Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

ΔΗΜΑΡ και ελληνική κοινωνία

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥΤου Θεόδωρου Γεωργίου* , efsyn.gr
 Από σήμερα διεξάγεται το τρίτο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η συγκυρία είναι δύσκολη και κρίσιμη και για την ίδια, αλλά και για το πολιτικό και κομματικό σύστημα του τόπου μας. Η βαθιά κρίση στην οικονομία, στην κοινωνία και σε όλα τα επίπεδα συγκρότησης της συλλογικότητάς μας δεν έχει αφήσει ανέπαφο και το ελληνικό κομματικό σύστημα.
 Πράγματι, διαπιστώνει κανείς διά γυμνού οφθαλμού ότι τα τελευταία χρόνια τα κλασικά κόμματα έχουν αποδομηθεί και δεν είναι παρά φαντάσματα του παρελθόντος. Επιβιώνουν μέσα στην κρίση ως κομματικοί σκελετοί. Από την άλλη, κάθε προσπάθεια που έγινε να ιδρυθούν νέες κομματικές συλλογικότητες κατέληξαν είτε στα φασιστικά μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής, είτε στα σχήματα του κομματικού φονταμενταλισμού τύπου ΑΝ.ΕΛΛ., είτε το τελευταίο διάστημα στο «υπο-πολιτικό» κίνημα του «Ποταμιού». Ολες αυτές οι κομματικές «κατασκευές» σε συνάρτηση με την αποδόμηση των κλασικών κομματικών συλλογικοτήτων αναδεικνύουν την κρίση ως κρίση του κομματικού συστήματος.
 Η ΔΗΜΑΡ από την ίδρυσή της (Απρίλιος του 2012) μέχρι σήμερα αντιπροσωπεύει έναν τύπο κομματικής συλλογικότητας ο οποίος ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ορθολογικής, αστικής και νεωτερικής κοινωνίας. Σε προηγούμενο κείμενό μας αναλύσαμε την πολιτική ταυτότητα της ΔΗΜΑΡ. Τώρα, με την ευκαιρία του συνεδρίου της, θα εξετάσουμε πέντε λόγους για τους οποίους κρίνεται επιβεβλημένη η παρουσία της ΔΗΜΑΡ ως πολιτικού κόμματος.
 Οι πέντε αυτοί λόγοι έχουν να κάνουν (αναφέρονται χωρίς αξιολογική ιεράρχηση): πρώτον, με τον τύπο του κόμματος που αντιπροσωπεύει η ΔΗΜΑΡ, δεύτερον, με τη μεθοδολογία υπέρβασης της οικονομικής κρίσης την οποία προτείνει η ΔΗΜΑΡ, τρίτον, με την αντιμετώπιση της κοινωνικής και της ανθρωπιστικής κρίσης, τέταρτον, με τον αριστερό και τον δημοκρατικό μετασχηματισμό των πολιτικών θεσμών όπως τον σχεδιάζει η ΔΗΜΑΡ και τέλος, πέμπτον, με τη συνειδησιακή και την υπαρξιακή δυνατότητα να επανενταχθεί η ελληνική κοινωνική συλλογικότητα στη νέα παγκόσμια τάξη.
 Η ΔΗΜΑΡ, ως κόμμα που ασπάζεται τις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και ενστερνίζεται τις θέσεις του πολιτικού διαφωτισμού, τοποθετείται στην πρωτοπορία της ευρωπαϊκής πολιτικής. Θα πρέπει να τονιστεί ότι τόσο ο πολιτικός διαφωτισμός όσο και ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν είναι κλειστά αλλά ανοικτά συστήματα σκέψης, πράγμα που σημαίνει ότι οι ιδέες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης δεν κατανοούνται ως μεταφυσικές ιδέες αλλά κρίνονται ως προς την αλήθεια τους κατά τη διαδικασία της πρακτικής εφαρμογής τους. Η ΔΗΜΑΡ, ως κομματική συλλογικότητα, στο σύστημα διακυβέρνησης που προωθεί δεν εφαρμόζει κατά δογματικό τρόπο τις ιδέες αυτές, αλλά με άξονα την εκάστοτε ιστορική και δημοκρατική συγκυρία.
 Ο δεύτερος λόγος ο οποίος υπαγορεύει την αναγκαιότητα ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ στο κομματικό σύστημα της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα στην εποχή της κρίσης έχει να κάνει με αυτό που θα ονομάζαμε με την επιστημολογική συνδρομή του Χάμπερμας «τεχνοκρατία ή πολιτική».
 Οι αναγνώστες της «Εφημερίδας των Συντακτών» γνωρίζουν ότι ο Χάμπερμας, στο πρόσφατο βιβλίο του με τον τίτλο «Στον στρόβιλο της τεχνοκρατίας» (2013), στρέφεται με φιλοσοφικά και πολιτικά επιχειρήματα κατά της γερμανικής και της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και τις κατηγορεί για τα ευρωπαϊκά πολιτικά ζητήματα. Η ΔΗΜΑΡ υποστηρίζει ότι το ελληνικό κρατικό χρέος είναι πολιτικό πρόβλημα και πρέπει να επιλυθεί με πολιτικές μεθόδους.
 Η οικονομική κρίση της ελληνικής κοινωνίας, κατά τη ΔΗΜΑΡ, θα ξεπεραστεί μόνον εάν ακολουθηθεί πολιτική μεθοδολογία η οποία θα καταλήξει σε πολιτικές αποφάσεις. Η μετακριτική της στη συγκυβέρνηση των Σαμαρά–Βενιζέλου συνοψίζεται στην πρόταση ότι επικυρώνει τα αποτελέσματα των συζητήσεων ανάμεσα στους ειδικούς από την πλευρά των δανειστών και στους υπουργούς από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν ασκεί πολιτική. Κινείται εκτός των ορίων της πολιτικής. Η ΔΗΜΑΡ, στο διακυβερνητικό πρόγραμμά της, διακηρύσσει την αναγκαιότητα της πολιτικής και αυτή η διακήρυξη την καθιστά αναγκαία για την ελληνική κοινωνία.
 Η ΔΗΜΑΡ, στον ανθρωπιστικό τομέα, δεν λειτουργεί ως κομματικό υποκείμενο που εξετάζει τα πράγματα ως παρατηρητής. Στην περίπτωση της κοινωνικής και της ανθρωπιστικής κρίσης, τα όρια ανάμεσα στο κόμμα και στους ανθρώπους δεν υφίστανται. Δεν θα μπορούσε ποτέ η ΔΗΜΑΡ να οργανώσει φιλανθρωπικές συνεστιάσεις για να αντικαταστήσει το κοινωνικό κράτος που έχει καταρρεύσει.
 Δεν θα μπορούσε ποτέ η ΔΗΜΑΡ να πριμοδοτήσει την πρακτική του κοινοτισμού έναντι της πολιτικής του διαφωτισμού. Το «άλλο της δικαιοσύνης» δεν μπορεί να είναι η φιλανθρωπία. Η ακράδαντη πολιτική πεποίθηση της ΔΗΜΑΡ σχετικά με την αντιμετώπιση της κοινωνικής και της ανθρωπιστικής κρίσης συνδέεται άρρηκτα με την αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, του δημόσιου τομέα αρωγής σε νέες σύγχρονες βάσεις.
 Η θεσμική ανασυγκρότηση των πολιτικών θεσμών της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να γίνει μόνον με την αριστερή πολιτική περιουσία που κουβαλάει η ΔΗΜΑΡ. Οσοι από τους πολιτικώς δρώντες πιστεύουν ότι η κομματική συλλογικότητα ΔΗΜΑΡ συρρικνώθηκε εκλογικά ασφαλώς και θα παραδέχονται ότι κατέχει στο πνευματικό πάνθεον την ιδεολογική ηγεμονία. Καλούνται επομένως όλοι όσοι θα σχεδιάσουν για τα επόμενα πενήντα χρόνια τον μετασχηματισμό των πολιτικών θεσμών του τόπου μας να λάβουν υπόψη τους τις ιδέες της ΔΗΜΑΡ.
 Ο πέμπτος λόγος έχει να κάνει με τον καθρέφτη της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή με την αυτοσυνειδησία της. Επειδή, ως πολιτικός φιλόσοφος, διαβλέπω ότι οι επιπτώσεις της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης βρίσκονται μπροστά μας, θα αρχίσουν να διαμορφώνονται σταδιακά φαινόμενα «απενσωμάτωσης». Η ελληνική κοινωνία δηλαδή, όσο η κρίση θα βαθαίνει, θα τεμαχίζεται, θα κατακερματίζεται, δεν θα υπάρχουν συλλογικότητες σε κοινωνικό, κοινοτικό, οικογενειακό επίπεδο.
 Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση πλήρους «απενσωμάτωσης», η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη έστω μία στοιχειώδη δομική «κλασικού τύπου» κομματική συλλογικότητα όπως είναι η ΔΗΜΑΡ. Θα είναι σταθερή αναφορά της. Οι ιδέες και οι αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και του πολιτικού διαφωτισμού θα παραμένουν ζωντανές όσο επιβιώνει η ΔΗΜΑΡ, έστω και κάτω από δυσχερείς και δυσμενείς επικοινωνιακές συνθήκες, στη σημερινή συγκυρία. Η εκλογική ΔΗΜΑΡ πέθανε. Η πολιτική ΔΗΜΑΡ ζει.
…………………………………………………………………………………………………………………………… 
* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...