλήρωση».

Για πόσο καιρό άραγε θα ασχολούμαστε με ρούχα και με τρίχες; Πότε θα ξεπεράσουμε αυτό το πρώτο στάδιο, που κρίνει την επιφάνεια και βρίσκει νόημα στη λεπτομέρεια; Δεν θα αρνηθούμε ότι όλα αυτά συμβάλλουν σε κλίμα θυμηδίας, που όλοι έχουμε ανάγκη. Μόλις λοιπόν περάσει το ευχάριστο προοίμιο με τις γραβάτες και τις κομμώσεις, μπορούμε να επικεντρώσουμε στα ουσιώδη, αυτά δηλαδή που θα κάνει ο σύριζας και θα αλλάξει τη ζωή μας - ελπίζουμε προς το καλύτερο.

Η τελευταία δόση του φόρου ακινήτων θα καταβληθεί κανονικά - μη μείνει τρύπα στα δημοσιονομικά. Από εκεί και πέρα, αναμένουμε εάν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αρχίσει τα μπαλώματα, τις τροπολογίες και τις υπουργικές αποφάσεις ώστε να μεταρρυθμίζει σε μικροκλίμακα. Είναι όμως σαφές: Η φορολογική νομοθεσία χρειάζεται κατάργηση, συνολικά. Δηλαδή να καταργηθούν όλοι οι νόμοι, με τις τροπολογίες και τα συμπαρομαρτούντα, και να κατατεθεί ένας νέος, ολόφρεσκος, πλήρης φορολογικός κώδικας. Από εκεί θα φανεί το πολιτικό πλαίσιο και όχι από ένα μέτρο της στιγμής που θα ανακουφίσει για λίγο κάποιες κοινωνικές ομάδες.

Ενας άλλος ανέξοδος στόχος της κυβέρνησης είναι η πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς. Τούτα αποτελούσαν επί πολλές τετραετίες ατζέντα αντιπολίτευσης. Τι εννοούμε όμως ως διαφθορά; Μόνο τη μίζα του υπουργού στις δημόσιες προμήθειες; Αυτό που προκύπτει από τις διεθνείς καταγραφές είναι ότι το σύστημα σαπίζει σε όλα τα κλιμάκια, από τον υπουργό ως τον τελευταίο υπάλληλο του δημοσίου τομέα. Αρκεί άραγε μια νέα νομοθεσία για να περιοριστούν τα φαινόμενα; Η νέα νομοθεσία θα είναι τιμωρητική; Εν ολίγοις, θα απολύεται ο δημόσιος υπάλληλος αν αποδειχτεί ατόπημα; Θα διώκεται το πολιτικό πρόσωπο με την πρώτη υπόνοια κακοδιαχείρισης; Η διαπλοκή είναι και αυτή μια μυστήρια έννοια. Το προφανές κάπου μπερδεύεται με το ασήμαντο ή το ανέντιμο, όμως έχει τεράστια σημασία το πολιτικό πλαίσιο.

Μια ακόµη πρωτοβουλία είναι δωρεάν, όμως συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή: η νομοθετική προστασία της πρώτης κατοικίας. Οι κυβερνήσεις των Μνημονίων υπήρξαν ανάλγητες, δίχως ίχνος ανθρωπισμού. Ολα υπέρ των τραπεζών, σαν να μην υπάρχει για αυτές επιχειρηματικό ρίσκο. Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσει και η συκοφάντηση όσων αδυνατούν να καταβάλουν τις δόσεις λόγω της κρίσης. Επί μια πενταετία διακινήθηκε ο μύθος ότι όσοι χρωστούν τα σπίτια τους είναι καλοπερασάκηδες, με καταθέσεις, κρυφά εισοδήματα και εκμεταλλεύονται τη συγκυρία από νοοτροπία τεμπελχανά. Ας γίνει λοιπόν μια έμπρακτη αναγνώριση των θυμάτων της οικονομικής κρίσης ώστε να μη μείνει στον δρόμο κανένας άλλος ιδιοκτήτης ακινήτου - φθάνουν και περισσεύουν οι 25.000 άστεγοι.

Μια ακόμη ανέξοδη μεταρρύθμιση αφορά το οικογενειακό δίκαιο. Οπως ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάργησε τον νόμο για τη μοιχεία και νομοθέτησε τον πολιτικό γάμο, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δυνατότητα να προωθήσει τη νομική ένωση πολιτών ιδίου φύλου. Τέτοιες αποφάσεις δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, εν τούτοις δίνουν το στίγμα μιας αριστερής διακυβέρνησης.

Τα υπόλοιπα, περί χρέους, διαπραγμάτευσης, συμβίωσης με τους δανειστές, είναι μια άλλη, παράλληλη ιστορία, η οποία απαιτεί κάτι παραπάνω από καλή θέληση και ιδέες για έναν καλύτερο κόσμο. Αναμένουμε. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...