Αποδοκιμάζει η ΔΗΜΑΡ τη στάση Ψαριανού

epikaira.gr

   Μάλλον έχει ξεχειλίσει το ποτήρι στη ΔΗΜΑΡ για τις θέσεις που κατά καιρούς εκφράζει ο βουλευτής της Γρηγόρης Ψαριανός...

Η ΔΗΜΑΡ έβγαλε την εξής ανακοίνωση:
"Η ανακίνηση σε καθημερινή βάση ανύπαρκτων θεμάτων δήθεν εσωκομματικής δημοκρατίας, υπονομεύει αντικειμενικά τις εκλογικές προοπτικές της Δημοκρατικής Αριστεράς και λειτουργεί υπέρ αντίπαλων πολιτικών σχεδίων. Ας καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι πλέον ανεκτό ό,τι χτίζεται με τόσο κόπο από χιλιάδες μέλη του κόμματος να «ξηλώνεται» χάριν εντυπωσιασμών, επικοινωνιακών στοχεύσεων και προσωπικών στρατηγικών." 

Να τονώσουμε τα χαμόγελα και το χρώμα στην Αττική

της Μαρίας Γιαννακάκη , badiera.gr


Οι ελάχιστοι ανοιχτοί χώροι και το σχεδόν ανύπαρκτο πράσινο στις πόλεις συνθέτουν ένα ασφυκτικό σκηνικό . Όμως από πολλούς τοίχους πλέον, ξεπηδούν έργα τέχνης που αποτελούν ένα ψηφιδωτό μορφών έκφρασης .
Αυτά τα έργα ανήκουν στο λεγόμενο street art κίνημα, δηλαδή τέχνη του δρόμου. Μια μορφή τέχνης που προνομιακό της πεδίο θεωρούνται οι απελευθερωμένοι χώροι της πόλης, επιβεβαιώνοντας έτσι την ανάγκη για επαναοικιοποίηση του αστικού τοπίου αλλά και εκείνη της έκφρασης μέσα σε αυτό. Ειδικά οι νέοι άνθρωποι που αναζητούν διεξόδους για την δημιουργικότητα και την ενέργεια τους, μέσα από αυτήν την εναλλακτική μορφή τέχνης βρίσκουν έναν πραγματικό χώρο έκφρασης. Στην Ευρώπη το street art είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο αλλά και η χώρα μας φιλοξενεί μερικά από τα πιο όμορφα έργα του.
Ένας τεράστιος και πολυσυλλεκτικός καμβάς από γκράφιτι, στένσιλ, καρικατούρες συνθέτει την τέχνη που ζει στους δρόμους της Αττικής. Η Αυτοδιοίκηση οφείλει να προστατεύσει τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία από οποιαδήποτε φθορά, ωστόσο έχει την δυνατότητα παράλληλα να διασφαλίσει επίσης την βελτίωση της αισθητικής των πόλεών μας, δημιουργώντας ελεύθερους χώρους και επιλεγμένα σημεία όπου θα μπορούν νέοι, παλιοί και επίδοξοι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν δίνοντας μια διαφορετική νότα σε γκρίζους τοίχους και τοπία εγκατάλειψης.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως μπορεί να αλλάξει η εικόνα κτιρίων είναι τα γκράφιτι εκατέρωθεν της Ιεράς Οδού στην Αθήνα. Η μία πλευρά αναπαριστά τη λειτουργία του Γκαζιού όταν το εργοστάσιο ήταν ενεργό, ενώ από την άλλη προβάλλεται η σημερινή του υπόσταση ως πολυχώρου Τέχνης.
Για να ξεπηδά η τέχνη από τους τοίχους και τα χαμόγελα από τους νέους, στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία που τονώνει το χρώμα και τα χαμόγελα στην Αττική.

* Η Μαρία Γιαννακάκη είναι Βουλευτής Β’ Πειραιά της ΔΗΜΑΡ και υποψήφια Περιφερειάρχης Αττικής.

Μπαλάντα για παρεξηγημένους δημάρχους

 Γύρω από την τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχουν μια σειρά παρανοήσεις που επικεντρώνονται κατά κανόνα γύρω από το πρόσωπο του δημάρχου, αυτού του πολυτεχνίτη που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη , thepressproject.gr

Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω την ακριβή προέλευση της λαϊκής ρήσης «Τα παράπονά σου στο δήμαρχο». Θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται σε έναν άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται στην καρδιά της τοπικής κοινωνίας, ο οποίος για όλους μεριμνά και για όλα φροντίζει και δεν θέλει να του ξεφεύγει τίποτα, ώστε να σπεύδει αμέσως και αυτοπροσώπως να διορθώνει τα κακώς κείμενα. Ένας λαϊκός ηγέτης, με άλλα λόγια, ένας τοπικός Ζορό.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι το νόημα της ρήσης είναι εντελώς διαφορετικό. Υπονοεί ότι δεν πα να λες εσύ και να παραπονιέσαι, όπου και να απευθυνθείς δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις άκρη, σαν να σου λέει ο άλλος ότι σε έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδειγμάτων του και αντί να σου πει να πας να πετάξεις την αίτησή σου στον κάλαθο των αχρήστων, σε παραπέμπει στον τοπικό γραφειοκράτη, στον άνθρωπο που σου υπόσχεται να σε φροντίζει μέχρι να σου αποσπάσει την ψήφο σου, και μετά δεν έχει χρόνο ούτε να σε δεχτεί στο γραφείο του και σε αφήνει να περιμένεις μάταια στον προθάλαμο. Ή, για να το πω με μιαν άλλη ρήση των εφηβικών μας χρόνων, «και στο δήμαρχο να πας, άλλη τόση θα τη φας».

Συγνώμη για την αθυροστομία, αλλά εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα με την κρίση και με την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, είναι καλύτερα ν’ αφήσουμε στην άκρη τη σεμνοτυφία και το σαβουάρ βιβρ και να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αντί να τα καλλωπίζουμε και να τα εξωραΐζουμε, και τελικά να αντιλαμβανόμαστε το λάθος «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου».

Ο πατερούλης
Αρχικά λοιπόν ο δήμαρχος αντιμετωπιζόταν ως ένας τοπικός πατερούλης, ο μέγιστος παράγων του τόπου που ήξερε τους πάντες με τα μικρά τους ονόματα και φρόντιζε για τα πάντα. Η πραγματικότητα βέβαια δεν ήταν ακριβώς αυτή, ο δήμαρχος ήταν ένας τοπικός κομματάρχης και νταραβεριτζής, εκφραστής του πελατειακού κράτους σε τοπικό επίπεδο, η χαρά των εργολάβων και των αργόσχολων της τοπικής γραφειοκρατίας.

Το άλλοθι
Μετά τη μεταπολίτευση επικράτησε συχνά στις δημοτικές εκλογές, ειδικά στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, μια διαφορετική λογική: Πολλοί αριστεροί ψηφοφόροι που είχαν παρασυρθεί από τη σοσιαλιστική λάμψη του ΠΑΣΟΚ, επέλεγαν στις δημοτικές εκλογές αριστερούς δημάρχους ως άλλοθι για την αριστερή τους συνείδηση και την οικογενειακή παράδοση. Την ίδια περίπου τακτική, αλλά με διαφορετικό σκεπτικό, επέλεγαν ψηφοφόροι και των δύο μεγάλων κομμάτων, που είχαν την πεποίθηση ότι είναι χρήσιμο να ψηφίζεις στις βουλευτικές έναν από τους δύο μονομάχους του δικομματισμού, αλλά να ’χεις και έναν αριστερό δήμαρχο να φωνασκεί, ώστε να στέλνεις κι ένα ηχηρό μήνυμα στην ηγεσία του κόμματός σου να μην το παραξεφτιλίζει ασκώντας αντιλαϊκές πολιτικές.

Ο τεχνοκράτης
Από τη δεκαετία του ’90 αλλάζει πάλι το κλίμα. Είναι η εποχή των κοινοτικών πλαισίων στήριξης, του εκσυγχρονισμού των δήμων και της αυξημένης δυνατότητας να πραγματοποιούνται έργα με τραπεζικό δανεισμό. Οι τοπικές κοινωνίες αλλάζουν εν μέρει στάση, βάζουν συχνά στην άκρη τους παραδοσιακούς δημάρχους που δεν είχαν ιδέα απ’ αυτά και προκρίνουν μια νέα γενιά τεχνοκρατών. Οι νέου τύπου αυτοί δήμαρχοι καθόλου δεν υστερούσαν σε πελατειακές συμπεριφορές, αν και συχνά τις ασκούσαν με νέες μεθόδους, με οχήματα διάφορες δημοτικές επιχειρήσεις με ηχηρά ονόματα, υψηλούς προϋπολογισμούς και πανάκριβα διοικητικά συμβούλια και άλλα όργανα διοίκησης - αλλά ήταν σε θέση να κυνηγήσουν τα κοινοτικά ECU και αργότερα τα ευρώ.
Το τι τα έκαναν τώρα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, όλες αυτές τις επιδοτήσεις, κι από πάνω άλλα τόσα δανεικά με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, είναι μια άλλη ιστορία, ή, πιο σωστά, ένα ακόμα κεφάλαιο του βιβλίου που περιγράφει πώς φτάσαμε μέχρι εδώ.

Ο ομαδικός παίκτης
Υπάρχουν φυσικά πάντα και οι εξαιρέσεις, άνθρωποι που δεν θεωρούσαν τον εαυτό τους σπουδαίο και αναντικατάστατο και δούλεψαν πιο συλλογικά, που κινητοποίησαν τις τοπικές κοινωνίες, που άνοιξαν την τοπική ατζέντα με τα μεγάλα θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος, της ήπιας ανάπτυξης, της παροχής αναβαθμισμένων υπηρεσιών προς τους πολίτες. Που προσπάθησαν να αναδείξουν την τοπική παράδοση και τον πολιτισμό, συχνά με μοντέρνους και ευφάνταστους τρόπους, που ανοίχτηκαν στις νέες τεχνολογίες, που έδωσαν όραμα και πνοή στις τοπικές κοινωνίες. Αποτελούν οπωσδήποτε είδος σπάνιο, δήμαρχοι που θα ’θελε ο καθένας να τους έχει στον τόπο του, μαγιά για το είδος των δημάρχων του μέλλοντός μας.

Κι εδώ είναι που ισχύει παραφρασμένη η γνωστή ρήση: Αν δεν τους ψηφίσεις τώρα, τον καιρό της κρίσης που οι ευκαιρίες για τον τόπο όλο και λιγοστεύουν και τα περιθώρια για όλους μας έχουν στενέψει δραματικά, πότε τέλος πάντων θα τους ψηφίσεις;

Αριστερά και δημοτικές εκλογές
Η σειρά των παρεξηγήσεων περί τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, και ειδικά των δημάρχων, βρίσκει στις μέρες μας νέο πεδίο δόξης λαμπρό, με αφετηρία τη γενικότερη πολιτική σύγκρουση. Είναι τόσο βαθύ το ρήγμα μέσα στην ελληνική κοινωνία και τόσο σφοδρή η κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση, ώστε βρίσκει εκτεταμένο έδαφος να αναπτυχθεί η άποψη ότι και οι δημοτικές εκλογές είναι απλώς ένα δημοψήφισμα για το μνημόνιο και τίποτ’ άλλο.

Δεν ισχυρίζομαι καθόλου ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν έχουν σχέση με τους δήμους. Είναι σαφές, για παράδειγμα, ότι η σύλληψη -και κυρίως η εφαρμογή- του «Καλλικράτη», της τελευταίας μεταρρύθμισης στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, που είχε ως κύριο άξονα το δεύτερο κύμα ενοποιήσεων των μικρότερων δήμων σε μεγαλύτερους, εμπεριείχε σαφείς μνημονιακές επιδιώξεις που συνοψίζονται κυρίως στη μείωση του κόστους λειτουργίας των δήμων και στην κατεδάφιση του αποκεντρωμένου κοινωνικού κράτους.

Ουδεμία σύμπτωσις. Ο «Καλλικράτης» αποτελεί νομοθέτημα του 2010, της εποχής του πρώτου μνημονίου. Ανεξάρτητα λοιπόν από τους όποιους προγενέστερους σχεδιασμούς, σφραγίστηκε από τη μνημονιακή υστερία, τις εμμονές της τρόικας και -για να λέμε ολόκληρη την αλήθεια- και από τα ελλείμματα των δήμων που εκείνη την εποχή βγήκαν εκ των πραγμάτων στην επιφάνεια. Ας μην ξεχνάμε ότι η εκταμίευση της πρώτης δόσης καθυστέρησε δραματικά εξαιτίας ενός ανεξόφλητου δανείου του δήμου Αχαρνών, το οποίο είχε διαφύγει της προσοχής των ελεγκτών και έσκασε σα βόμβα την τελευταία στιγμή.

Το θέμα είναι ότι οι δήμοι αποτελούν ή, τέλος πάντων, μπορούν να γίνουν σημαντικό κύτταρο ανανέωσης της πολιτικής ζωής, της αποκέντρωσης και της ανάπτυξης. Ειδικά στους καιρούς της κρίσης θα ’πρεπε να είναι (αν και όλοι ξέρουμε πως δεν είναι) οι βασικοί μοχλοί άσκησης αλληλεγγύης και πρόνοιας για τους άνεργους, τους άπορους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και γενικότερα για τις ευπαθείς κατηγορίες, εστίες ψυχολογικής ανάκαμψης, κέντρα σχεδιασμού και υλοποίησης νέων αναπτυξιακών μοντέλων.

Είναι χαζό λοιπόν να εκλέξεις έναν άχρηστο ή ακατάλληλο δήμαρχο μόνο και μόνο επειδή είναι αντιμνημονιακός. Θα πρέπει να σκεφτείς ποιος είναι αυτός ή, πιο σωστά, ποια ομάδα πολιτών είναι εκείνοι που μπορούν να μπουν μπροστά και να οδηγήσουν την τοπική κοινωνία σε μια πορεία αναστροφής της κρίσης, έστω με λίγους πόρους αλλά με πολλή όρεξη, πρωτοβουλία και φαντασία. Τα μνημόνια μπορεί κανείς άνετα να τα καταγγείλει στις Ευρωεκλογές, που από τη φύση τους είναι πιο στενά πολιτικές, μπορεί επίσης να τα ξανα-καταγγείλει στις Περιφερειακές εκλογές. Ας εκλεγεί όμως παράλληλα μια καλή δημοτική ομάδα κι ένας καλός δήμαρχος να βάλουν πλάτη.

Στο κάτω κάτω, η πιο ισχυρή καταδίκη των μνημονίων δεν μπορεί παρά να είναι η αυτοοργάνωση των δημοτών, η άσκηση αλληλεγγύης, η υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, η αποκέντρωση, η προστασία του περιβάλλοντος, η επεξεργασία τοπικών προγραμμάτων ανάπτυξης. Ό,τι θα ’πρεπε να κάνει η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή.

Κουβέλης κατά κυβέρνησης για το γάλα

enet.gr

    “Πρέπει άμεσα να εγκαταλείψει η κυβέρνηση και ο υπουργός Ανάπτυξης τους πειραματισμούς με την επιμήκυνση στη διάρκεια ζωής του γάλακτος” διεμήνυσε από τα Γιάννενα ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης.

Σε συνέντευξη Τύπου, τόνισε ότι «διαρθρωτικές εξυγιαντικές παρεμβάσεις χρειάζονται και όχι επιμήκυνση στη διάρκεια ζωής του γάλακτος», ενώ χαρακτήρισε το ζήτημα πολυσύνθετο και «από το γεγονός ότι σήμερα στη χώρα μας οι τιμές του γάλακτος μακράς διαρκείας είναι υψηλότερες περίπου κατά 25% από το φρέσκο έως 5 ημερών».
Ειδικότερα, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ υπογράμμισε ότι η λύση του προβλήματος απαιτεί διαρθρωτικές εξυγιαντικές παρεμβάσεις στο όλο κύκλωμα εμπορίας των προϊόντων, όπως μείωση του ΦΠΑ στις ζωοτροφές, και όχι μεμονωμένες ενέργειες που μάλιστα δεν στηρίζονται σε επιστημονική τεκμηρίωση, αλλά σε ιδεολογικές εμμονές.
Μάλιστα, πρόσθεσε ότι η τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής είναι υπερδιπλάσια από εκείνη του παραγωγού και παρέθεσε στοιχεία της έκθεσης του ΟΟΣΑ.
Ο κ. Κουβέλης σημείωσε ότι η χώρα πρέπει να αποκτήσει άμεσα όραμα και εθνικό σχέδιο ανάπτυξης της γεωργικής και κτηνοτροφικής πολιτικής. Επίσης, επανέλαβε ότι η ΔΗΜΑΡ θα καταψηφίσει το πολυνομοσχέδιο στη βάση των συγκεκριμένων ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται σ' αυτό.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ     

Η Ιταλική κυβέρνηση βγάζει στο σφυρί τις Maserati της μέσω eBay

iefimerida.gr

Πράξη έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντζι, την δέσμευση της κυβέρνησής του για περιστολή των κρατικών εξόδων. Ετσι σε μια κίνηση -ματ, βγάζει στο eBay τα πολυτελή οχήματα που κάποτε ανήκαν σε κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Η τετράτροχη «ανθοδέσμη» περιλαμβάνει 170 πολυτελή οχήματα, ανάμεσά τους και Maserati, δυο BMW, δυο Alfa Romeo και δυο Lancia.
Σύμφωνα με την εφημερίδα La Repubblica, όπως αναπαράγει το Εθνος, η πρώτη ομάδα αυτοκινήτων που βγαίνει σε πλειστηριασμό μέχρι τις 16 Απριλίου ανήκε στο υπουργείο Εσωτερικών και μέχρι στιγμής έχει προσελκύσει προσφορές που ανέρχονται σε 82.000 δολάρια.
Η κίνηση αυτή θεωρείται πρωτοβουλία του νέου Ιταλού πρωθυπουργού, Ματέο Ρέντζι, ο οποίος υποστηρίζει ότι τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα αποτελούν σύμβολο κυβερνητικής σπατάλης. Ο Ρέντζι είχε προβεί σε ανάλογες κινήσεις όταν ήταν δήμαρχος Φλωρεντίας ενώ, μετά την εκλογή του στον πρωθυπουργικό θώκο, είχε υποσχεθεί ανάλογες μεταρρυθμίσεις.

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

protagon.gr

Πρόσκληση της δημοτικής κίνησης "ΑλλάΖΟΥΜΕ την ΠΟΛΗ"

Φ.Κουβέλης : Δεν έχουμε εξαρτήσεις , μιλάμε καθαρά

badiera.gr

Στην κάλπη του συνδυασμού «Δημοκρατική Αριστερά – Προοδευτική Συνεργασία» θα προσέλθουν όσοι θέλουν να στείλουν μήνυμα αλλαγής των πολιτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη, μήνυμα άρνησης των πολιτικών της γενικευμένης και μονόπλευρης λιτότητας αλλά όχι αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής ιδέας, τόνισε ο Φώτης Κουβέλης, μιλώντας σε εκδήλωση του συνδυασμού στη Θεσσαλονίκη.

Ο Φώτης Κουβέλης εκτίμησε ότι μετά την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση, έγινε συστηματική προσπάθεια να ακυρωθεί ο λόγος της και  να δυσφημιστεί η πολιτική της.«Αυτή η προσπάθεια χειραγώγησης είχε και έχει ως στόχο και όλους όσοι  διεκδικούν μια διαφορετική λύση, μια τρίτη λύση.Στηρίζεται στην  αυταπάτη ότι η πολιτική σταθερότητα μπορεί να εξασφαλίζεται με την ευθυγράμμιση στις σήμερα ασκούμενες πολιτικές. Απαντούμε: Το πρόβλημα της πολιτικής σταθερότητας δημιουργείται από την αποσταθεροποίηση των συνθηκών ζωής των πολιτών.»Όποιος ταυτίζει τη σταθερότητα με το συντηρητισμό κάνει πολιτικό λάθος. Αλλά όποιος προχωρεί περισσότερο και υπονομεύει την αυτονομία  του προοδευτικού πόλου από τη συντηρητική παράταξη,  κάνει τραγικό πολιτικό λάθος», πρόσθεσε.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ απηύθυνε κάλεσμα στους ενεργούς πολίτες να συμμετάσχουν στην Προοδευτική Συνεργασία. «Δεν έχουμε εξαρτήσεις. Μιλάμε καθαρά. Έχουμε ως πρώτιστη αρχή  την  προστασία του δημόσιου συμφέροντος και των συλλογικών αγαθών.
Δεν ήμασταν και δεν θα γίνουμε  μέρος του προβλήματος, του κομματικού κράτους, των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς», σημείωσε.
Αναφερόμενος στην κινητικότητα και τις ζυμώσεις που παρουσιάζει ο χώρος της Κεντροαριστεράς ο κ. Κουβέλης επεσήμανε:
«Ο τόπος σήμερα έχει ανάγκη μια προοδευτική  Κεντροαριστερά. Μια δύναμη που θα απαντήσει πειστικά στις ανάγκες του παρόντος και θα σχεδιάσει δίκαια το μέλλον. Ο προοδευτικός πόλος ή θα είναι πραγματικά προοδευτικός ή δεν θα υπάρξει.  Στόχος δικός μας δεν είναι μια κεντροαριστερά συμπλήρωμα δεξιών και συντηρητικών κυβερνήσεων. Ούτε μια κεντροαριστερά “γενικών καθηκόντων”. Ούτε ένα κεντροαριστερό νεφέλωμα - που εμφανίζεται απολίτικο, αλλά επί της ουσίας επιλέγει τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης».
«ΔΗΜΑΡ – Προοδευτική Συνεργασία» διέξοδος από το δίπολο Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ
Η «Δημοκρατική Αριστερά – Προοδευτική Συνεργασία» θα γίνει ο καταλύτης που θα απαλλάξει τους Έλληνες από το αδιέξοδο δίλημμα του δίπολου Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ,  δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.
Συγκροτούμε τον προοδευτικό πόλο, είπε και έκανε άνοιγμα σε όλους όσους επιζητούν μια διαφορετική διέξοδο από την κρίση με την οικονομία ζωντανή, ανεξάρτητα από το αν αυτοτοποθετούνται ως αριστεροί, κεντροαριστεροί ή κεντρώοι.
Ξεκαθάρισε ότι τίθεται υπέρ της δημοκρατικής νομιμότητας  και τάχθηκε απέναντι σε εθνικιστικές, ρατσιστικές και αντικοινοβουλευτικές ιδέες και πρακτικές.
Για το «δίπολο Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ» είπε ότι επιχειρεί να επιβληθεί με πόλωση, όξυνση, πολλές φορές με εμφυλιοπολεμικό λόγο.
Αυτός ο διπολισμός δεν αξίζει στους Έλληνες. Θέλει να τους εγκλωβίσει και δεν οδηγεί τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, είπε.
Καταψηφίζει η ΔΗΜΑΡ το πολυνομοσχέδιο
O πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ προσερχόμενος στην εκδήλωση, δήλωσε ότι η  Δημοκρατική Αριστερά θα καταψηφίσει το πολυνομοσχέδιο, διότι εμφορείται από υποχωρήσεις και από μέτρα τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τις δημοκρατικές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά ούτε με όλα εκείνα τα οποία χρειάζεται ο τόπος.
Μάλιστα πρόσθεσε ότι η η κυβέρνηση υποχώρησε και δεν διαπραγματεύθηκε και το αποτέλεσμα είναι η χώρα να συνεχίζει να βρίσκεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης, της ύφεσης, της λιτότητας. Να βρίσκεται, όπως υπογράμμισε, δέσμια σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής με ασφυξία.
«Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Και πρέπει να αλλάξουν και με βάση τα όσα πρόκειται να υπάρξουν στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης» τόνισε ο κ. Κουβέλης.

 Στην κάλπη του συνδυασμού «Δημοκρατική Αριστερά – Προοδευτική Συνεργασία» θα προσέλθουν όσοι θέλουν να στείλουν μήνυμα αλλαγής των πολιτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη, μήνυμα άρνησης των πολιτικών της γενικευμένης και μονόπλευρης λιτότητας αλλά όχι αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής ιδέας, τόνισε ο Φώτης Κουβέλης, μιλώντας σε εκδήλωση του συνδυασμού στη Θεσσαλονίκη.

«Βροχή» έπεσαν οι καταγγελίες πολιτών το 2013

kathimerini.gr


Ως «χρονιά ρεκόρ» αναφορικά με τον αριθμό των καταγγελιών που έφτασαν στον Συνήγορο του Πολίτη καταγράφεται το 2013, σύμφωνα με τα στοιχεία της επίσημης έκθεσης που παραδόθηκε από την πρόεδρο της Ανεξάρτητης Αρχής, Καλλιόπη Σπανού, στον πρόεδρο της Βουλής, Ευάγγελο Μεϊμαράκη.

Ελέω κρίσης και οικονομικών προβλημάτων, τη χρονιά που πέρασε οι αναφορές των πολιτών εκτινάχθηκαν κατά 26% σε σχέση με το 2012 και κατά 38% σε σχέση με το 2011, φτάνοντας τις 14.738 αναφορές, γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της κακοδιοίκησης.

Οι τομείς που συγκέντρωσαν τα περισσότερα παράπονα από τους πολίτες αφορούν ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά θέματα, ενώ υψηλή θέση έχουν και ζητήματα αρμοδιότητος του υπουργείου Οικονομικών που άπτονται φορολογικών θεμάτων. Την ίδια ώρα, στην έκθεση καταγράφεται υποβάθμιση τομέων όπως η προστασία των παιδιών, η ισότητα φύλου στην εργασία, η προστασία του περιβάλλοντος καθώς και τομέων που αφορούν την προστασία ευπαθών κοινωνικών ομάδων, όπως είναι οι άνεργοι, οι ανάπηροι και οι μετανάστες.

«Η ορθή λειτουργία των θεσμών δεν αποτελεί πολυτέλεια, ακόμη και σε περίοδο κρίσης», είπε κατά την παρουσίαση της έκθεσης η Συνήγορος του Πολίτη Καλλιόπη Σπανού, επισημαίνοντας ότι «ο στόχος της αύξησης των κρατικών εσόδων τείνει να παίρνει το προβάδισμα έναντι κάθε άλλου συμφέροντος, δικαιώματος, ακόμη και της ίδιας της θεσμικής λειτουργίας του κράτους».

Τα περισσότερα προβλήματα κακοδιοίκησης, και συγκεκριμένα το 28% των αναφορών, εντοπίζονται στα ασφαλιστικά Ταμεία και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που εποπτεύει το υπουργείο Εργασίας.

Δεύτερο κατά σειρά έρχεται το υπουργείο Οικονομικών (17,4%) παρουσιάζοντας αυξητική τάση την τελευταία διετία, ενώ οι καταγγελίες που αφορούν τους δήμους και τις περιφέρειες έφτασαν το 16%. Ακολουθούν με 9% οι αποκεντρωμένες διοικήσεις και συγκεκριμένα οι Διευθύνσεις Αλλοδαπών και Μετανάστευσης. Σταθερά στη «λίστα» με ποσοστό 6% επί των καταγγελιών παραμένει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και το υπουργείο Παιδείας με 3,7%.

Ως προς τις καταγγελίες, το 54% ήταν βάσιμες, ενώ αυξημένα ήταν τα ποσοστά επιτυχίας του Συνηγόρου ως προς την επίλυση των διαφορών. Ειδικότερα, το 81,5% των βάσιμων αναφορών είχε θετική έκβαση και επιλύθηκε με τη διαμεσολάβηση του Συνηγόρου, ενώ αντίθετη εικόνα υπάρχει για την απήχηση των προτάσεων του Συνηγόρου για ευρύτερες νομοθετικές και οργανωτικές προτάσεις. Ειδικότερα, από το σύνολο των 94 νομοθετικών προτάσεων, έγιναν δεκτές τρεις, απορρίφθηκε μία, ενώ εκκρεμούν ακόμη 90. «Φαίνεται ότι η διοίκηση διστάζει να ανταποκριθεί θετικά σε προτάσεις που αν και ρεαλιστικές συχνά βρίσκονται εκτός των δημοσιονομικών προτεραιοτήτων της πολιτικής ηγεσίας», επεσήμανε η κ. Σπανού.

Πέραν των αναφορών, εντός του 2013 ο Συνήγορος προχώρησε σε μία αυτεπάγγελτη έρευνα που αφορούσε προαγωγή αλλοδαπών μαθητών που φοιτούν με ελλιπή δικαιολογητικά εγγραφής, 43 δημόσιες παρεμβάσεις και πέντε ειδικές εκθέσεις.

Προοδευτική στροφή

Θόδωρος Μαργαρίτης, Τα Νέα, 28/03/2014

---

Οποιος δεν βλέπει ότι το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες μάλλον έχει μεγάλη μυωπία.

Το επιχείρημα ότι η παγκοσμιοποίηση έχει στριμώξει την πορεία της Γηραιάς Ηπείρου είναι η μία πλευρά της αλήθειας. Η άλλη είναι ότι έχουν κυριαρχήσει - για τα καλά - οι κανόνες της νεοφιλελεύθερης αντίληψης με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση του ευρωσκεπτικισμού. Οι πολιτικοί υποχωρούν μπροστά στα οικονομικά συμφέροντα. Μια ελίτ στις Βρυξέλλες χωρίς καμιά συναίσθηση προσωπικής λιτότητας (σε αντίθεση με τις διακηρύξεις) διαχειρίζεται με αφόρητες ιδεοληψίες το μέλλον της Ενωσης.

Οι ανισότητες και ο κοινωνικός αποκλεισμός μάς γυρίζουν πίσω στον 19ο αιώνα. Η Ακρα Δεξιά έχει σηκώσει κεφάλι. Οι εθνικές περιχαρακώσεις επανήλθαν.

Την ίδια ώρα η συγκατοίκηση σοσιαλδημοκρατών και

(νεο)φιλελευθέρων σε ορισμένες κυβερνήσεις ακυρώνει τις ιστορικές διαχωριστικές γραμμές και δυναμώνει τα άκρα.

Η παραδοσιακή Αριστερά - με εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ - βρίσκεται σε κάμψη, ενώ οι Πράσινοι, ως ένα ριζοσπαστικό πολιτικό ρεύμα, έχουν απομυθοποιηθεί. Ο πιο ισχυρός ρυθμιστής του ευρωπαϊκού παιχνιδιού παραμένει η Δεξιά, το Λαϊκό Κόμμα, με την πλήρη αποδοχή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας: το δόγμα της λιτότητας, τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, τον περιορισμό των δικαιωμάτων.

Η μεγάλη παράταξη των σοσιαλιστών βρίσκεται σε αμηχανία. Διάψευση ο Ολάντ, υποχωρητικός ο Γκάμπριελ, βουλιμικός για την εξουσία ο Ρέντσι.

Ωστόσο η πιο σοβαρή ελπίδα βρίσκεται στην αφύπνιση αυτού του χώρου, ο οποίος πρωτοστάτησε στη δημιουργία του κοινωνικού κράτους, στην ενίσχυση της δημοκρατικής κουλτούρας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απέναντι στον αυταρχισμό, στον συντηρητισμό, στον εθνικισμό. Η βασική προϋπόθεση είναι μία. Η επιστροφή στις ρίζες! Στα προτάγματα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Σε αυτά που σε αντίθεση με τη Θάτσερ, η οποία έβλεπε μόνο τα άτομα και όχι την κοινωνία, θα νοηματοδοτήσουν την πραγματική διάκριση Αριστεράς - Δεξιάς. Την υπόθεση της ισότητας. Την αγωνία για την αντιμετώπιση των κοινωνικών αδικιών. Προφανώς με νέα εργαλεία σε ένα νέο περιβάλλον. Αλλά με καθαρούς λογαριασμούς. Οτι αναγνωρίζουμε την ύπαρξη κοινωνικών αντιπάλων, ότι αναζητούμε ένα ανταγωνιστικό σχέδιο απέναντι στη Δεξιά. Οτι «το τέλος της Ιστορίας» δεν ισχύει!

Φαινομενικά απλά ζητήματα. Οχι βέβαια! Γιατί η παραδοχή τους έχει συνέπειες. Εχει ορίζοντα διαφορετικών συμμαχιών. Εχει συγκρούσεις. Εχει κοινωνική «μεροληψία» υπέρ των αδυνάτων. Δεν έχει την απορρόφηση από τον ρεαλισμό της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Δεν είναι η εικόνα ότι είμαστε προοδευτικοί στην αντιπολίτευση και συντηρητικοί στη διακυβέρνηση. Αν οι σοσιαλιστές αναζητήσουν μια νέα πορεία τότε μπορούμε να ελπίζουμε! Η προοδευτική στροφή της Ευρώπης θα είναι ένα καλύτερο μέλλον για όλο τον κόσμο!

Ο Θόδωρος Μαργαρίτης είναι μέλος της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ

Ολα για τις τράπεζες

Κέζα Λώρη , tovima.gr           

 Όταν η κυβέρνηση λέει «δεν έχω λεφτά» έχει συγκεκριμένο ακροατήριο. Τους συνταξιούχους από τους οποίους αρπάζει όσα έδιναν μια ζωή στα ταμεία τους, τους διαμερισματούχους που τιμωρούνται με τρελή φορολόγηση και γενικώς τους πολίτες που βλέπουν το κοινωνικό κράτος να συρρικνώνεται. Με μαγικό τρόπο το «δεν έχω λεφτά» αποσύρεται όταν η κυβέρνηση συνομιλεί με τραπεζίτες. Για τις τράπεζες πάντα υπάρχουν λεφτά, τόσα πολλά ώστε να δημιουργείται ένα ιδιότυπο καθεστώς κομμουνιστοκαπιταλισμού. Οι τράπεζες συντηρούνται με κεφάλαια του Δημοσίου αλλά το Δημόσιο δεν τις διοικεί, δεν τις ελέγχει καν.

Δεν εκπλήσσει η ιδέα να ρυθμιστούν τα κόκκινα δάνεια ώστε να μην χάσουν οι τράπεζες τα χρήματά τους. Δεν εκπλήσσει ο κυνισμός των προτάσεων ούτε η ακραία φαντασία του κώδικα διαχείρισης προβληματικών δανείων που έδωσε για διαβούλευση η Τράπεζα της Ελλάδος. Ας σταθούμε στο πιο ενδιαφέρον, την εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού αδυνατεί να πληρώσει. Ο ίδιος λέει ότι μειώθηκε ο μισθός τους και αυξήθηκε η φορολόγηση, η τράπεζα λέει ότι βγάζει μαύρα λεφτά και κρύβει μασούρια κάτω από το στρώμα.

Η Τράπεζα της Ελλάδος προτείνει λοιπόν τη μεταβίβαση του ακινήτου με το δικαίωμα να συνεχίσει ο πρώην ιδιοκτήτης να το κατοικεί για τρία χρόνια, πληρώνοντας ενοίκιο. Το βασικό λάθος: αν κάποιος δεν έχει να πληρώσει τη δόση του δανείου, δεν έχει ούτε για το ενοίκιο. Το σπίτι θα το χάσει ούτως ή άλλως οπότε γιατί να το παραδώσει εθελοντικά και να μην μείνει μέσα τσάμπα, μέχρι να του κάνουν τον πλειστηριασμό; Με το φόρτο που έχουν τα δικαστήρια, θα κερδίσει τουλάχιστον μια πενταετία μέχρι να τελεσιδικήσει.    

Να δούμε και μια άλλη πρόταση; Διαλέγουμε από τις μακροπρόθεσμες. Μόνιμη μείωση του επιτοκίου και αλλαγή τύπου επιτοκίου, από κυμαινόμενο σε σταθερό. Πάει λοιπόν ο πελάτης στο υποκατάστημα και λέει: «μπορείτε να χαμηλώσετε το επιτόκιο γιατί το 5,31 είναι ληστρικό;». Απάντηση: «το έχετε υπογράψει». «Ναι, αλλά όταν υπέγραφα ήταν διαφορετικά τα δεδομένα, τα δικά μου και της χώρας». Απάντηση: «Είναι στη διακριτική ευχέρεια της τράπεζας να το μειώσει». «Δηλαδή θα το μειώσετε;». Απάντηση: «Όχι». Η διαπραγματευτική ανισότητα είναι περισσότερο από προφανής. Την ίδια κατάληξη έχουν συζητήσεις για κούρεμα των τόκων_ ακόμη και όταν πρόκειται υπερβολικούς τόκους υπερημερίας και λύσεις που θα ανακούφιζαν πραγματικά τον δανειολήπτη.

Οι ρυθμίσεις των τραπεζών είναι όλες καταχρηστικές και σε βάρος του πελάτη. Η επιμήκυνση, η μείωση της δόσης για ορισμένο χρονικό διάστημα, η κεφαλαιοποίηση των καθυστερήσεων, η περίοδος χάριτος όλα, μα όλα είναι υπέρ των τραπεζών: στο τέλος θα εισπράξουν πολύ περισσότερα από το αρχικό χρέος, πολύ περισσότερα από όσα επιτρέπει μια δίκαιη και λογική συναλλαγή. Επιπλέον εκβιάζουν ζητώντας ένα ποσό για να προχωρήσουν στη ρύθμιση, κάτι σαν τα παράνομα «έξοδα φακέλου». Αυτά όμως δεν τα βλέπει ο Γιώργος Προβόπουλος. Ο επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος δεν λειτουργεί υπέρ αδυνάτου.

Πρωτογενές πλεόνασμα... με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στο "κόκκινο"

epikaira.gr

   Οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές που δημιουργούνται μετά την 1η Ιανουαρίου 2014, θα επιβαρύνονται με μηνιαίο τόκο 0,73%...

Κατά 962 εκατ. ευρώ αυξήθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο τον Ιανουάριο, σύμφωνα με τα οριστικά στοιχεία που ανακοίνωσε η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.
Έτσι, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, το μήνα αυτόν, ανήλθαν στα 63,26 δισ. ευρώ, από 62,3 δισ. ευρώ που ήταν τον Δεκέμβριο του 2013.
Τον Ιανουάριο, οι εισπράξεις ληξιπρόθεσμων οφειλών από τα παλαιά ληξιπρόθεσμα χρέη (είχαν δημιουργηθεί έως 31.12.2012) και τις νέες οφειλές (μετά την 1.1.2013) ανήλθαν σε 266 εκατ. ευρώ. Από αυτά, τα 61 εκατ. ευρώ αφορούν σε νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Σε ότι αφορά στις νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές που δημιουργούνται μετά την 1η Ιανουαρίου 2014, ο τελευταίος φορολογικός νόμος προβλέπει ότι θα επιβαρύνονται με μηνιαίο τόκο 0,73%.
Επίσης, επιβάλλεται πρόστιμο 10% επί της αρχικής οφειλής μετά την παρέλευση διμήνου από τότε που το χρέος έγινε ληξιπρόθεσμο. 

ΕΛΣΤΑΤ: Χωρίς επαρκή θέρμανση 3 εκατ. πολίτες

real.gr

Περίπου 3 εκατ. πολίτες της χώρας ζούσαν το 2012 σε σπίτια με μη επαρκή θέρμανση (περισσότερα κατά περίπου 1,1 εκατομμύριο σε σχέση με το 2007), ενώ, παράλληλα, περίπου 265.000 πολίτες δεν είχαν επαρκή υδραυλική εγκατάσταση και περίπου 200.000 πολίτες δεν διέθεταν επαρκή ηλεκτρολογική εγκατάσταση.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία προκύπτουν από την έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τις συνθήκες στέγασης των ελληνικών νοικοκυριών το 2012 (εισοδήματα 2011).
Ειδικότερα:

-Το 15,6% του συνολικού πληθυσμού της χώρας αντιμετώπιζε το 2012 στενότητα χώρου στην κατοικία του, ενώ τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 23,9% και 13,2%. Τα ποσοστά για το 2007 (εισοδήματα 2006) ήταν 21,5%, 25% και 20,5%, αντίστοιχα.

-Το 1,8% του συνολικού πληθυσμού διαβιούσε σε κατοικία µε µη επαρκή ηλεκτρολογική εγκατάσταση (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 5,7% και 0,8%). Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 5,5%, 8,2% και 4,8%, αντίστοιχα.

-Το 2,4% του πληθυσμού το 2012 διαβιούσε σε κατοικία µε µη επαρκή υδραυλική εγκατάσταση (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 9,6% και 0,3%).Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 7,5%, 11,7% και 6,4% αντίστοιχα.

-Το 74,1% του συνολικού πληθυσμού διέθετε κεντρική θέρμανση στην κατοικία του (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 63,6% και 77,1%).Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 71,8%, 53,8% και 76,6%, αντίστοιχα.

-Το 26,8% του συνολικού πληθυσμού διαβιούσε σε κατοικία που ήταν ανεπαρκώς ζεστή κατά τη διάρκεια του χειμώνα (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 36,2% και 24,1%). Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 17,2%, 26,7% και 14,7%, αντίστοιχα.

-Το 34,9% του συνολικού πληθυσμού διαβιούσε σε κατοικία που δεν ήταν επαρκώς δροσερή κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 49,4% και 30,8%). Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 31,2%, 39,4% και 29%, αντίστοιχα.

-Το 14,5% του συνολικού πληθυσμού δήλωνε πολύ ικανοποιημένο από την κατοικία του (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 9,2% και 16%). Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 18,2%, 11,8% και 19,9%.

-Το 3,8% των νοικοκυριών δήλωνε μεγάλη δυσκολία πρόσβασης σε παντοπωλείο/ super market, το 5,4% σε τράπεζα, το 4,5% σε ταχυδρομείο, το 4,8% σε μέσα μαζικής μεταφοράς, το 4,4% σε υπηρεσίες υγείας και το 1,8% σε σχολεία. Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 3,7%, 9,9%, 7,8%, 5,1%, 7,2% και 4,3%, αντίστοιχα.

-Το 2,3% των νοικοκυριών θα αναγκαζόταν να αλλάξει κατοικία, ενώ το 11,5% προγραμμάτιζε να αλλάξει κατοικία εντός του εποµένου εξαµήνου. Για το 2007 δεν υπήρχε ο αντίστοιχος διαχωρισµός μεταξύ των δύο κατηγοριών.

-Το 19,5% του συνολικού πληθυσμού το 2012 άλλαξε κατοικία κατά την προηγούμενη πενταετία για λόγους που σχετίζονταν µε την κατοικία (τα ποσοστά του φτωχού και του µη φτωχού πληθυσμού ήταν 30,2% και 16,2%). Τα ποσοστά για το 2007 ήταν 38,4%, 33,2% και 39,8%, αντίστοιχα, και αφορούσαν σε αλλαγή κατοικίας κατά την προηγούμενη διετία.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Στις τελευταίες θέσεις η Ελλάδα στη διαχείριση των απορριμμάτων

skai.gr

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στις χωματερές συνεχίζει να καταλήγει το 82% των αστικών αποβλήτων στη χώρα μας και η Ελλάδα καταλαμβάνει την 4η θέση από το τέλος

Στις τελευταίες θέσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται η Ελλάδα, στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στις χωματερές συνεχίζει να καταλήγει το 82% των αστικών αποβλήτων στη χώρα μας και η Ελλάδα καταλαμβάνει την 4η θέση από το τέλος. Έχει καλύτερες επιδόσεις μόνο από τη Ρουμανία, τη Μάλτα, την Κροατία και τη Λετονία.

Την προηγούμενη χρονιά στην Ελλάδα ανακυκλώθηκε 16%, κομποστοποιήθηκε το 2% και ενταφιάστηκε το 82% των αστικών αποβλήτων.

Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2012, στις χώρες της ΕΕ, το 42% των επεξεργασμένων αστικών αποβλήτων είτε ανακυκλώθηκε, είτε κομποστοποιήθηκε (27% και 15% αντιστοίχως), το 34% ενταφιάστηκε και το 24% αποτεφρώθηκε.

Τα υψηλότερα ποσοστά επεξεργασίας αστικών αποβλήτων στην ΕΕ (ανακύκλωση ή κομποστοποίηση) καταγράφονται στη Γερμανία (65%), στην Αυστρία (62%), στο Βέλγιο (57%) και στην Ολλανδία (50%). Όσον αφορά στην αποτέφρωση αποβλήτων, τα μεγαλύτερα ποσοστά, σημειώνονται στη Δανία και τη Σουηδία (52%), στην Ολλανδία (49%), στο Βέλγιο (42%) και στο Λουξεμβούργο (36%).

Εξάλλου, η Eurostat υπολογίζει ότι κάθε κάτοικος στην ΕΕ παράγει περίπου 492 κιλά σκουπιδιών το χρόνο, ενώ στην Ελλάδα αναλογούν περίπου 503 κιλά σκουπιδιών, ανά κάτοικο. Τον μεγαλύτερο όγκο σκουπιδιών παράγουν ετησίως οι Δανοί (668 κιλά ανά κάτοικο), οι Κύπριοι (663 κιλά), οι Λουξεμβούργιοι (662 κιλά) και οι Γερμανοί (611 κιλά).

Σημειώνεται ότι η Eurostat ορίζει ως «αστικά απόβλητα» αυτά που δημιουργούν τα νοικοκυριά, αλλά και όσα παρόμοια απορρίμματα παράγονται από μικρές επιχειρήσεις ή δημόσιους φορείς. Στα στοιχεία της Eurostat δεν περιλαμβάνονται τα απόβλητα που παράγονται από την αγροτική και τη βιομηχανική δραστηριότητα.

Η τρόικα της (επετειακής) μπουρδολογίας

Γιώργος Καρελιάς , protagon.gr
Γνωρίζουμε  ότι στις εθνικές επετείους η μπούρδα πάει σύννεφο. Διαχρονικά. Και λίγο-πολύ το έχουμε συνηθίσει. Εδώ που τα λέμε, δεν χάλασε ο κόσμος αν ακουστεί και μια μεγαλοστομία παραπάνω. Το επιτρέπει η ημέρα.
Άλλο αυτό και άλλο το ρεσιτάλ μπουρδολογίας, ανοησίας και ανευθυνότητας, που έδωσαν χτες τρεις κορυφαίοι παράγοντες του πολιτεύματος: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής και ο υπουργός Αμυνας. Ο τελευταίος λόγω αρμοδιότητας, αφού αεροπλάνα κι ελικόπτερα έσκιζαν τον αττικό ουρανό- με χορηγούμενα καύσιμα κι εφέτος άραγε;
Ακούς τον πρώτο, τον Παπούλια, να συγκρίνει τον αγώνα του 1821 εναντίον των Τούρκων με το σήμερα, που ο ίδιος αποκαλεί «κλοιό των δανειστών». Μα, αν υπάρχει κλοιός των δανειστών, έχει προηγηθεί η αφροσύνη των δανειζομένων. Ο Παπούλιας είναι Πρόεδρος από το 2005. Ήταν Πρόεδρος την καταστροφική τριετία 2007-2009, όταν η σπατάλη και ο δανεισμός ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο όριο. Και δεν έβγαλε κιχ. Ήταν Πρόεδρος και το 2010, όταν καλέσαμε τους δανειστές να μας σώσουν με τα δανεικά τους. Ήταν Πρόεδρος και το 2012, όταν τους ξανακαλέσαμε. Δεν τον θυμόμαστε τότε να λέει τίποτα για κανέναν κλοιό. Τι θέλει σήμερα και καταφεύγει σε ανιστόρητες συγκρίσεις;
Ακούς τον δεύτερο, τον Μεϊμαράκη, να λέει πως η παρέλαση «στέλνει το μήνυμα ότι σιγά-σιγά αφήνουμε πίσω  μας την Ελλάδα της κρίσης, της μιζέριας και των μνημονίων». Πώς, δηλαδή, το έκανε αυτό η παρέλαση; Ήταν καλύτερο φέτος το βήμα των αγημάτων; Πέταξαν σε καλύτερους σχηματισμούς τα αεροπλάνα; Μπράβο. Κι αυτό διώχνει την κρίση, τη μιζέρια και τον Τόμσεν, για τον ερχομό των οποίων είναι συνυπεύθυνος και ο πρόεδρος Βαγγέλης, ως εκλεκτό μέλος των κυβερνήσεων 2004-2009;
Ο τρίτος, ο Αβραμόπουλος, είναι άπαιχτος. «Σε λίγο καιρό η Ελλάδα της κρίσης δεν θα υπάρχει!», αποφάνθηκε με τη δέουσα σοβαροφάνεια. Σε πόσο λίγο; Μέχρι την επόμενη παρέλαση; Μαγικά πράγματα. Κι ας μας έχει αφήσει εδώ και καμιά ογδονταριά χρόνια ο μάγος Χουντίνι.

Τι τα θέλουν αυτά; Πιστεύουν ότι υπάρχει άνθρωπος που τους ακούει να τα λένε και ενθουσιάζεται; Έτσι έχουν μάθε τόσα χρόνια, θα μου πείτε. Να ξεμάθουν. Και την  άλλη φορά να κρατήσουν κλειστό το στόμα τους. Θα είναι ένα ελάχιστο δείγμα ότι έχουν αντιληφθεί, επιτέλους, ότι τα ψεύτικα και εύκολα λόγια, οι μπούρδες, δεν έχουν καμιά πέραση πλέον.

Παιχνίδια εξουσίας

Γιάννης Πανούσης , aixmi.gr

Μεσ’ στα σαγόνια
ενός αμφίσημου χρησμού τους.
Αντώνης Φωστιέρης, Τοπία του τίποτα

Αναρωτιέμαι ποιος νοείται σήμερα ως αριστερός υποψήφιος δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Ο προερχόμενος, ίσως και μέλος ενός αριστερού κόμματος ο οποίος δεν αυτοχαρακτηρίζεται αριστερός; Ο κατά δήλωσή του ανεξάρτητος που τον στηρίζουν αριστερές δυνάμεις (ίσως «δι’ ίδιον όφελος»); Ο ανήκων σε συντηρητική/φιλελεύθερη παράταξη ο οποίος συνεργάζεται, σε συγκυριακούς σχηματισμούς, και με αριστερές συναινέσεις;
Δημαρ – x = αριστερός δήμαρχος;
Δυστυχώς, πέραν της απο-ιδεολογικοποίησης, που εδώ και 20 χρόνια χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας με συνέπεια οι ένθεν/κακείθεν μετακινήσεις βουλευτών/πολιτευτών (από ένα κόμμα σε άλλο, δήθεν όμορο), οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους αφού – για μια ακόμα φορά – οι λογιστικές προσεγγίσεις σκοπιμότητας των κομματικών επιτελείων κατισχύουν της οποίας ιδεολογικής, πολιτικής, πολλές φορές και ηθικής διακήρυξης αρχών.
Οι αρχές επιλογής αρχόντων θα έπρεπε να είναι πιο σαφείς, σταθερές και λιγότερο αρχηγο-αυλικές.
Η κοινωνία θέλει αλλαγή κι όχι παλιά τρικ σε νέα συσκευασία.
Υ. Γ: Όσο οι αρχηγοί/πρόεδροι των αριστερών κομμάτων ανέχονται, καλύπτουν ή προωθούν (σε Ελλάδα και Ευρώπη) «πολιτικά λαμόγια» τόσο το πολιτικό σύστημα θα βυθίζεται στην αναξιοπιστία.

Πού πας παλικάρι ωραίος σαν μύθος: Η «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» του Σαββόπουλου, που γράφτηκε στην πραγματικότητα για τον Τσε Γκεβάρα

ipyxida.gr

Οι στίχοι του πάντα σε κάνουν να ανατριχιάζεις, ενώ σε γυμνάσια και λύκεια σε όλη τη χώρα σήμερα μαθητές τραγουδούν «Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω/με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό», από το περίφημο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλο «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη». Ομως πόσοι ξέρουν ότι το παλικάρι, ο Καραϊσκάκης, που εννοεί ο δημιουργός, είναι ο Τσε Γκεβάρα;

Το αποκάλυψε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στους Κώστα Σακκαλή και Μανώλη Γεωργακάκη:
« Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το ’68, στο Παρίσι, που κάναμε βόλτες στα οδοφράγματα. Ήταν ο Μάης του ’68, έτσι; Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τον Τσε Γκεβάρα, από την υπέροχη εκείνη αφίσα, όπου βλέπεις έναν όμορφο νέο, με την επανάσταση στα μάτια του, που είναι χαμογελαστός και έχει και ένα πούρο. Για αυτόν το έγραψα, χωρίς να αναφέρεται βέβαια πουθενά το όνομά του, ούτε και κανένα άλλο όνομα μες στο κείμενο του τραγουδιού – στον τίτλο μόνο αναφέρεται ο στρατηγός της Ρούμελης. Λοιπόν, όταν ήρθε η ώρα να το ηχογραφήσω -μιλάμε τώρα το ’69- μου λέει ο Πατσιφάς, αυτό δεν πρόκειται να περάσει από τη λογοκρισία, δεν γίνεται. Οπότε έκανα αυτό που καταλάβατε, έβαλα ότι είναι ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, με την πεποίθηση ότι τον στρατηγό της Ρούμελης και γιο της καλόγριας, όπως τον λέγανε τον Καραϊσκάκη, δεν θα τον ενοχλούσε να χρησιμοποιηθεί ως κάλυψη για τον Τσε Γκεβάρα. Αλλά και ο κομαντάντε Τσε, εάν εγνώριζε τον Καραϊσκάκη, πολύ ευχαρίστως θα δεχότανε να καλυφθεί από αυτόν. Χαίρομαι πάντως που το παίζουνε στα σχολεία στην 25η Μαρτίου, είναι ό,τι πρέπει.
Αρμόζει, λοιπόν;
Αρμόζει απολύτως!»

Το τραγούδι ανήκει στον δίσκο «Το Περιβόλι του Τρελού», ενώ τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική γράφτηκαν από τον Διονύση Σαββόπουλο. Ακολουθούν οι εξαιρετικοί στίχοι, που διαβάζονται πάντα με την αίσθηση ότι αφορούν απόλυτα τον σύγχρονο Ελληνα.:
Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς
Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
Via : www.iefimerida.gr

Παρέλαση κοτζαμπάσηδων

Χριστόφορος Κάσδαγλης , thepressproject.gr

 Πώς εξηγούνται οι κυβερνητικές εμμονές γύρω από την απρόσκοπτη διεξαγωγή των παρελάσεων και τι πραγματικά σημαίνει, με όρους του 1821 αλλά και του 2014, η παρουσία των ανθρώπων της εξουσίας στα έδρανα των επισήμων.

Όταν ο κύριος Σαμαράς κήρυττε προεκλογικά την ανακατάληψη των πόλεων, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το εννοούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο, με τόσο εκτεταμένη χρησιμοποίηση προσωπικού ασφαλείας, με κυκλοφοριακές απαγορεύσεις, με περιοριστικά μέτρα από την Ιερά οδό μέχρι του Φιξ και από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μέχρι το Χίλτον, με τροποποιήσεις στην κίνηση των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Και όμως, τα δρακόντεια μέτρα για τη σημερινή μαθητική παρέλαση και την αυριανή στρατιωτική δεν θυμίζουν απλώς ανακατάληψη, αλλά κανονική κατάληψη της πόλης. Κι όλ’ αυτά για ποιο λόγο; Απλώς και μόνο για να γίνουν οι παρελάσεις πριβέ, μεταξύ ημών και ημών, χωρίς ενοχλητικούς διαδηλωτές, χωρίς διαμαρτυρόμενους, και γενικώς χωρίς αντεθνικώς σκεπτόμενα άτομα που θέλουν να αξιοποιήσουν την περίσταση για αντικυβερνητικούς σκοπούς και να αμαυρώσουν την περιφορά της στρατιωτικής αρετής των Ελλήνων.

Προσωπικά, πέρα από την ενόχληση λόγω της ασύμμετρης αστυνομικής κινητοποίησης, ουδόλως με ενδιαφέρει που μου απαγορεύουν να παρακολουθήσω το σόου – έτσι κι αλλιώς δεν θα το έκανα ούτε καν για να διαμαρτυρηθώ. Αντιπαθώ από παιδί τις παρελάσεις, κι όταν μεγάλωσα εμπέδωσα αυτή μου τη στάση με κριτήρια ιδεολογικά και αισθητικά. Δεν πιστεύω στους συμβολισμό τους, δεν συναινώ σε όλη αυτή τη στρατοκρατική επιδειξιομανία και, αν και ειρηνιστής, φρονώ ότι αυτός ο τρόπος επίδειξης αντίκειται ακόμα και στη στρατιωτική λογική. Οι παρελάσεις δεν θωρακίζουν το έθνος, αντιθέτως γελοιοποιούν την ίδια την ιδέα της αμυντικής ετοιμότητας.

Ειδικά στην περίπτωση του εορτασμού της 25^ης Μαρτίου, η λογική και οι συμβολισμοί της παρέλασης αναιρούν την ουσία της επετείου. Παρά τη χρηστομάθεια των σχολικών εορτών, τις παλιομοδίτικες αφίσες με τα πορτρέτα των ηρώων της επανάστασης στις σχολικές αίθουσες και τα σκετς εν είδει ταινίας του Τζέιμς Πάρις, σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση έχει γίνει πια σαφής ο διπλός ρόλος της εναντίον των Τούρκων κατακτητών αλλά και των Ελλήνων συνοδοιπόρων και φοροεισπρακτόρων τους - των κοτζαμπάσηδων. Ε, λοιπόν, τις παρελάσεις τις οργανώνουν διαχρονικά οι εκάστοτε κοτζαμπάσηδες, αυτή είναι η αλήθεια, και τα μέτρα που λαμβάνονται τα τελευταία χρόνια σκοπό έχουν να επιτρέψουν σ’ αυτούς ακριβώς, στους ουραγούς της ελληνικής επανάστασης, να τις παρακολουθήσουν από τη θέση των τιμωμένων προσώπων χωρίς ενοχλητικές παρεκβάσεις εκ μέρους του λαϊκού στοιχείου.

Για όποιον έχει διαβάσει λίγη παραπάνω ιστορία της επανάστασης πέρα από τα σχολικά εγχειρίδια, όποιος έχει ρίξει μια ματιά στον Κορδάτο και στον Σκαρίμπα, και πιο πρόσφατα στον μόλις εκλιπόντα Κωστή Παπαγιώργη, έχει ασφαλώς αντιληφθεί ότι η πολεμική συνταγή του ’21 δεν συνάδει με τη λογική των παρελάσεων, με απαστράπτοντα άρματα μάχης και με τη δυτικότροπη στοίχιση των αγημάτων τακτικού στρατού. Όσες φορές οι Μαυροκορδάτοι και οι Κωλέτηδες επιχείρησαν να οργανώσουν τακτικό στρατό (με οπλισμό, ας μην το ξεχνάμε, πανάκριβα αγορασμένο με τα πρώτα αλμυρά δάνεια από την Εσπερία, τη μαγιά του σημερινού δημοσιονομικού αδιεξόδου της χώρας), οι Έλληνες ηττήθηκαν κατά κράτος. Η πολεμική τακτική που απέδωσε στην επανάσταση ήταν ο ανταρτοπόλεμος, ο αιφνιδιασμός από ομάδες εμπειροπόλεμων αλλά ελαφρά οπλισμένων ατάκτων, τα γιουρούσια σε ορεινά και δύσβατα περάσματα και, κυρίως, η παρτιζάνικη τακτική, οι γρήγοροι ελιγμοί και οι ευφυείς αναδιπλώσεις. Αυτό ήταν το σχέδιο νίκης και αυτό πρέπει να μας εμπνέει απέναντι στις ανάγκες της σημερινής εθνικής συγκυρίας, μακριά από φαραωνικές εκδηλώσεις και ρωμαϊκές φιέστες.

Κι όσο για τον οπλισμό, τα πιο αποτελεσματικά όπλα που βρέθηκαν τότε σε ελληνικά χέρια ήταν αυτά που κάποιοι άρπαξαν από τον εχθρό σπάζοντάς του το κεφάλι με μια κοτρώνα ή με ό,τι άλλο βρέθηκε πρόχειρο τη στιγμή της ανάγκης. Αυτό είναι άλλο ένα μεγάλο δίδαγμα της επανάστασης, πολύ χρήσιμο -με τη μεταφορική έννοια- στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και στις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.

Δεξιά στροφή των Γάλλων στις δημοτικές εκλογές

enet.gr

    Με ρεκόρ ποσοστό αποχής, οι Γάλλοι έδωσαν το προβάδισμα στην κεντροδεξιά, ρίχνοντας τη δύναμη των σοσιαλιστών, ενώ έδωσαν υψηλά ποσοστά στην ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν, στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών.

 
Δημοτικές εκλογές στη Γαλλία. Φωτογραφία: FREDERICK FLORIN / AFP

Η αποχή άγγιξε το 38, 72%, ποσοστό ρεκόρ για τη Γαλλία. Μεγάλη άνοδος των ποσοστών του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου (FN), ενώ αντίστοιχα υποχώρηση της γαλλικής αριστεράς καταγράφηκε στις δημοτικές εκλογές στη Γαλλία.

 

«Ορισμένοι ψηφοφόροι εξέφρασαν με την αποχή ή την ψήφο τους τις ανησυχίες ή τις αμφιβολίες τους», παραδέχθηκε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας.

 

Η γαλλική αριστερά εισέπραξε τις συνέπειες της πτώσης της δημοτικότητας της γαλλικής κυβέρνησης, με τον Φρανσουά Ολάντ να παραμένει ο πλέον αντιδημοφιλής πρόεδρος. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ και ο πρωθυπουργός Ζαν-Μαρκ Ερό δεν απολαμβάνουν παρά το 20% και 25% της εμπιστοσύνης των πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.

 

Σύμφωνα με προσωρινά αποτελέσματα, η δεξιά εξασφαλίζει το 46,54%, η αριστερά το 37,74% και η άκρα δεξιά του 4,65% των ψήφων.

 

Η πρώην υπουργός της κεντροδεξιάς Ναταλί Κοσιουκό-Μοριζέ κατέλαβε την πρώτη θέση στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών στο Παρίσι έναντι της υποψηφίας των Σοσιαλιστών Αν Ινταλγκό, για την οποία το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί σημαντική αποτυχία, σύμφωνα με τα στοιχεία δύο εταιρειών δημοσκοπήσεων. Όμως, στη γαλλική πρωτεύουσα το τοπίο που διαμορφώθηκε κατά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών ευνοεί την Αν Ινταλγκό, υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Αν και η αντίπαλός της υποψήφια του UMP Ναταλί Κοσιουσκό Μοριζέ συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους επί του συνόλου της περιφέρειας του Παρισιού, η Αν Ινταλγκό προηγείται στα επιμέρους διαμερίσματα-κλειδιά, όπως το 14ο, που θα κρίνουν την έκβαση της ψηφοφορίας.

 

Δεν θα υπάρξει καμία υποχώρηση υπέρ της αριστεράς, ούτε συμμαχία με το Εθνικό Μέτωπο, επέμεινε χθες το βράδυ εκ μέρους της γαλλικής δεξιάς ο πρώην πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Ενωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) Φρανσουά Φιγιόν, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος Ζαν-Φρανσουά Κοπέ κάλεσε τους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου να ψηφίσουν τους υποψήφιους του κόμματός του στον δεύτερο γύρο «για μία μεγάλη νίκη της δεξιάς».

     

Οι Σοσιαλιστές του προέδρου Φρανσουά Ολάντ κινδυνεύουν να χάσουν σε πόλεις όπως η Ρενς, η Σεντ Ετιέν, η Αμιένη και το Πο. Στην αύξηση του ποσοστού του Εθνικού Μετώπου, οι Σοσιαλιστές αντέδρασαν έντονα: «Η θέση του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι πολύ σαφής: θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εμποδίσουμε κάθε υποψήφιο του FN να κερδίσει έναν δήμο», ανέφερε η Ναζάτ Βαλό-Μπελκασέμ μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο France 2.

 

Το FN ΄(Εθνικό Μέτωπο) της Μαρί Λεπέν, για πρώτη φορά στην ιστορία του εκλέγει δήμαρχο απο τον πρώτο γύρο σε κοινότητα μεγαλύτερη των 10.000 κατοίκων, τον ακροδεξιό υποψήφιο Στιβ Μπριουά στο Ενέν-Μπομόν, ενώ έρχεται πρώτο στο Περπινιάν, την Αβινιόν, το Φορμπάς, το Μπεζιέ, τη Φρεζίς και την Ταρασκόν. Επίσης στον δεύτερο γύρο θα συμμετέχει σε περίπου 100 τριαδικές αναμετρήσεις.

Η Μαρίν Λεπέν έκανε λόγο για απροσδόκητη επιτυχία που σημαίνει το «τέλος του διπολισμού στην γαλλική πολιτική».

 

newsroom enet

Εξαφανισεις

του Γ.Λακόπουλου, badiera.gr

Οι έμμονες ιδέες στην πολιτική δεν είναι σπάνιες. Μία από αυτές εσχάτως περιστρέφεται γύρω από τον άξονα «εξαφανίζεται η ΔΗΜΑΡ». Εως τώρα θα την κατάπιναν οι «58» - προτού καταπιούν τον εαυτό τους. Εν πάση περιπτώσει, αυτό είχε μια λογική βάση.

Στον χώρο της Κεντροαριστεράς κινείται η ΔΗΜΑΡ, εκεί προσπάθησαν να παρέμβουν οι 58, θα μπορούσε να προκύψει ανασύνταξη δυνάμεων εις βάρος της. Αλλά απεδείχθη ότι η ΔΗΜΑΡ μπορούσε να υπάρχει χωρίς τους 58, οι 58 χωρίς τη ΔΗΜΑΡ όχι.

Το τελευταίο διάστημα το ψάρι που θα καταπιεί τον Ιωνά έχει τη μορφή του Σταύρου Θεοδωράκη. Κάποιοι αποφαίνονται ότι Το Ποτάμι απειλεί κυρίως τη ΔΗΜΑΡ. Αν τα προηγούμενα ήταν αυθαίρετα, αυτό είναι παράλογο: πόσοι ψηφοφόροι μπορεί να ταλαντεύονται ανάμεσα στον Κουβέλη και στον Θεοδωράκη; Πού διασταυρώνονται τα χαρακτηριστικά τους, ώστε να έχει κάποιος δίλημμα ποιον να επιλέξει;

Αν υπάρχουν δύο πρόσωπα που απευθύνονται σε εντελώς διαφορετικές κατηγορίες πολιτών είναι αυτοί οι δύο. Πιο απλά, τον μόνο που δεν απειλεί - λόγω προφίλ - ο Σταύρος είναι ο Φώτης. Οσοι τον ψήφισαν ή σκέφτονται να τον ψηφίσουν τον ξέρουν και τους ξέρει και θα το κάνουν για συγκεκριμένους λόγους. Ενδεχομένως σχετίζονται με το ΠαΣοΚ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε καμία περίπτωση με Το Ποτάμι.

Οσο και αν κάποιες θεωρίες εκλαμβάνουν τη ΔΗΜΑΡ ως είδος υπό εξαφάνιση, αυτό δεν προκύπτει από τα χαρακτηριστικά της παρουσίας της στον δημόσιο χώρο. Είναι υπαρκτή κοινοβουλευτική δύναμη, με λιγότερα προβλήματα συνοχής από τα γειτονικά της κόμματα, διευρύνεται με προσχωρήσεις πολιτικών στελεχών από άλλους χώρους ενώ δεν φεύγουν στελέχη από τις γραμμές της, και μόλις πρόσφατα ένας ικανοποιητικός αριθμός πνευματικών ανθρώπων δήλωσε την πρόθεσή του να τη στηρίξει.

Γιατί λοιπόν να απειλείται με εκλογική εξαφάνιση όταν υπάρχουν οι λιγότερες προϋποθέσεις για μετακίνηση των ψηφοφόρων της; Με ποια λογική κάθε καινούργιο πολιτικό σχήμα, προτού καν υπάρξει, απειλεί ειδικά τη ΔΗΜΑΡ και όχι άλλο κόμμα; Γιατί να είναι ο Κουβέλης ο πιο εύθραυστος πολιτικός αρχηγός και όχι οι επικεφαλής των κομμάτων που δοκιμάζονται συνεχώς από τις επιλογές τους; Οι απαντήσεις υπάρχουν σε αυτό που θα έλεγε ο αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Ερικ Χόφερ: «Μπορείς να καταλάβεις τι είναι αυτό που ο αντίπαλός σου φοβάται περισσότερο από τα μέσα που χρησιμοποιεί για να σε κάνει να φοβηθείς».

ΤΑ ΝΕΑ

Γκρέγκορ Γκίζι, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς : «Αφήστε τις ανοησίες με τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας»

23 Mar, 2014, ipyxida.gr

Η κατάσταση είναι πραγματικά σοβαρή σε σχέση με την Ουκρανία και τη Ρωσία, αλλά όχι απελπιστική. Η Κριμαία, κατά παραβίαση του διεθνούς δικαίου, γίνεται μέρος της Ρωσίας.
Όπως προβλέψαμε, ο Πούτιν για αυτή την κίνησή του επικαλέστηκε το Κόσοβο, η απόσχιση του οποίου, όπως εξακολουθώ να υποστηρίζω, ήταν μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Όσα ευγενή κίνητρα κι αν επικαλείστε, στρατιώτες δεν πήγαν μόνο στην Κριμαία, πήγαν και στο Κόσοβο. Παρεμπιπτόντως δημοψήφισμα έγινε μόνο στην Κριμαία και όχι στο Κόσοβο.
Αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του Κοσόβου ήθελε την απόσχιση. Όπως δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού στην Κριμαία ήθελε την απόσχιση. Αλλά για μένα αυτός δεν ήταν λόγος να γίνει.
Ένα πράγμα θα ήθελα να επισημάνω: Η παραβίαση του διεθνούς δικαίου μπορεί τελικά να γίνει συνήθεια, εθιμικό δίκαιο, κι αυτό είναι επικίνδυνο. Γι αυτό σας προειδοποιούσε τότε με το Κόσοβο.
Ένα καταπιεσμένο τμήμα του πληθυσμού πρέπει να έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει τη χώρα του, αλλά όχι παίρνοντας το έδαφός της. Αυτό επιτρέπεται μόνο με τη συγκατάθεση του κράτους στο οποίο το έδαφος ανήκει. Η αρχή αυτή παραβιάστηκε με το Κόσοβο και γι αυτό πληρώνουμε τώρα.
Στο Κόσοβο, όπως και στην Κριμαία παραβιάστηκε διεθνές δίκαιο.
Η μόνιμη αναφορά σας στο ουκρανικό σύνταγμα δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη. Λέτε από τη μία πλευρά ότι αυτό απαγορεύει ένα ξεχωριστό δημοψήφισμα στην Κριμαία χωρίς τη συγκατάθεση της κεντρικής κυβέρνησης. Αλλά δε σας ενδιαφέρει, ότι το ίδιο σύνταγμα ορίζει ότι ο πρόεδρος για να καθαιρεθεί πρέπει να καταψηφιστεί από το 75% των βουλευτών- που δεν έγινε.
Αποφασίστε, είτε το σύνταγμα ισχύει είτε δεν ισχύει.
Το αποτέλεσμα είναι ένα: η μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν είναι νόμιμη. Δεν αρνούμαι ότι μπορεί κανείς να διαπραγματευτεί μαζί της- αλλά εν επιγνώσει ότι δεν είναι νόμιμη.
Τι θα γίνει από δω και πέρα;
Θα σας πω. Τελικά, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, όλες οι κυβερνήσεις θα αποδεχτούν ότι η Κριμαία ανήκει στη Ρωσία.
Τώρα λέτε: πρέπει να αποφασίσουμε την επιβολή κυρώσεων, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα είναι σα να ανεχόμαστε μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αλήθεια; Θα σας θυμίσω ένα παράδειγμα: Το 1974 τα τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Αυτό ήταν αδιαμφισβήτητα παράνομο. Αλλά τότε δεν επιβάλλατε καμία κύρωση σε βάρος της Τουρκίας. Γιατί όχι; Μήπως επειδή η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ σε αντίθεση με τη Ρωσία; Γιατί ισχύουν πάντα δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δεν μπορούμε επιτέλους να θέσουμε και να εφαρμόσουμε ενιαίους κανόνες;
Παρεμπιπτόντως, η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη μέχρι τώρα.
Οι κυρώσεις δεν είναι πολιτική, είναι υποκατάστατό της. Οι ΗΠΑ πιέζουν για κυρώσεις, επειδή ξέρουν ότι η όποια απάντηση της Ρωσίας, δε θα πλήξει τις ΗΠΑ, αλλά τους Ευρωπαίους και κυρίως τους Γερμανούς. Κυρία Μέρκελ, υποτάσσεστε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
…
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έχει πλέον απαγορεύσει την εξαγωγή όπλων προς τη Ρωσία. Κατ εξαίρεση λέμε ότι αυτό είναι σωστό. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τις κυρώσεις, αλλά με το γεγονός ότι κατά τη γνώμη μας οι εξαγωγές όπλων πρέπει να απαγορεύονται. Η απαγόρευση αυτή, ωστόσο, δεν θα εντυπωσιάσει ιδιαίτερα το ρωσικό στρατό.
Σας ερωτώ, πώς θα βγούμε κάποια στιγμή από τις κυρώσεις; Όταν η Κριμαία θα επιστρέψει στην Ουκρανία; Κι αν αυτό δεν συμβεί, θα διατηρηθούν οι κυρώσεις εσαεί;
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, να επισημάνετε την παραβίαση του διεθνούς δικαίου εκεί; Ναι, υπάρχει! Να αντιστρέψουμε την προσέγγιση, να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις με τη ρωσική κυβέρνηση: Να παραδεχτούμε εμείς τα λάθη μας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να πούμε στους Ρώσους ότι έκαναν κι αυτοί λάθη. Και να τους δείξουμε πώς θα έμοιαζε μια προοπτική για καλές σχέσεις της Ρωσίας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η οποία θα λάμβανε υπόψη και τα δικά τους συμφέροντα στον τομέα της ασφάλειας.
Εγώ λέω: Πρέπει να το πάμε αλλιώς. Και να θέσουμε ως όρο στη Ρωσία ότι θα σταματήσει με αυτό το είδος της πολιτικής, να αναζητά «ρωσικά νησιά» μέσα σε άλλες χώρες τα οποία θέλει να ενσωματώσει στη Ρωσία. Η μόνη θετική προοπτική θα είναι μια Ευρώπη όχι χωρίς και όχι εναντίον της Ρωσίας, αλλά μια Ευρώπη με τη Ρωσία. Μόνο τότε θα είμαστε όλοι ασφαλείς.
Τώρα θέλετε να υπογράψετε με τη μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας, το πολιτικό μέρος της συμφωνίας σύνδεσης, με μια κυβέρνηση που δεν προέκυψε από δημοκρατικές εκλογές και στην οποία συμμετέχουν και φασίστες . Αν δε θέλετε να ακούσετε εμάς, τότε ακούστε τουλάχιστον τον πρώην επίτροπο Γκίντερ Φερχόιγκεν του SPD. Λέει ότι στην ουκρανική κυβέρνηση υπάρχουν πραγματικοί φασίστες και όχι μόνο κάποιοι εθνικιστές. Σ’ αυτούς θέλετε να δώσετε χρήματα; Νομίζω ότι μια γερμανική κυβέρνηση πρέπει να θέσει εδώ εντελώς διαφορετικά πρότυπα .
Ο πρόεδρος του Σβόμποντα, νυν μέλος της ουκρανικής κυβέρνησης έχει πει «πιάστε τα όπλα, πολεμήστε τα ρώσικα γουρούνια, τους Γερμανούς, τα εβραϊκά γουρούνια και άλλους υπανθρώπους». Όταν το επισήμανα μου απαντήσατε ότι αυτό είναι ένα απόσπασμα ομιλίας του
από το 2004. Και λοιπόν; Μήπως εννοείτε , ότι είχε παραγραφεί ; Ή μήπως σημαίνει ότι σκέφτεται διαφορετικά τώρα; Άλλωστε το απόσπασμα είναι από το 2012.
Με έναν τέτοιον άνθρωπο δε θέλω να πω ούτε καλημέρα, και σίγουρα όχι να του δώσω έστω ένα ευρώ ή να κλείσω μια συμφωνία μαζί του.
Κλείνοντας, να σας πω επιγραμματικά τις λύσεις.
Πρώτον. Αφήστε τις ανοησίες με τις κυρώσεις. Μια νέα κλιμάκωση και άλλες υπερβολές δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Η Κίνα δε μπαίνει στις κυρώσεις- κι αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό για τη Ρωσία. ‘Ετσι κι αλλιώς κάποτε πρέπει να τις πάρετε πίσω.
Δεύτερον. Μην κάνετε καμία συμφωνία με τη μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας, αλλά υποστηρίξτε τις προετοιμασίες για τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών στην Ουκρανία. Μόνο τότε, με τη νόμιμη κυβέρνηση που θα έχει προκύψει από τις κάλπες, κι όχι με φασίστεςμπορούν να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις.
Τρίτον. Πρέπει να αποκλειστεί για την Ουκρανία η ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Τέταρτον. Το καθεστώς της Ουκρανίας ως γέφυρα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας θα μπορούσε να εμπεριέχει την προοπτική της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, εφόσον αυτό αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και με τη Ρωσία.
Πέμπτον. Η Ρωσία καλείται να σταματήσει τις περαιτέρω στρατιωτικές απειλές, και ιδίως τη χρήση βίας, στην Ουκρανία και αλλού, και να αναγνωρίσει την Ουκρανία ως κυρίαρχο κράτος. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με μια σαφή, θετική προοπτική, εκ μέρους της ΕΕ και της Γερμανίας των σχέσεων με τη Ρωσία. Και δη με τη Ρωσία, ως μέρος της Ευρώπης και όχι στο περιθώριό της.

Έκτον. Οι φασιστικές οργανώσεις και τα κόμματα, καθώς και οι παραστρατιωτικές μονάδες και άλλοι παράνομοι ένοπλοι μηχανισμοί στην Ουκρανία θα πρέπει να διαλυθούν. Το κρατικό μονοπώλιο της βίας πρέπει να επιβληθεί. Θα πρέπει να επιμείνετε σ αυτά πριν εκταμιεύσετε έστω και ένα ευρώ στην Ουκρανία και πριν υπογράψετε την οποιαδήποτε συμφωνία.

Συνήγορος του Πολίτη κατά υπουργείου Υγείας για το νερό του Ασωπού

enet.gr

«Η δημόσια υγεία δεν τυγχάνει αποτελεσματικής προστασίας όσον αφορά το εξασθενές χρώμιο που υπάρχει στο πόσιμο νερό στην περιοχή Ασωπού» τονίζει ο Συνήγορος του Πολίτη. Καλεί για άλλη μία φορά το υπουργείο Υγείας να λάβει μέτρα.

  «Δεν έχουν ληφθεί αποτελεσματικά μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας» σημειώνει ο Συνήγορος του Πολίτη, διερευνώντας υποθέσεις για την ποιότητα του πόσιμου νερού των περιοχών Ασωπού Βοιωτίας και Μεσσαπίων Ευβοίας και εξετάζοντας το σοβαρό θέμα των διαπιστωμένα υψηλών τιμών εξασθενούς χρωμίου.

 

Η ανεξάρτητη Αρχή, από το 2011, έχει εκφράσει εγγράφως την άποψη ότι το υπουργείο Υγείας επιβάλλεται να προβεί στον καθορισμό συγκεκριμένης παραμετρικής τιμής για το εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό.

 

Ο Συνήγορος του Πολίτη αναφέρει ότι στην απάντησή του το υπουργείο Υγείας υποστήριξε ότι δεν έχει επαρκή επιστημονικά δεδομένα για τη θέσπιση διακριτού ορίου και πρόκρινε, ως μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας, την καταγραφή των συγκεντρώσεων του εξασθενούς χρωμίου, σε επίπεδο χώρας για περίοδο ενός έτους.

 

Ωστόσο, επισημαίνει η ανεξάρτητη Αρχή, όπως προέκυψε από την απάντηση του υπουργείου, τα στοιχεία των συγκεντρώσεων δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν, καθώς τέθηκε ζήτημα αξιοπιστίας τους, λόγω σημαντικών αποκλίσεων στις εργαστηριακές μεθόδους ανάλυσης.

 

Ο Συνήγορος του Πολίτη θεωρεί ότι δεν έχουν ληφθεί αποτελεσματικά μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και επιμένει στις προτάσεις του: 

 

-θέσπιση, με νομοθετική ρύθμιση, ορίου για το εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό. 

 

-προτυποποίηση της μεθόδου ανάλυσης του εξασθενούς χρωμίου, ώστε να αντιμετωπιστούν τυχόν αδυναμίες των μετρήσεων, διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων

 

-παράλληλη δημοσιοποίηση των στοιχείων των μετρήσεων, καθώς η πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές συνδέεται στενά με το δικαίωμα στη δημόσια υγεία.

 

Επίσης η Αρχή τονίζει ότι έχει λάβει υπόψη για τις προτάσεις της τα εξής στοιχεία:

 

α) Η εμφάνιση επιστημονικών δεδομένων, σχετικά με την ενδεχόμενη επικινδυνότητα του εξασθενούς χρωμίου, επιτάσσει την εφαρμογή της Αρχής της Προφύλαξης, καθώς αρκεί η ύπαρξη αμφιβολιών, γύρω από την επέλευση σοβαρών ή μη αναστρέψιμων βλαβών στο περιβάλλον ή στη δημόσια υγεία, για τη λήψη μέτρων εκ μέρους της Πολιτείας.

 

β) Η Πολιτεία της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, στην οποία εμφανίσθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό, ξεκίνησε, το 2011, τη διαδικασία, ώστε για πρώτη φορά να τεθεί όριο στο εξασθενές χρώμιο. Καθοριστική στην απόφαση αυτή υπήρξε η εμφάνιση νέων επιστημονικών δεδομένων, που συσχέτιζαν συγκεκριμένη τιμή συγκέντρωσης του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό, με καρκινογενέσεις.

 

γ) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ιταλία έχει, ήδη από το 1999, θεσπίσει το όριο των 5 μg/l εξασθενούς χρωμίου στα επιφανειακά ύδατα που προορίζονται για πόσιμο νερό.

 

δ) Στην Ελλάδα, έχει εκδοθεί απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Χαλκίδας, στο πλαίσιο της προσωρινής δικαστικής προστασίας, που καθορίζει όριο 2 μg/l για την περιεκτικότητα εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό της περιοχής των Μεσσαπίων.

 

ε) Με Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ 20488/10) για την προστασία του Ασωπού, θεσπίστηκε, ως μέση ετήσια συγκέντρωση για το εξασθενές χρώμιο στα υγρά απόβλητα που θα διατίθενται στον Ασωπό, τα 30 μg/l και στα ύδατα του ποταμού, τα 3 μg/l. Σημειώνεται ότι για το πόσιμο νερό, το οποίο συνιστά βασικό είδος διατροφής και επιβίωσης, απουσιάζουν αντίστοιχα όρια.

 

στ) Σε διάφορες περιοχές της χώρας, έχουν διαπιστωθεί υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου, όχι μόνο λόγω της βιομηχανικής ρύπανσης αλλά και λόγω της σύστασης του εδάφους, ενισχύει την ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας, καθώς ο βαθμός επικινδυνότητας μίας ουσίας για την ανθρώπινη υγεία είναι ανεξάρτητος από την πηγή προέλευσης.

 

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Νέα γενιά ενοικιαζομένων

Ρεπορτάζ: Μαυρούλη Αργυρώ , real.gr

Την ελαστικοποίηση των όρων απασχόλησης ενοικιαζόμενων εργαζομένων μέσω ιδιωτικών εταιριών στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και την σταδιακή ένταξη τους στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, προβλέπει σύμφωνα με πληροφορίες διάταξη του εφαρμοστικού νόμου της πρόσφατης συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και τριμερούς που αναμένεται να προωθηθεί στη βουλή την ερχόμενη εβδομάδα.

Σύμφωνα με την ρύθμιση μειώνεται από τους 6 στους 3 μήνες ο χρόνος κατά τον οποίο ο έμμεσος εργοδότης δεν θα πρέπει να έχει προχωρήσει σε απολύσεις και από τους 12 στους 6 μήνες η απαγόρευση ομαδικών απολύσεων.

Επίσης, απαλείφεται η πρόβλεψη σύμφωνα με την οποία η απασχόληση ενοικιαζόμενου εργαζομένου επιτρέπεται μόνο για συγκεκριμένους λόγους που δικαιολογούνται από έκτακτες ή εποχιακές ανάγκες. Οι λόγοι απασχόλησης του εργαζόμενου δεν είναι πλέον υποχρεωτικό να αναφέρονται ούτε στη σύμβαση εργασίας του μισθωτού.

Ειδικά, για τα δημόσια έργα αρχικού προϋπολογισμού 10 εκατ. ευρώ και πάνω δίδεται η δυνατότητα απασχόλησης εργατοτεχνητών οικοδόμων μέσω εταιριών ενοικίασης εργαζομένων κατά παρέκκλιση της σχετικής προηγούμενης πρόβλεψης.

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, εάν δεν αλλάξει κι αυτό, η απασχόληση ενοικιαζόμενων εργαζομένων δεν μπορεί να ξεπερνά τους 36 μήνες.

Συγκεκριμένα πρόκειται για εργαζόμενους με ελάχιστα δικαιώματα, με πολύ χαμηλούς μισθούς, με ενδεχόμενη χρήση δελτίου παροχής υπηρεσιών, με μη συγκεκριμένες συμβάσεις που θα «παράγουν έργο», με το Δημόσιο να λειτουργεί σαν ενοικιαστής και όχι ως εργοδότης. Μάλιστα οι εργαζόμενοι αυτοί θα ασφαλίζονται πλέον στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, ώστε να επεκταθεί και η ασφαλιστική του βάση και να καλυφθεί εν μέρει η έλλειψη εσόδων που εμφανίζει.

Τι ισχύει σήμερα

Οι βασικοί όροι εργασίας των εργαζόμενων με σύμβαση ή σχέση εργασίας προσωρινής απασχόλησης, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι αποδοχές, κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής τους στον έμμεσο εργοδότη είναι τουλάχιστον αυτοί που θα εφαρμόζονταν αν οι εργαζόμενοι είχαν προσληφθεί απευθείας από τον εν λόγω εργοδότη (τον έμμεσο εργοδότη) για να καταλάβουν την ίδια θέση.

Η διάρκεια της τοποθέτησης του μισθωτού στον έμμεσο εργοδότη, στην οποία περιλαμβάνονται και οι ενδεχόμενες ανανεώσεις που γίνονται εγγράφως, δεν επιτρέπεται να είναι μεγαλύτερη από 36 μήνες.

Σε περίπτωση υπέρβασης των χρονικών ορίων επέρχεται μετατροπή της υπάρχουσας σύμβασης σε αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη.

Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες απαγορεύεται η απασχόληση μισθωτού σε έμμεσο εργοδότη όπως:
α) όταν με αυτήν αντικαθίστανται εργαζόμενοι που απεργούν,
β) όταν ο έμμεσος εργοδότης το προηγούμενο εξάμηνο είχε πραγματοποιήσει απολύσεις εργαζομένων της ίδιας ειδικότητας για οικονομοτεχνικούς λόγους ή το προηγούμενο δωδεκάμηνο είχε προβεί σε ομαδικές απολύσεις ιδίων ειδικοτήτων,
γ) όταν ο έμμεσος εργοδότης προσλαμβάνει προσωπικό μέσω ΑΣΕΠ,
δ) όταν οι εργασίες λόγω της φύσης τους εγκυμονούν ιδιαίτερους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων,
ε) όταν ο απασχολούμενος υπάγεται στις ειδικές διατάξεις περί ασφαλίσεων εργατοτεχνιτών οικοδόμων

Σταδιακή μεταβίβαση των μετοχών του ΤΧΣ σε ιδιώτες ζητά η ΔΗΜΑΡ

Αθήνα , in.gr

Ανεπίτρεπτη θεωρεί η Δημοκρατική Αριστερά οποιαδήποτε διευθέτηση σχετική με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που θα οδηγούσε σε ζημία του Ελληνικού Δημοσίου, ενώ κάνοντας έμμεση αναφορά στην υπόθεση της Eurobank ζητά να μην παραιτηθεί το Δημόσιο από το δικαίωμα σταδιακής μεταβίβασης των μετοχών του.
  Ενόψει της επικείμενης κατάθεσης των νομοθετικών ρυθμίσεων για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στο πλαίσιο των συμφωνιών με την τρόικα, η Δημοκρατική Αριστερά εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία επισημαίνει ότι η συνέχεια της πορείας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών πρέπει να οργανωθεί με ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο, που να διασφαλίζει, για τις τράπεζες και τους παλιούς και νέους μετόχους, τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και να κατοχυρώνει τα συμφέροντα του Δημοσίου.
Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΗΜΑΡ:
• Θεωρεί ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε διευθέτηση θα οδηγούσε σε ζημία του Ελληνικού Δημοσίου, από τη συνολική επένδυση του για την σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος.
• Ζητά να μην παραιτηθεί το Δημόσιο από το δικαίωμα σταδιακής μεταβίβασης των μετοχών του, ανάλογα με τις επιδόσεις των τραπεζών στις οποίες κατέχει μετοχές.
• Διαφωνεί με την αλλαγή των όρων άσκησης των δικαιωμάτων απόκτησης μετοχών (warrants), με οποιονδήποτε τρόπο ο οποίος θα αυξάνει τους κινδύνους και θα μειώνει τις εξασφαλίσεις του δημοσίου, και,
• Εκτιμά ότι για όσο καιρό το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας κατέχει ικανό αριθμό μετοχών που κατοχυρώνουν τον δημόσιο έλεγχο τους, δεν πρέπει να απεμποληθούν τα δικαιώματα του Ταμείου να προασπίζει τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου, ενώ παράλληλα πρέπει να εξασφαλισθούν οι δυνατότητες λειτουργικής εποπτείας των συστημικών τραπεζών, με στόχο τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των δανειοληπτών.

Newsroom ΔΟΛ

Παπούτσι από το κόμμα σου

Ανδρέας Πετρουλάκης , protagon.gr

Οι Φροϊδιστές θα το ερμήνευαν με τη Θεωρία του Οικείου. Οι διαφημιστές με το «αυτό ξέρετε, αυτό εμπιστεύεστε». Ο παππούς μου θα έλεγε «το μουλάρι από κει που κατέχει δεν σαστίζει». Όλοι με το τρόπο τους περιγράφουν τη δυσκολία να ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμό μας.
Αφορά τον Πρωθυπουργό. Μπορεί η τοποθέτηση του Κ. Ζαχαράκη να είναι απόφαση της πλειοψηφίας της Βουλής, αλλά ουδείς πιστεύει ότι η εισήγηση έγινε χωρίς την έγκρισή του. Ο κ. Ζαχαράκης είναι πρώην βουλευτής της Ν.Δ. και  είχαμε ξεχάσει την ύπαρξή του, μέχρι που κάποιος με γερή μνήμη θυμήθηκε τον 77άχρονο βετεράνο πολιτικό, όταν χρειάστηκε να καλυφθεί η θέση του επικεφαλής του ΟΠΑΔ, και τον ανέσυρε από την αποθήκη υλικών του κόμματος. Λίγο καιρό πριν είχαν ανακαλέσει από την ίδια δεξαμενή τον άνθρωπο που άφησε φεύγοντας μια στιβαρή και κραταιά οικονομία, τον κατά κοινή ομολογία επιτυχημένο κ. Παπαθανασίου, για πρόεδρο στα ΕΛΠΕ.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, αυτές οι πολύτιμες εφεδρείες αποστράτων ή αποτυχημένων πολιτικών και πολιτευτών είχαν στελεχώσει διοικήσεις ΔΕΚΟ, νοσοκομείων και άλλων φορέων του δημοσίου. Φυσικά, ούτε πέρασε από το μυαλό τους να χρησιμοποιήσουν νέους, τεχνοκράτες, με γνώση των αντικειμένων, άσχετους  με την πολιτική. Χρησιμοποιούν αυτούς που ξέρουν και εμπιστεύονται. (Ασφαλώς τα ίδια έκανε και το ΠΑΣΟΚ στις μέρες του, απλώς τώρα οι δικοί του έφεδροι έφυγαν για αλλού).
Δεν νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός είχε στο νου του να κάνει άνοιγμα στον Καραμανλή ή στον τέως βασιλιά (ο κ. Ζαχαράκης υπήρξε φιλοβασιλικός) ή σε οποιονδήποτε άλλον. Απλώς δεν ξέρει άλλον τρόπο. Είναι ο τρόπος τους, ο κόσμος τους, η τάξη των πραγμάτων όπως τα έχουν στο μυαλό τους. Είναι η σιγουριά που τους δημιουργεί το γνώριμο και η πεπατημένη. Τα πρόσωπα που είναι σαν τους ίδιους, με παρόμοιες διαδρομές και αξιακά φορτία, ένα κλειστό σύστημα που ο ένας δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας στον άλλον και συνυπάρχουν καταξιώνοντας ο ένας τον άλλον.
Για τον ίδιο λόγο ο κ. Σαμαράς πρότεινε βουλευτές του και κομματικά στελέχη για δημάρχους και περιφερειάρχες. Δεν φαντάζεται ότι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν περιλαμβάνεται στους ορίζοντές του η εκδοχή να στηρίξει επιτυχημένους δημάρχους άλλων χώρων ή να μη στηρίξει καθόλου. Οι άλλοι είναι ξένοι. Η δική του πατρίδα είναι η Ν.Δ. και ιδιαίτερη πατρίδα του η Πολιτική ΄Ανοιξη.
Και σε αυτό τον κλειστό βιότοπο, η μονοκαλλιέργεια έχει έναν μόνο τρόπο να επιβιώνει. Πρώτα γίνεσαι γόνος, μετά Παπαμίκος, μετά υπουργός, μετά πρώην και μετά Πρόεδρος στα ΕΛΠΕ. Το κόστος που καταβάλλεις η αναμονή της  επετηρίδας. Το κέρδος η διαιώνιση του είδους σου. Ακόμα και όταν ο λαός σε στέλνει σπίτι σου, ο αρχηγός σε κάνει Διοικητή Οργανισμού.

Ιταλία: «Παγώνουν» οι δόσεις για την αγορά των 90 μαχητικών F35

newslog.gr

Η Ιταλίδα υπουργός Άμυνας Ρομπέρτα Πινότι ανακοίνωσε το βράδυ της Πέμπτης, με δηλώσεις της σε ιταλικό τηλεοπτικό σταθμό, την αναστολή της καταβολής των δόσεων για την αγορά των 90 μαχητικών αεροσκαφών F-35 που έχει παραγγείλει η Ιταλία, επικαλούμενη τα «οριστικά αποτελέσματα» έρευνας που διενεργεί το ιταλικό κοινοβούλιο.
Όπως αναφέρουν διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα, η Ιταλία έχει παραγγείλει 90 μαχητικά F-35, αλλά μεγάλο μέρος πολιτικών δυνάμεων της κεντροαριστεράς («Δημοκρατικό Κόμμα», το κόμμα «Αριστερά και Ελευθερία» και το «Κίνημα Πέντε Αστέρων» του Π. Γκρίλο) τάσσεται υπέρ της μείωσης του αριθμού των αεροσκαφών που θα αγοραστούν ή ακόμη και της πλήρους ακύρωσης της αγοράς, εξαιτίας της εμβάθυνσης της κρίσης που δοκιμάζει η οικονομία της τρίτης ισχυρότερης καπιταλιστικής χώρας στην ΕΕ.
Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της χώρας, που συνεδρίασε χτες υπό την προεδρία του προέδρου της Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, δεν ασχολήθηκε επισταμένως με το όλο θέμα.  Δικαστικές πηγές αποκάλυψαν ότι η όποια οριστική απόφαση για την αναθεώρηση εξοπλιστικών προγραμμάτων θα ληφθεί μετά από προσεκτική ανάλυση των θετικών και αρνητικών επιπτώσεων, διότι πρόκειται για «ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα» που θίγει τα συμφέροντα του πολιτικο - πολεμικού βιομηχανικού συμπλέγματος Ιταλίας  - ΗΠΑ.
Σύμφωνα τέλος με τον ανταποκριτή του ΑΠΕ - ΜΠΕ στη Ρώμη, περίπου 450.000 Ιταλοί έχουν ήδη υπογράψει έκκληση με την οποία ζητούν από την κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι την περικοπή των δαπανών για την αγορά νέων μαχητικών αεροσκαφών και τη διάθεση των κονδυλίων που έχουν διατεθεί σε στρατιωτικές δαπάνες για τη στήριξη της κοινωνικής πολιτικής.

Η δυστυχία να είσαι Ελληνας

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ , enet.gr

    Με αφορμή τη «Διεθνή Ημέρα Ευτυχίας» που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ κι εορτάζεται σήμερα 20 Μαρτίου, η Eurostat δημοσίευσε μία σειρά από δείκτες που σκοπό έχουν να μετρήσουν την ποιότητα διαφόρων πτυχών της ζωής στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. το 2012 κι οι οποίοι συμπληρώνουν τον βασικό δείκτη -το ΑΕΠ- που παραδοσιακά αποτιμά την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Ετσι, ξεκινώντας με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης διαπιστώνουμε πως η Ελλάδα είχε το 2012 την 8η χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε. 28 κι ενώ το 2009 το βιοτικό της επίπεδο ήταν 14% χαμηλότερο από αυτό της Ευρωζώνης, το 2012 έφθασε να είναι 31% χαμηλότερο!
Ακόμη, ενώ το 2009 η Ελλάδα διέθετε βιοτικό επίπεδο που ήταν 35 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο του μέσου όρου των 9 φτωχότερων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Βουλγαρία, Εσθονία, Κροατία, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία και Σλοβακία), το 2012 η διαφορά αυτή είχε μειωθεί στις 11 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Ελλάδας. Μάλιστα, Σλοβακία και Πορτογαλία βρέθηκαν ένα σκαλοπάτι υψηλότερα της Ελλάδας.
Με το 2013 να είναι ένα έτος περαιτέρω υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου της χώρας, αντίθετα με τις άλλες υπό σύγκριση χώρες, είναι βέβαιο πως η Ελλάδα βρίσκεται πλέον μεταξύ των ουραγών σε ποιότητα ζωής χωρών-μελών έχοντας απολέσει μέσα σε 4 χρόνια πάνω από το 1/3 του βιοτικού της επιπέδου έναντι της Ευρωζώνης.
Βεβαίως, αξίζει να σημειωθεί πως για το 2012 η Ελλάδα εμφανίζει ελαφρά καλύτερους δείκτες από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής και την πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου από μαθητές, ενώ βρίσκεται στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο από πλευράς ικανότητας αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών (πράγμα περίεργο δεδομένης της δεινής οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων).
Πέραν αυτών, οι λοιποί δείκτες ποιότητας ζωής είναι σαφώς απογοητευτικοί αφού:
1Ο δείκτης εισοδηματικής ανισότητας που συγκρίνει το εισόδημα του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού με αυτό του φτωχότερου 20% κατατάσσει την Ελλάδα στη δεύτερη χειρότερη θέση με 6,6 έναντι 7,2 της Ισπανίας και 5,1 της Ε.Ε. 28.
2 Ο δείκτης μακροχρόνιας ανεργίας κατατάσσει με 14,4% την Ελλάδα στην πρώτη χειρότερη θέση, ακολουθούμενη από τις Ισπανία (11,1%), Κροατία (10,3%), Σλοβακία (9,4%) και Ιρλανδία (9,1%).
3 Ο δείκτης ικανοποίησης από τη ζωή για το 2011 φέρνει την Ελλάδα στην τρίτη χειρότερη θέση με 6,2 έναντι της Βουλγαρίας (5,5) και της Ουγγαρίας (5,8).
4 Ο δείκτης αυτοκτονιών για την τριετία 2010-2012 εμφανίζει την Ελλάδα στην έβδομη χειρότερη θέση, με τις τρεις χώρες της Βαλτικής στην κορυφή της πυραμίδας και τις Φινλανδία, Τσεχία και Ρουμανία να μεσολαβούν. Ωστόσο, πρόκειται μάλλον για πλασματική εικόνα αφού μετρά μέσον όρο και δεδομένης της αυξητικής τάσης των αυτοκτονιών στην Ελλάδα την τελευταία τριετία.

Με τους ρυθμούς αυτούς, αν η Ελλάδα συνεχίσει να κατρακυλά στην κλίμακα της ποιότητας ζωής, σε 1-2 χρόνια θα αντικρίζει όλες τις χώρες-μέλη από τα κάτω και με το κιάλι...     

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

www.neasmyrni.gr















  Συμβουλιο Ένταξης Μεταναστών Δήμου Νέας Σμύρνης

   Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.

Το σημερινό μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού δεν μπορεί να έχει απλώς επετειακό χαρακτήρα . Το φετινό μήνυμα δεν είναι επετειακό, δεν είναι τυπική υποχρέωση στα θύματα του παρελθόντος. Είναι ουσιαστικό μήνυμα συσπείρωσης όλων των πολιτών και των κομμάτων του προοδευτικού χώρου για την αντιμετώπιση των ρατσιστών και των νεοναζί με σκοπό την προστασία όλων των πιθανών θυμάτων τους είτε αυτοί είναι Έλληνες είτε αλλοδαποί.

Είναι μήνυμα συνεχούς αγώνα εναντίον όλων εκείνων που επιχειρούν να γυρίσουν προς τα πίσω το ρολόι της ιστορίας και να εισβάλουν στην καθημερινότητά μας με νεοναζιστικές πρακτικές .

Η έξαρση του ρατσισμού ως γεγονός μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ καθώς η ιστορία  δείχνει πως σε περιόδους παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και ανέχειας, κρίσης θεσμών και αξιών, ελλοχεύει ο κίνδυνος του εκφασισμού της κοινωνίας με έκδηλες τις εκφράσεις ρατσιστικής βίας. Τα αποδυναμωμένα αντανακλαστικά των πολιτών, η ατομικότητα της σύγχρονης πραγματικότητας, η απονομιμοποίηση της πολιτικής ζωής, η απόγνωση και η απελπισία επιτρέπουν στην γκεμπελικής προέλευσης τακτική, που χρησιμοποιούν οι ακροδεξιοί δήθεν «σωτήρες» των χωρών.

Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, το μίσος και η βία  καταλύουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και σεβασμού στην διαφορετικότητα του άλλου, ενώ η έκφραση αλληλεγγύης, συστατικό στοιχειό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, παύει να είναι αυτονόητη. Έτσι η στοχοποίηση των μεταναστών, της “διαφορετικής φυλής”, κι η επίπλαστη τοποθέτησή τους στη θέση  του υπαίτιου των πολιτικό-οικονομικών προβλημάτων της  κοινωνίας, ραγίζει το αυγό του εκάστοτε “φιδιού”.

Το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών Δήμου Νέας Σμύρνης σε συνεργασία με τους δημότες, τους φορείς της πόλης και τις κοινότητες μεταναστών, αναλαμβάνει όλες τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται για την αντιμετώπιση ρατσιστικών και μισαλλόδοξων συμπεριφορών.

 Στους νεοναζί απαντούμε με περισσότερη και πιο δυνατή δημοκρατία.

                                       Στο ρατσισμό απαντούμε με ενημέρωση και αλληλεγγύη.

                                                                

Πρόεδρος Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών

Κρικρής Γιώργος