Α. Μανιτάκης: Δέκα προτάσεις για άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές

27 Feb, 2014 , ipyxida.gr

Δέκα προτάσεις για άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και για εκ βάθρων αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης 

Δέκα προτάσεις διαρθρωτικών αλλαγών:

Την ανάληψη πολιτικής πρωτοβουλίας από τη Δημάρ για δημόσιο διάλογο πάνω σε συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις διαρθρωτικών αλλαγών στο πολιτικό σύστημα και δημόσιο διοίκηση με έντονο συμβολικό χαρακτήρα, που να σηματοδοτούν δράσεις που τείνουν στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής και της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους πολιτικούς αντιπροσώπους τους. Μέτρα που να κτυπούν το πρόβλημα στην καρδιά του, στην εστία του που είναι η φαυλότητα και η πελατοκρατεία, η βασική αιτία των πολιτικών δεινών του τόπου. Το πιο αποφασιστικό όπλο κατά του εθνικο-λαϊκισμού και του φασισμού που τρέφεται από το διάχυτο αντιπολιτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί.

Η πολιτική αναξιοπιστία και το αντιπολιτικό ρεύμα δεν αντιμετωπίζονται, πάντως  με εξαγγελίες αναθεωρήσεων, που είναι αβέβαιες, αναβάλλουν για το μέλλον τις οποιεσδήποτε αλλαγές, απαιτούν χρόνο, διαχρονικές πολιτικές συμφωνίες και συναινέσεις και δεν μπορούν να θίξουν ούτε να διορθώσουν πολιτικά ήθη και τις καθιερωμένες πρακτικές.

Τα μέτρα που προτείνονται χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

η πρώτη αφορά το πολιτικό σύστημα και η δεύτερη το κράτος και τη διοίκηση.

Μπορούν να γίνουν  αντικείμενο διαλόγου και συζήτησης και να αντιμετωπιστούν ακόμη και από την παρούσα Βουλή, με νόμο:  

Ι. Πέντε κρίσιμες τομές στο πολιτικό σύστημα:

1. 1.Την νομοθετική μείωση του αριθμού των βουλευτών, μέχρι ενδεχομένως και του ορίου των 200, που επιτρέπει το Σύνταγμα: άρθρο 51 παρ. 1Σ «Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο. Δεν μπορεί να είναι μικρότερος από διακόσιους». 
2. 2.Την αναδιάταξη των εκλογικών περιφερειών με με σμίκρυνση ορισμένων τεράστιων πολυεδρικών περιφερειών, όπως της Β’ Αθηνών κ.ά. σε περιφέρειες μικρότερου αριθμού εδρών με παράλληλη αύξηση των μονοεδρικών περιφερειών. Η αναδιάταξη και ανασυγκρότηση των εκλογικών περιφερειών σε σχετικά μικρό αριθμό εδρών και με ευρείες περιφέρειες –λόγω της συνολικής μείωσης άλλωστε του συνολικού αριθμού των βουλευτών- θα βασίζεται σε  σχετικά ενιαίο για όλες εκλογικό μέτρο ανά έδρα. 
3. 3.Την καθιέρωση νομοθετικά του ασυμβίβαστου της ιδιότητας του Υπουργού και Υφυπουργού με εκείνη του βουλευτή – με κάποιες εξαιρέσεις π.χ. για τους αρχηγούς τω κομμάτων- με τη δημιουργία, παράλληλα  κωλύματος υποβολής νέας υποψηφιότητας στην εκλογική περιφέρεια από την οποία προέρχεται (το τελευταίο απαιτεί συνταγματική αναθεώρηση εκτός αν υπάρξει εν τω μεταξύ σχετική εσωτερική δέσμευση των κομμάτων).
4. 4.Καθιέρωση ως εκλογικού συστήματος της απλή αναλογικής και ταυτόχρονα την άμεση νομοθετική κατάργηση της πριμοδότησης με πρόσθετες έδρες του πρώτου κόμματος. Σχετική πρόταση της Δημάρ έχει κατατεθεί και εκκρεμεί η συζήτησή της στη Βούλη.
5. 5.Νέοι κανόνες χρηματοδότησης των κομμάτων με τρόπο που να διασφαλίζεται η αυτονομία της πολιτικής και η ισότητα ευκαιριών μεταξύ κομμάτων και υποψηφίων, η διαφάνεια, ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και ο αποτελεσματικός έλεγχός των εκλογικών δαπανών τους. Σχετική πρόταση νόμου έχει κατατεθεί από τη Δημάρ στη Βουλή.  

Και οι πέντε αυτέ τομές αφορούν αποκλειστικά  το πολιτικό σύστημα, δεν θίγουν το πολίτευμα και δεν απαιτούν συνταγματική αναθεώρηση. Μπορούν να γίνουν με νόμο χωρίς προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση. Αποτελούν δέσμη μέτρων που συνθέτουν ένα σύνολο. Και τα πέντε είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους. Το ένα πάει μαζί με το άλλο και χάνει την αποτελεσματικότητά του αν ξεχωρίσει από το άλλο.  Θα πρέπει να καθιερωθούν ταυτόχρονα.

Εν είδει αιτιολογικής έκθεσης

Δεν είναι δημοσιονομικοί οι λόγοι που επιβάλλουν την μείωση των βουλευτών. Αλλά λόγοι βαθύτατα θεσμικοί και συμβολικοί. Η μείωση θα συντείνει στην αναβάθμιση της θέσης, της αποστολής και του κύρους του κάθε Βουλευτή ξεχωριστά. Θα μειώσει την έκταση, το πεδίο και  την ένταση των πελατειακών πιέσεων των ψηφοφόρων πάνω στους βουλευτές, θα περιορίσει τις εκλογικές δαπάνες, θα περιορίσει αισθητά τον αθέμιτο  ανταγωνισμό των υποψηφίων και την αθέμιτη εξάρτησή τους από την προβολή τους από ΜΜΕ, τοπικά και εθνικά. Θα περιοριστεί δραστικά η πελατειακή και αγοραία  ψηφοθηρική συναλλαγή  πολιτευτή-ψηφοφόρου.

Θα εξαναγκάσει κόμματα και ψηφοφόρους να επιλέγουν με μεγαλύτερη προσοχή τους υποψηφίους βουλευτές. Τέλος θα βελτιώσει – και αυτό είναι το πιο σημαντικό- την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα των συζητήσεων και αποφάσεων στη Βουλή. Η  Βουλή θα επικεντρωθεί στα κύρια καθήκοντά της, στο νομοθετικό και ελεγκτικό της έργο. Θα ενισχυθεί ο ρόλος της ως νομοθετικού οργάνου και ως βασικού και ισότιμου παράγονται νομοθετούσας κυβερνητικής πλειοψηφίας. Για να παύσουν οι βουλευτές, όταν ασκούν ταυτόχρονα καθήκοντα υπουργού να νοιάζονται  περισσότερο για την επανεκλογή τους και την ικανοποίηση αιτημάτων της εκλογικής τους περιφέρειας παρά για το υπουργικό τους έργο.

Η προτεινόμενη ρύθμιση εισάγει στοιχεία προεδρισμού (προεδρικού συστήματος) στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Το κοινοβούλιο και οι βουλευτές αναβαθμίζονται και η Βουλή μοιράζεται ουσιαστικά το νομοθετικό έργο με την κυβέρνηση, αφού θα συμμετέχει πιο ουσιαστικά στην προετοιμασία και επεξεργασία των νομοθετημάτων από κοινού με την Κυβέρνηση. Παίρνει σάρκα και οστά αυτό που ονομάζεται κυβερνώσα πλειοψηφία.     

 ΙΙ. Πέντε προτάσεις για διαρθρωτικές αλλαγές στο Κράτος και στη Δημόσια Διοίκηση.

1.Η Διοικητική Μεταρρύθμιση χρειάζεται ένα Εθνικό Σχέδιο ριζικής αναδιοργάνωσης  με σκοπό την εγκαθίδρυση ενός Κράτους ισχυρού, δίκαιου, επιτελικού, κοινωνικά αλληλέγγυου και υπερκομματικού με Δημόσια Διοίκηση, ευέλικτη, αποδοτική, αποτελεσματική, επιχειρησιακή, ικανή να επεξεργάζεται και να εφαρμόζει δημόσιες πολιτικές και κυρίως πολιτικά ουδέτερης (ακομμάτιστης)

2. Η αναδιοργάνωση της Διοίκησης θα επέλθει με την κατάστρωση νέων Οργανισμών ή Κανονισμών οργάνωσης και λειτουργίας όλων των υπηρεσιών της3.Θα βασίζεται σε μια νέα δημόσια πολιτική διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, της αξιοποίησης των προσωπικών ικανοτήτων του δημόσιου υπαλλήλου και ενίσχυσης της πρωτοβουλίας  και της δημιουργικότητάς του

4. Με την καθιέρωση, ως πάγιου διαρθρωτικού μέτρου, της κινητικότητας του προσωπικού

5.Η αναδιάρθρωση εκ βάθρων της Δημόσιας Διοίκησης με σχέδιο και σύστημα, με μέθοδο και αποφασιστικότητα, με εμμονή στους στρατηγικούς σκοπούς και στόχους. Και βέβαια με σεβασμό στο νόμο και στο Σύνταγμα.

(Για να πραγματοποιηθεί χρειάζεται κλίμα πολιτικής συναίνεσης εθνικό σχέδιο γενικότερης αποδοχής.   Η μεταρρύθμιση χρειάζεται χρόνο για να εφαρμοστεί και για να δημιουργήσει μια νέα διοικητική πρακτική και κουλτούρα. Για να το πετύχει πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να την οικειοποιηθούν κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της εφαρμογής της, να την κάνουν κτήμα τους, ιδιοκτησία τους).

 Via : www.thesstoday.gr