Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Οικολογική Αριστερά, η αναγκαία Αριστερά

Του Παύλου Τζια , badiera.gr
10616563_531962806937677_2573178431754666939_n
Ο επαναπροσδιορισμός της ιδεολογικής  αναφοράς της Αριστεράς είναι δραματικά επίκαιρος.  Τα κοινωνικά, πολιτισμικά, οικονομικά και κυρίως περιβαλλοντικά δεδομένα έχουν σημαντικά διαφοροποιηθεί.
Η πολιτική στόχευση των κομμάτων και κινήσεων που αναφέρονται στην ευρύτερη Αριστερά αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Είναι δέσμια της ιδεολογικής επικυριαρχίας της θεμελιώδους μαρξιστικής ανάλυσης του οικονομικού ντετερμινισμού. Δέσμια της τελεολογικής αντίληψης στη σημασία των οικονομικών σχέσεων που συνέχουν την κοινωνία. Των οικονομικών σχέσεων που δρουν ως επικυρίαρχες στην « πλανητική κοινωνία ».  Η αναγκαιότητα κάλυψης των συνεχώς αυξανόμενων απαιτήσεων του ανθρώπου παρουσιάζεται  ως αναγκαίο φυσικό και περιβαλλοντικό δεδομένο.
Η επικράτηση της κουλτούρας της μαζικής κατανάλωσης οδηγεί την ανθρωπότητα και το περιβάλλον, ως αλληλοεπιδρώντα οικοσυστήματα νοούμενο, στον αφανισμό. Η μεγεθυνόμενη ανάπτυξη, αίτιο και αιτιατό της μαζικής κατανάλωσης, θεωρείται προϋπόθεση της κοινωνικής συνοχής. Ασχέτως αν επιτυγχάνεται με την καταλήστευση των φυσικών πόρων, η οποία υπηρετεί πιστά την ιδεολογική και πολιτισμική προσταγή « αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την Γην » .
Τα εκατομμύρια των περιβαλλοντικών προσφύγων πού συρρέουν στις δυτικές κοινωνίες, αποδομώντας τους παγιωμένους ιστούς συνοχής τους, αποτυπώνουν με δραματική σαφήνεια το μέγεθος της κρίσης.
Ο ολοκληρωτισμός, βασικός εχθρός της ανοιχτής κοινωνίας του Popper, δεν έχει πλέον τα χαρακτηριστικά της στρατιωτικής επιβολής. Η γιγάντωση των « αγορών » και η πρωτοφανής συσσώρευση πλούτου  βασίζονται στην πλήρη αποδόμηση της ούτως ή άλλως εύθραυστης περιβαλλοντικής ισορροπίας.
Και η Αριστερά πως απαντά; Με όρους διαχείρισης του αδιέξοδου και καταστροφικού οικονομικού και κοινωνικού προτύπου. Είναι, αλήθεια,  τόσο επίκαιρη η κριτική θεωρία της σχολής της Φραγκφούρτης, εβδομήντα χρόνια μετά. Η εργαλειοποιήση του λόγου της Αριστεράς την κατέστησε συστημικό παράγοντα του κοινωνικού μοντέλου της μαζικής κουλτούρας και της εξ αυτής  μαζικής κατανάλωσης.
Για τη διεκδίκηση της ανάσχεσης , με περιορισμένες είναι αλήθεια πιθανότητες επιτυχίας, της πορείας προς την ολική περιβαλλοντική καταστροφή, είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός πλήρως ανανεωμένου ρεύματος της Αριστεράς. Της Οικολογικής Αριστεράς. Η οποία θα στηρίζεται:
  • Στην αξιοποίηση της ιδεολογικής και πολιτικής κληρονομιάς της σοσιαλδημοκρατίας. Κληρονομιά που βασίζεται στην κοινωνική απελευθέρωση και την ατομική ευθύνη. Στην ευρεία ένταξη των αποκλεισμένων στα κοινωνικά δρώμενα.
  • Στην ανάγκη αλλαγής των καθιερωμένων καταναλωτικών προτύπων. Στην απόρριψη της μαζικής καταναλωτικής κουλτούρας και της εξ αυτής, ή δι αυτής, αποδοχής και θεοποίησης της μεγεθυνόμενης ανάπτυξης.
Σε επίπεδο οράματος και ιδεολογικής αναφοράς η Οικολογική Αριστερά οφείλει να είναι ανατρεπτική. Να διεκδικήσει την επιβράδυνση και εν τέλει την ανατροπή της καταστροφικής « αναπτυξιακής πορείας».
Σε πολιτικό επίπεδο, τα σχήματα που θα την εκφράσουν ( σημαντικός εδώ ο ρόλος και η ευθύνη της Δημοκρατικής Αριστεράς ) πρέπει να διατυπώσουν σαφή κυβερνητική πρόταση, η οποία θα αποσκοπεί σε μια διαφορετική περιβαλλοντική θεώρηση των οικονομικών κοινωνικών και πολιτισμικών αντιλήψεων και πρακτικών. Το  ζήτημα δεν είναι ποιος θα ελέγχει τα μέσα παραγωγής, για να αναφερθούμε στο θεμελιώδες μαρξιστικό πρόταγμα,  αλλά πόση από αυτή την παραγωγή είναι πράγματι αναγκαία.
Ο δρόμος είναι δύσκολος, ανηφορικός. Χρειάζεται σύγκρουση με καθιερωμένες ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις. Είναι, όμως, αναγκαίος. Οι κοινωνικές ανισότητες και οι ανεξέλεγκτες συγκρούσεις θα πολλαπλασιάζονται εκθετικά, όσο μεγεθύνεται η περιβαλλοντική καταστροφή.
Η Αριστερά ως ρεύμα ιδεών δεν μπορεί παρά να προσδιορίζεται ως οικολογική. Διαφορετικά δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...