Εσωκομματική ολιγαρχία

Κέζα Λώρη  , tovima.gr

Είναι παράδοξο να θέλει μια ομάδα να κατέλθει στις εκλογές χωρίς να επιτρέπει τη διεύρυνσή της, χωρίς να επιτρέπει σε τρίτα πρόσωπα να συμμετάσχουν ισότιμα στις διαδικασίες. Οι 58 συνεχίζουν να είναι 58, ζητούν την ψήφο και δίνουν στο ακροατήριο το ρόλο του εκλέκτορα. Μόνο του εκλέκτορα. Δεν θέλουν ξένους ανάμεσά τους, δεν θέλουν να συγκροτηθούν τα ψηφοδέλτια με δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή με κάλπη. Προτιμούν την ανάθεση ρόλων, την άνωθεν εντολή. Λείπει δηλαδή το στοιχείο της άμεσης δημοκρατίας.

Οι πρωταγωνιστές του κινήματος των «58» διαπραγματεύονται μια πιθανή συνεργασία με το ΠαΣοΚ αλλά καλούν όλους τους ανέστιους φίλους της κεντροαριστεράς να στηρίξουν το εγχείρημα. Καθώς δεν συγκροτούν κόμμα αλλά ομπρέλα, δεν μπορούν να εγγράψουν μέλη. Τι τρόπους έχει λοιπόν να αναδειχτεί ένας πρωτοεμφανιζόμενος στην πολιτική σκηνή; Με ποια διαδικασία άραγε εγκρίνεται το ποιος θα μιλήσει σε μια σύναξη, το ποιος θα γίνει συντονιστής ενεργειών, το ποιος τελικά θα είναι υποψήφιος; Επιβάλλονται οι εκ προοιμίου προεστοί. Το σχέδιο λοιπόν έχει ως εξής: να προσελκύσουν πολύ κόσμο αλλά να είναι προκαθορισμένο οι ρόλοι. Ε, ναι. Τόσος κόπος για το τίποτα; Να πάει στο ευρωκοινοβούλιο ένας άσχετος;

Τα πράγματα περιπλέκονται ελαφρώς όταν οι 58 προχωρούν σε συνεργασία με κόμματα που λειτουργούν με αρχές άμεσης δημοκρατίας. Στο ΠαΣοΚ ο πρόεδρος και τα στελέχη εκλέγονται. Υπάρχει κανονισμός, υπάρχουν διαδικασίες περίσκεψης και διαδικασίες εκλογής εσωκομματικά. Οι 58 προασπίζονται την ολιγαρχία τους με το πρόσχημα των «μηχανισμών» που διαθέτουν τα κόμματα. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι κατά πόσο μπορεί να εκφράζει την κεντροαριστερά ένα μόρφωμα που δεν τηρεί τους κανόνες της δημοκρατίας στο εσωτερικό του. Πέρα από το χρίσμα τίθεται και ερώτημα ουσίας: τι περιθώρια έχει ένα τρίτο πρόσωπο, ένας φίλος του εγχειρήματος, να διαμορφώσει την ιδεολογία και να συμβάλλει στη διατύπωση των προτάσεων;

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος με την πιθανή συνεργασία του, ίσως παραβεί τις αρχές του περί «ανοιχτού κόμματος». Το ανοιχτό κόμμα διασφαλίζει τη συμμετοχή όλων των μελών και φίλων όχι μόνο στη διαβούλευση αλλά και στη διαδικασία λήψης όλων των αποφάσεων. Ασφαλώς δεν υπάρχει μόνον ένας τύπος εσωκομματικής δημοκρατίας: θα μπορούσαν οι 58 με την ομπρέλα τους να προτείνουν κάτι καινούργιο. Αυτό όμως προϋποθέτει καταστατικό.

Το μόρφωμα της κεντροαριστεράς με το πρόσχημα ότι δεν αποτελεί κόμμα έχει αμελήσει να ορίσει κανόνες εσωτερικής λειτουργίας. Θα προσπαθήσει να επιβάλλει την ολιγαρχία και στους υπόλοιπους. Θα αναδειχτούν τα πρόσωπα μέσα από παζάρεμα. Θα βάλουν στο τραπέζι τα δυνητικά ποσοστά, θα ζυγίζουν τη δημοτικότητα, θα ψάξουν χρονολογίες γέννησης και θα διορίσουν τους υποψήφιους. Εν ολίγοις: κεντροαριστερά προς τα έξω, ολιγαρχία από μέσα.