Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, στις 11 Ιουνίου του 1984, έφυγε από τη ζωή ο Enrico Berlinguer, Γραμματέας του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

dimartblog.com
enrico-berlinguer1

Ο Μπερλινγκουέρ για τη δημοκρατική ανανέωση

«Αν είναι αλήθεια ότι μια πολιτική δημοκρατικής ανανέωσης μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον υποστηρίζεται από τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, υπάρχει τότε ανάγκη, όχι μόνο για πλατιές κοινωνικές συμμαχίες, άλλα και για ένα ορισμένο σύστημα πολιτικών σχέσεων που να ευνοεί τη σύγκλιση και τη συνεργασία ανάμεσα σε όλες τις δημοκρατικές και λαϊκές δυνάμεις, μέχρι αυτές να φθάσουν σε μια πολιτική συμμαχία.
Από την άλλη μεριά, η αντιπαράθεση και η μετωπική σύγκρουση ανάμεσα στα κόμματα που έχουν βάση μέσα στο λαό και από τα οποία σημαντικές μάζες του λαού αισθάνονται ότι εκπροσωπούνται, οδηγούν στη ρήξη, στον κυριολεκτικό διχασμό της χώρας, που θα ήταν μοιραίος για τη δημοκρατία και θα παρέσυρε τα ίδια τα θεμέλια του δημοκρατικού κράτους.
Έχοντας επίγνωση αυτού του γεγονότος, πάντα πιστεύαμε —και σήμερα ή Χιλιανή εμπειρία μάς ενισχύει αυτή την πεποίθηση— πως η ενότητα των κομμάτων των εργαζόμενων και των δυνάμεων της αριστεράς δεν αρκεί για την εγγύηση της προστασίας και της προόδου της δημοκρατίας, όταν βρεθούν αντιμέτωπες με ένα άλλο συνασπισμό κομμάτων, που εκτείνεται από το κέντρο μέχρι την άκρα δεξιά.
Το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα στην Ιταλία υπήρξε —και είναι το ίδιο σήμερα, περισσότερο από ποτέ— ακριβώς το πώς θα αποφευχθεί μια σταθερή και οργανική συγκόλληση ανάμεσα στο κέντρο και τη δεξιά, σε ένα πλατύ μέτωπο κληρικοφασιστικού τύπου και, αντίστροφα, το πώς θα επιτευχθεί η μετακίνηση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που τοποθετούνται στο κέντρο προς συνεπείς, δημοκρατικές θέσεις.
Προφανώς, η ενότητα, η πολιτική και εκλογική ισχύς των δυνάμεων της αριστεράς και η ολοένα και πιο στέρεη συνεννόηση ανάμεσα στις διάφορες και αυτόνομες εκφράσεις τους, είναι η αναγκαία συνθήκη για να διατηρείται στη χώρα μια αύξουσα πίεση για την αλλαγή, καθώς και για τον προσδιορισμό της.
Αλλά θα ήτανε εντελώς απατηλό το να σκεφτεί κανείς, ακόμα κι αν τα κόμματα και οι δυνάμεις της αριστεράς κατόρθωναν να φθάσουν το 51% των ψήφων και της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης (πράγμα που από μόνο του θα ήταν ένα πελώριο προχώρημα στο συσχετισμό δυνάμεων στην Ιταλία), πως ένα τέτοιο ποσοστό θα επαρκούσε δήθεν για την επιβίωση και την επιτυχία της κυβέρνησης που θα εξέφραζε μία παρόμοια πλειοψηφία.
Να γιατί εμείς μιλάμε όχι για μια «αριστερή εναλλακτική λύση», άλλα για μια «δημοκρατική εναλλακτική λύση», δηλαδή για την πολιτική προοπτική της συνεργασίας και της συνεννόησης των λαϊκών δυνάμεων, κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής έμπνευσης, με τις λαϊκές δυνάμεις, καθολικής έμπνευσης, χωρίς βέβαια να εξαιρούνται και άλλοι, δημοκρατικοί πολιτικοί σχηματισμοί.
Η επιμονή μας στο να προτείνουμε μία παρόμοια προοπτική αποτελεί αντικείμενο πολεμικής και κριτικής, από διάφορες πλευρές.
Η αλήθεια όμως είναι πως κανείς από τους επικριτές και τους αντιρρησίες δεν μπόρεσε, και δεν μπορεί και τώρα, να υποδείξει μια άλλη αξιόπιστη προοπτική, που να είναι ικανή να βγάλει την Ιταλία από την κρίση, όπου την έριξε ακριβώς η πολιτική διαίρεσης των δημοκρατικών και λαϊκών δυνάμεων, να οδηγήσει προς τη λύση τα τεράστια, σπαραχτικά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προβλήματα που παραμένουν άλυτα, και να εγγυηθεί το δημοκρατικό μέλλον της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.
Εξάλλου, αν κοιτάξουμε καλύτερα τα πράγματα, η πολεμική και η απόπειρα να ματαιωθεί η προοπτική που εμείς προτείνουμε, δεν την εμπόδισε να έχει ήδη επιβεβαιωθεί ή να επιβεβαιώνεται στη συνείδηση ολοένα και πλατύτερων λαϊκών μαζών και στα πραγματικά τους κινήματα, και, σε κάποιο βαθμό και με διάφορους τρόπους, στην ίδια την πολιτική ζωή και στα κόμματα.
Εδώ βρίσκεται η επί πλέον απόδειξη ότι το πρόβλημα που θέσαμε γίνεται κάθε μέρα πιο ώριμο και επείγον.
Αν κανείς δεν είναι σε θέση να προδιαγράψει μια διαφορετική δημοκρατική εναλλακτική λύση, που να είναι εξίσου αξιόλογη και φερέγγυα με αυτήν που προτείνουμε, αυτό συμβαίνει γιατί τέτοια διαφορετική εναλλακτική λύση, στην Ιταλία, δεν υπάρχει.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...