Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

“Είμαι ΔΗΜΑΡ αλλά ξέρω να παίζω πολιτικά μόνος”.

Του Σάκη Παπαθανασίου , badiera.gr

Η παρουσία εκπροσώπων της ΔΗΜΑΡ στα ΜΜΕ δεν είναι ομοιογενής. Είναι συχνό φαινόμενο στελέχη της να λένε την δική τους άποψη όταν είναι διαφορετική από αυτήν του κόμματος, χωρίς τις περισσότερες φορές να μπαίνουν καν στον κόπο να αναφέρουν και τη θέση του κόμματος.  «Ξεχνούν»  βεβαίως τη λεπτομέρεια ότι στα πάνελ δεν καλούνται ως ανεξάρτητοι πολιτικοί ή πολιτικοί αναλυτές αλλά ως εκπρόσωποι  της ΔΗΜΑΡ και η παρουσία τους συνυπολογίζεται στο χρόνο που αυτή  δικαιούται σύμφωνα με την νομοθεσία.
Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολούθησα σε πρωινή εκπομπή συζήτηση με  στελέχη κομμάτων. Στην ερώτηση  που έγινε στο στέλεχος της ΔΗΜΑΡ  για το ποια είναι η θέση του κόμματος σε σχέση με  την προεδρία της Δημοκρατίας, η απάντηση  του στελέχους μας ήταν πως  κατά την άποψή του η παρούσα Βουλή πρέπει και μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε επόμενη ερώτηση των δημοσιογράφων για το ζήτημα της προοδευτικής διακυβέρνησης που προσφάτως έθεσε η ΔΗΜΑΡ και για το εάν αυτή η πρόταση απευθύνεται και προς τον ΣΥΡΙΖΑ,  ο εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ  έσπευσε να διατυπώσει την άποψη πως η προοδευτική διακυβέρνηση συνίσταται σε προοδευτικές αλλαγές τις οποίες όμως υποστηρίζει ρητά το ΠΑΣΟΚ και υπόρρητα η Νέα Δημοκρατία.
Βεβαίως και  οι δύο απαντήσεις δεν είναι θέσεις της ΔΗΜΑΡ. Είναι προφανές ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το στέλεχος  μας εμφάνισε ένα στίγμα της ΔΗΜΑΡ διαφορετικό από τις αποφάσεις της και πολύ κοντά στη λογική της επαναφοράς της σε μια μορφή συνεργασίας με το κυβερνητικό μπλοκ.
Στην πραγματικότητα η θέση της ΔΗΜΑΡ στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας συναρτήθηκε στις έως τώρα αποφάσεις της με αλλαγή των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Η δε θέση της σε ό,τι αφορά την προοδευτική διακυβέρνηση βεβαίως και περιλαμβάνει ως συζητητή τον ΣΥΡΙΖΑ, για αυτό εξάλλου εστάλη προς αυτόν πρόταση διαλόγου με 12 σημεία. Αντιθέτως διευκρινίστηκε με κατηγορηματικό τρόπο ότι στην πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης δεν συμπεριλαμβάνεται η ΝΔ. Και αυτό είναι γεγονός και όχι  θέμα ερμηνείας  που κάνει το κάθε  στέλεχος της ΔΗΜΑΡ χωριστά.
Συχνά σε άλλες εκπομπές έχω δει στελέχη της ΔΗΜΑΡ να τοποθετούνται υπέρ της  ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, με τη συμμετοχή  ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ,  ως πρώτο και υποχρεωτικό στάδιο για την προοδευτική διακυβέρνηση, γεγονός που βεβαίως δίνει  την εντύπωση ότι αυτό που προέχει είναι η σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ και όχι η αλλαγή πολιτικών στη χώρα.
Την ίδια περίοδο έχουμε ακούσει από στελέχη μας τη ακριβώς αντίθετη θέση ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε  προεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνήθως μάλιστα τα ίδια στελέχη ασχολούνται με τη δήλωση προτίμησης ότι κορμός της κυβέρνησης πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (κάτι που μπορεί βεβαίως να προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα) και όχι με το ποια πρέπει να είναι η προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ για ένα ενισχυμένο ρόλο της σε μια προοδευτική διακυβέρνηση.
Από τέτοιες “σόλο”  δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών μας προκύπτουν σημαντικά επιβαρυντικά στοιχεία για την εικόνα του κόμματος.
Το ίδιο πρόβλημα παρουσιάστηκε με ένταση και προεκλογικά, αφού υπήρχαν οι εσωτερικές διενέξεις και σε κάθε κανάλι έβλεπε ο πολίτης και διαφορετική ΔΗΜΑΡ.  Φαίνεται ότι συνεχίζεται η τακτική αυτή και μετά την αποχώρηση της μεταρρυθμιστικής τάσης,  γεγονός που δείχνει μια βαθιά υποτίμηση σε όσους συμμετέχουν στις κομματικές διαδικασίες για τη λήψη των αποφάσεων. Τα μέλη μας και όσοι απέμειναν από τους ψηφοφόρους μας έχουν κουραστεί να ακούν διαρκώς διαφορετικές απόψεις των στελεχών μας. Το ίδιο συμβαίνει και με το ευρύτερο εκλογικό σώμα, αφού οι πολίτες πρωτίστως θέλουν (όσο θέλουν) να ξέρουν την άποψη των πολιτικών κομμάτων και μετά των προσωπικοτήτων. Αντί αυτού  αποκομίζουν από τη ΔΗΜΑΡ την εικόνα ότι είναι ένας χώρος ανθρώπων που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.
Αυτά συμβαίνουν ενώ έχουμε εντοπίσει ως μια από τις αιτίες της ήττας στις ευρωεκλογές το θολό πολιτικό στίγμα της ΔΗΜΑΡ…  Προφανώς η αποσαφήνιση του στίγματος έχει στοιχεία που αφορούν στο περιεχόμενο της πολιτικής μας. Έχει όμως και επικοινωνιακές διαστάσεις, αφού και όταν υπάρχει ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα συχνά οι δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών μας “φροντίζουν”  να το θολώσουν προβάλλοντας κυρίως την δική τους ιδιαίτερη άποψη.
Συχνά χρησιμοποιείται ως δικαιολογία η εσωκομματική δημοκρατία, η δυνατότητα δημόσιας διατύπωσης της διαφορετικής άποψης και η ελευθερία του ατόμου να διατυπώνει την πολιτική του άποψη. Αλήθεια πρόκειται περί αυτού; Υπήρξε ποτέ στη ΔΗΜΑΡ καταπίεση της διαφορετικής άποψης; Θέτει κανένας θέμα να μην εκφράζεται δημόσια η διαφορετική άποψη; Προφανώς όχι. Το πρόβλημα είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι  ότι “χάνεται”  η πολιτική του κόμματος ακόμη και στα βασικά της σημεία και ότι καταντάει χωρίς νόημα η συμμετοχή στις κομματικές διαδικασίες,  αφού οι  θέσεις που προβάλλονται δημόσια σε μεγάλο βαθμό δεν ορίζονται μέσω αυτής. Στην ουσία ενώ το δικαίωμα εκπροσώπησης προκύπτει από τη προσπάθεια και συμβολή όλων όσων ανήκουν στη συλλογικότητα,  αυτό περιέρχεται σε μια διαδικασία ατομικής ιδιοποίησης που υποτιμά ακριβώς αυτήν τη συλλογικότητα .
Παράλληλο και μη παρεμπίπτον θέμα είναι η συμβολή του καθένα, άρα και των στελεχών που μας εκπροσωπούν δημόσια,  στην πολιτική αυτονομία της ΔΗΜΑΡ. Η ήττα είναι μεγάλη. Η ολική επαναφορά της ΔΗΜΑΡ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οφείλουμε να δρομολογήσουμε την επανεκκίνηση υπερβαίνοντας αντιφάσεις, αντιμετωπίζοντας ελλείμματα, καταπολεμώντας τις παθογένειες της κομματικής μας συγκρότησης.  Οφείλουμε να στείλουμε  το μήνυμα ότι η ΔΗΜΑΡ είναι παρούσα στην πολιτική ζωή της χώρας με τις ιδέες και τις πολιτικές της προτάσεις.
Δεν έχουμε πιθανότητες ανάκαμψης και συλλογικής προοπτικής αν συμπεριφερθούμε ως πολιτική δύναμη που αναζητεί ένθεν κακείθεν άλλους πολιτικούς φορείς για να ακουμπήσει ή να προσχωρήσει, χάνοντας επί της ουσίας την πολιτική και οργανωτική της αυτονομία. Όμως δεν δημιουργήσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά το 2010 για να εκχωρηθεί σε άλλες πολιτικές δυνάμεις το 2014. Οι λόγοι  και οι αρχές της ίδρυσης της παραμένουν και σήμερα.
Στη σημερινή συγκυρία χρειάζεται να βρούμε το «εμείς»  και  να παραμερίσουμε το «εγώ» που ακυρώνει τη συλλογικότητα και δημιουργεί μια αντιλαμβανόμενη εικόνα για τη ΔΗΜΑΡ ότι αποτελεί απλό άθροισμα παραγόντων. Χρειάζεται να δείξουμε στάσεις και  συμπεριφορές που θα συμβάλλουν στη αναρρύθμιση και όχι στην απορρύθμιση των κομματικών λειτουργιών. Χρειάζεται να επαναθεμελιώσουμε την κομματική δομή και λειτουργία και να ισχυροποιήσουμε τις συλλογικές διαδικασίες.
Μια συντεταγμένη πορεία, που θα  έχει αποφασιστεί  δημοκρατικά και συλλογικά μέσα από το συνέδριο μας και η ενοποίηση της δημόσιας παρουσίας στα βασικά θέματα της πολιτικής του κόμματος,  είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για μια νέα ελπιδοφόρα πορεία  της ΔΗΜΑΡ προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...