Κυριακή, 12 Ιανουαρίου 2014 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΑΚΑΛΟΥ
ομότιμου καθηγητή Παιδαγωγικής ΑΠΘ
«Η Task-Force (του κ. Ράιχενμπαχ) συντονίζει, όσο καλύτερα γίνεται, τους πολυάριθμους Ευρωπαίους βοηθούς, που ασκούν την επιμέλεια του λίκνου της Δημοκρατίας όπως προσιδιάζει σε μια υπανάπτυκτη χώρα». Αυτό σημειώνει το γερμανικό περιοδικό «DER SPIEGEL» στις 7 Ιανουαρίου και εξηγεί σε τι ακριβώς συνίσταται η φροντίδα με την οποία περιβάλλεται αυτή η «υπανάπτυκτη χώρα»: «Οι Γάλλοι βοηθούν στην ανασύνταξη των υπουργείων, οι Αυστριακοί αναπτύσσουν ένα σχέδιο χειμερινού τουρισμού, οι Βέλγοι θέλουν να στήσουν στα πόδια του το κουρασμένο εκπαιδευτικό σύστημα».
Από νωρίς είχα σχηματίσει τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι της τρόικας δε γνώριζαν τη σημασία που έχει μια σωστή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για να βγει μια χώρα του επιπέδου ανάπτυξης της Ελλάδας από τη βαθιά οικονομική κρίση. «Η σχετική τεχνογνωσία υπάρχει, τα αντίστοιχα παραδείγματα είναι κοντά τους, αλλά αυτοί έχουν πλήρη άγνοια ακόμη και των κειμένων της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης» – έτσι σκεφτόμουν βλέποντας τις λαθεμένες πολιτικές που ασκούνται (και) τα τελευταία χρόνια στον τομέα της Παιδείας στη χώρα μας. Ερχεται όμως τώρα η είδηση ότι γι' αυτούς το εκπαιδευτικό μας σύστημα, εξαντλημένο, έχει σωριαστεί στο έδαφος και ότι στη –συνολικά υπανάπτυκτη- χώρα μας δεν υπάρχει η κατάλληλη γνώση για να το βοηθήσει να ορθοποδήσει. Γι' αυτό, το συγκεκριμένο καθήκον ανατίθεται σε μια άλλη χώρα, όπως είχε ανατεθεί στον αντιβασιλέα Γκέοργκ Μάουρερ της πρώτης εποχής του Οθωνα η οργάνωση του, ανύπαρκτου έως τότε, εκπαιδευτικού συστήματος. Από το μυαλό τους προφανώς δεν πέρασε ότι, ίσως, δεν είναι σωριασμένο στο έδαφος από εξάντληση αλλά ριγμένο στο καναβάτσο μετά από αλλεπάλληλα χτυπήματα, και ότι, ίσως, το γεγονός αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη τεχνογνωσίας αλλά στην έλλειψη βούλησης των εκάστοτε κυβερνήσεων να υιοθετήσουν την τεχνογνωσία που υπάρχει αλλά δεν ταυτίζεται με τις δικές τους βλέψεις και απόψεις.
Η είδηση ξαφνιάζει και ταπεινώνει. Και ταυτόχρονα προϊδεάζει για τα αποτελέσματα της «τεχνικής βοήθειας» στον τομέα της Παιδείας. Η πολιτική αυτή αποδείχτηκε αναποτελεσματική έως καταστροφική ακόμη και στις περιπτώσεις χωρών που μόλις έβγαιναν από το καθεστώς της αποικιοκρατίας και είχαν πολύ υψηλό ποσοστό αναλφαβητισμού, γι' αυτό θα ήθελα η είδηση που αφορά την Ελλάδα να μην είναι αληθινή.
Ομως το ερώτημα είναι: τι θ' άλλαζε αν η είδηση αποδεικνυόταν λανθασμένη; Ποιο κόμμα στη χώρα μας αξιοποιεί τη γνώση που υπάρχει και αναγνωρίζει το ρόλο της εκπαίδευσης στο μεγάλο και απαραίτητο εγχείρημα ανόρθωσης της χώρας για ευημερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη; Η απάντηση, δυστυχώς, γεννάει θλίψη και μελαγχολία.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΑΚΑΛΟΥομότιμου καθηγητή Παιδαγωγικής ΑΠΘ
«Η Task-Force (του κ. Ράιχενμπαχ) συντονίζει, όσο καλύτερα γίνεται, τους πολυάριθμους Ευρωπαίους βοηθούς, που ασκούν την επιμέλεια του λίκνου της Δημοκρατίας όπως προσιδιάζει σε μια υπανάπτυκτη χώρα». Αυτό σημειώνει το γερμανικό περιοδικό «DER SPIEGEL» στις 7 Ιανουαρίου και εξηγεί σε τι ακριβώς συνίσταται η φροντίδα με την οποία περιβάλλεται αυτή η «υπανάπτυκτη χώρα»: «Οι Γάλλοι βοηθούν στην ανασύνταξη των υπουργείων, οι Αυστριακοί αναπτύσσουν ένα σχέδιο χειμερινού τουρισμού, οι Βέλγοι θέλουν να στήσουν στα πόδια του το κουρασμένο εκπαιδευτικό σύστημα».
Από νωρίς είχα σχηματίσει τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι της τρόικας δε γνώριζαν τη σημασία που έχει μια σωστή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για να βγει μια χώρα του επιπέδου ανάπτυξης της Ελλάδας από τη βαθιά οικονομική κρίση. «Η σχετική τεχνογνωσία υπάρχει, τα αντίστοιχα παραδείγματα είναι κοντά τους, αλλά αυτοί έχουν πλήρη άγνοια ακόμη και των κειμένων της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης» – έτσι σκεφτόμουν βλέποντας τις λαθεμένες πολιτικές που ασκούνται (και) τα τελευταία χρόνια στον τομέα της Παιδείας στη χώρα μας. Ερχεται όμως τώρα η είδηση ότι γι' αυτούς το εκπαιδευτικό μας σύστημα, εξαντλημένο, έχει σωριαστεί στο έδαφος και ότι στη –συνολικά υπανάπτυκτη- χώρα μας δεν υπάρχει η κατάλληλη γνώση για να το βοηθήσει να ορθοποδήσει. Γι' αυτό, το συγκεκριμένο καθήκον ανατίθεται σε μια άλλη χώρα, όπως είχε ανατεθεί στον αντιβασιλέα Γκέοργκ Μάουρερ της πρώτης εποχής του Οθωνα η οργάνωση του, ανύπαρκτου έως τότε, εκπαιδευτικού συστήματος. Από το μυαλό τους προφανώς δεν πέρασε ότι, ίσως, δεν είναι σωριασμένο στο έδαφος από εξάντληση αλλά ριγμένο στο καναβάτσο μετά από αλλεπάλληλα χτυπήματα, και ότι, ίσως, το γεγονός αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη τεχνογνωσίας αλλά στην έλλειψη βούλησης των εκάστοτε κυβερνήσεων να υιοθετήσουν την τεχνογνωσία που υπάρχει αλλά δεν ταυτίζεται με τις δικές τους βλέψεις και απόψεις.
Η είδηση ξαφνιάζει και ταπεινώνει. Και ταυτόχρονα προϊδεάζει για τα αποτελέσματα της «τεχνικής βοήθειας» στον τομέα της Παιδείας. Η πολιτική αυτή αποδείχτηκε αναποτελεσματική έως καταστροφική ακόμη και στις περιπτώσεις χωρών που μόλις έβγαιναν από το καθεστώς της αποικιοκρατίας και είχαν πολύ υψηλό ποσοστό αναλφαβητισμού, γι' αυτό θα ήθελα η είδηση που αφορά την Ελλάδα να μην είναι αληθινή.
Ομως το ερώτημα είναι: τι θ' άλλαζε αν η είδηση αποδεικνυόταν λανθασμένη; Ποιο κόμμα στη χώρα μας αξιοποιεί τη γνώση που υπάρχει και αναγνωρίζει το ρόλο της εκπαίδευσης στο μεγάλο και απαραίτητο εγχείρημα ανόρθωσης της χώρας για ευημερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη; Η απάντηση, δυστυχώς, γεννάει θλίψη και μελαγχολία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...