Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Η Κεντροαριστερά και η …μαραμένη «Ελιά»

Γιάννης ΣιδέρηςΓιάννης Σιδέρης , aixmi.gr

Συνεχίζεται ως καρικατούρα η ξέπνοη προσπάθεια δημιουργίας της ελληνικής «Ελιάς». Χθες ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης συναντήθηκε  με τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη στο γραφείο του τελευταίου, στη Βουλή. Αντήλλαξαν, λέει,  απόψεις για την προσπάθεια ανασυγκρότησης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και του στόχου της κοινής καθόδου στις ευρωεκλογές.

Τι το παιδεύουν;
Η επιχείρηση «Ελιά», που θα συνένωνε την Κεντροαριστερά σε κοινή εκλογική κάθοδο, ήταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια του καθημαγμένου ΠΑΣΟΚ, μετά την ανεκδιήγητη θητεία Παπανδρέου, να βρει σανίδα σωτηρίας μέσα το τσουνάμι της απαξίωσης, τη μαζική φυγή ψηφοφόρων του προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως, και να καταλάβει εκ νέου θέση στον  πολιτικό χάρτη, στηριζόμενος σε φίλιες δυνάμεις που παρέμεναν ανενεργές στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Φυσικά υπήρχε και η ύστερη σκέψη της  αποδόμησης, αν όχι απορρόφησης, της ΔΗΜΑΡ, που τότε ακόμη υπήρχε ως αισθητή παρουσία στον πολιτικό στίβο, πριν η λαθεμένη κίνηση του Φώτη Κουβέλη να αποχωρήσει όπως αποχώρησε από την κυβέρνηση, (λαθεμένη ως προς τη μεθόδευση και την αιτιολόγησή της), φέρει το κόμμα του μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Ο κόσμος που συνέπηξε την ομάδα των «58», αποτελείται από αξιόλογα κοινωνικά στελέχη, ανθρώπους ανεπίληπτους, μορφωμένους, με αξιοπρεπή και σεμνή παρουσία  στη δημόσια ζωή. Διαμόρφωσαν, όμως, ένα κείμενο όπου αφενός δεν αποδίδουν ευθύνες στις γενεσιουργές  αιτίες  της κρίσης, αφετέρου οι γενικολογίες και οι ευχολογίες υποκαθιστούν τις πολιτικές απαντήσεις στα συγκεκριμένα προβλήματα της χώρας.
Τα στελέχη αυτά, παρόλη την προσωπική τους αξία, και βέβαια τον αναμφισβήτητο ελιτισμό τους, δεν έχουν κανένα έρεισμα στις λαϊκές μάζες. Αν δεν είχαν την υποδαύλιση του ΠΑΣΟΚ, δεν θα είχαν επ’ ουδενί απασχολήσει την επικαιρότητα.
Και εδώ έγκειται το οξύμωρον.  Άνθρωποι χωρίς καμία μαζική επιρροή στο εκλογικό σώμα, επιχειρούν να υπερκεράσουν το ΠΑΣΟΚ, να προβάλλουν δικά τους στελέχη, τα οποία –ελπίζουν ότι – θα ψηφιστούν από τον εναπομείναντα κόσμο του ΠΑΣΟΚ! Γι’ αυτό και οι τόσες  καντρίλιες περί το όνομα και τον επικεφαλής του νέου ψηφοδελτίου. Μάλλον δεν έχουν συναίσθηση του πολιτικού τους βάρους και, κυρίως, τόσο αυτοί, όσο και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αδυνατούν να ανιχνεύσουν το τοπίο που έχει δημιουργηθεί. Ένα τοπίο ρημαδιό με τη βίαιη φτωχοποίηση μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού, ένα τοπίο αγανάκτησης και προσμονητικής εκδίκησης.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα κόμματα είναι γέννημα κοινωνικών και εθνικών αναγκών.  Η Κεντροαριστερά σαφώς χρειάζεται για να ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα. Αλλά η ώρα της αργεί. Σε εποχές κρίσεων οι μετριοπαθείς φωνές ακυρώνονται, ο ψηφοφόροι έλκονται είτε από τα άκρα ( το έγραψε και ο …Μαζιώτης στο μανιφέστο του), είτε από τις δυναμικές φωνές, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ώρα της «Ελιάς» αργεί. Εφόσον περάσουμε ως λαός τη βάσανο των εκτάκτων και εξοντωτικών μέτρων, και εφόσον -αν- ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, θα μπορούσε κανείς να ξαναμιλήσει για Κεντροαριστερά. Ως τότε τι το παλεύουν;
ΥΓ: Βέβαια, κάποιες από τις παλιές καραβάνες της πολιτικής το έχουν καταλάβει. Απλώς ροκανίζουν το χρόνο, περιμένοντας μετά από κάποια χρόνια, να αλλάξουν οι εποχές, και να ξαναβρεθούν στο προσκήνιο…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...