Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Ούτε σουβλάκι, ούτε Κόκα Κόλα

του Γιώργου Καρελιά , protagon.gr

photo: Menelaos Myrillas / SOOC
Λίγες αλήθειες.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν «παλλαϊκό». Τέτοιο έγινε μετά το 1974. Το 1973 ο (πολύς) λαός ήταν αλλού, όχι στο Πολυτεχνείο.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν μια «ουδέτερη» πράξη, όπως εδώ και χρόνια επιχειρούν να πλασάρουν κάποιοι επιτήδειοι.
Το Πολυτεχνείο δεν το ήθελε η τότε Δεξιά. Μάλιστα, πολλά χρόνια αργότερα ήθελε να καταργήσει την επέτειο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και αρκετά φωτισμένα πρόσωπα της Δεξιάς που αντιστάθηκαν στη χούντα.
Το Πολυτεχνείο έγινε από φοιτητές που ανήκαν στην ευρεία Αριστερά. Κόμματα και οργανώσεις υπήρχαν (ο Ρήγας, η Αντι-ΕΦΕΕ και άλλες μικρότερες), αλλά η εξέγερση δεν έγινε με καμιά κομματική γραμμή. Πολλοί πρωταγωνιστές ήταν ανένταχτοι της Αριστεράς.
Η «γενιά του Πολυτεχνείου» δεν κατέστρεψε τη χώρα, όπως θέλουν διάφοροι επιτήδειοι και αναπαράγουν κάποιοι αφελείς. Όσοι κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο προστίθενται σε εκείνους που μέχρι τότε ήταν στα ξερονήσια και στις φυλακές. Δεν αποτελούν άλλοθι για όσους κάθονταν ήσυχοι στα σπίτια τους και, μόλις πέρασαν τα δύσκολα, έπαιξαν στο παλλαϊκό παιχνίδι «αντίσταση».
Τέλος, για το σήμερα: μπορεί έξω από το Πολυτεχνείο να ευωδιάζει η τσίκνα, αλλά το Πολυτεχνείο δεν είναι σουβλάκι που τρώγεται απ’ όλους. Ούτε Κόκα Κόλα που πάει με όλα. Συμβολίζει την αντίσταση στον αυταρχισμό και στην αυθαιρεσία. Λέει όχι στο εφησυχασμό, ναι στην αξιοπρέπεια. Ναι στη συνειδητή -και γι’ αυτό δύσκολη- πράξη, όχι στα εύκολα λόγια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...