ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Γιάννης Παντελάκης , protagon.gr

To πρωινό της 28ης Ιουνίου πέρυσι, τα παραπολιτικά των εφημερίδων και τα δελτία των καναλιών, τα κέρδιζε μια φωτογραφία. Ο Αλέξης Τσίπρας στην ορκωμοσία της Βουλής, όπου (μαζί με την Αλέκα Παπαρήγα), αρνιόταν να φιλήσει τον σταυρό που κράταγε ο αρχιεπίσκοπος. Δεν ήταν η πρώτη φορά, ωστόσο οι δημοσιογράφοι βρίσκουν ελκυστικά αυτά τα θέματα.
Το πρωινό της 12ης Σεπτεμβρίου φέτος, ο ίδιος άνθρωπος (Τσίπρας), κέρδιζε πάλι ενός είδους παραπολιτικής ενημέρωσης για τον αντίστροφο λόγο. Ήταν η ημέρα του σχολικού αγιασμού και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφτηκε το 1ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας. Εκεί έσκυψε και φίλησε τον σταυρό που πρόταξε ένας ιερέας.
Άλλαξε κάτι άραγε; Είδε το ουράνιο φως; Επιφοίτηση, Όνειρο, κάτι τέλος πάντων; Μήπως ήταν ένα τυχαίο γεγονός και απλά τον αδικούμε; Δεν ξέρω τι απ' όλα συμβαίνει. Και δεν φαντάζομαι, είμαι σχεδόν σίγουρος δηλαδή, πως άλλαξαν οι θρησκευτικές του ανησυχίες. Απλά, συνδυάζω τους προαναφερόμενους συμβολισμούς με κάποια άλλα πολύ πρόσφατα γεγονότα που δείχνουν πως κάτι αλλάζει με τη σχέση ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ και ηγεσίας της Εκκλησίας. Να το πούμε με δυο παραδείγματα.
Παράδειγμα πρώτο: Από τότε που ξεκίνησαν οι διαθεσιμότητες, απολύσεις και κινητικότητες στους υπαλλήλους που αμείβονται από το δημόσιο, εξαιρέθηκαν οι (επίσης αμειβόμενοι από το δημόσιο), ιερείς. Το θέμα το πληροφορήθηκαν σίγουρα στην Κουμουνδούρου. Ακόμα και αν δεν πρόσεξαν τις νομοθετικές ρυθμίσεις όταν πέρναγαν στη Βουλή, θα είδαν κάποια (έστω λίγα, επικριτικά) δημοσιεύματα. «Κιχ». Και με το «κιχ» αυτό, μάλλον δέχονται την άποψη πως η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη από τους 10.000 ιερείς, αλλά όχι και τους καθηγητές, τους γιατρούς ή τους διοικητικούς των Πανεπιστημίων που οδηγούνται σε διαθεσιμότητας ή απολύσεις...
Παράδειγμα δεύτερο: Με πολύ πρόσφατη τροπολογία, εξαιρούνται οι επιχειρήσεις που έχει στην εποπτεία της η Εκκλησία, από διαχειριστικούς ελέγχους στα οικονομικά αν πρώτα δεν εγκρίνουν αυτούς τους ελέγχους δυο υπουργοί. Μπορεί δηλαδή να γίνεται διαχειριστικός έλεγχος σε οποιαδήποτε επιχείρηση ανά πάσα στιγμή, δεν μπορεί να γίνει όμως σε επιχείρηση της εκκλησίας αν δεν συναινέσουν οι δυο υπουργοί. Το θέμα, το ανέδειξε και από εδώ η Λίνα Παπαδάκη χθες, με τον ερωτηματικό τίτλο: «Πάει το ΣΔΟΕ στον Θεό;». Όχι, Λίνα, δεν πάει. Αλλά όπως φαίνεται, δεν πάει και στην Κουμουνδούρου το θέμα. Δεν της ταιριάζει δηλαδή,  να το αναδείξει, να σταθεί απέναντι, να το επικρίνει.
Κάποιοι της πολιτικής του εφικτού, θα σκεφτούν πως ένα κόμμα εξουσίας είναι λογικό ν' ακολουθεί πολιτικές προσέγγισης με χώρους οι οποίοι έχουν μεγάλη επιρροή στην κοινωνία. Όπως η Εκκλησία. Εδώ ο Α. Σαμαράς κλείνει κάθε τρις και λίγο το μάτι στους αρχιερείς και δεν είναι αποτέλεσμα βαθιάς θρησκευτικής πίστης (πιστέψτε με, το ξέρω γιατί τον ξέρω). Σωστό. Αρκεί το κόμμα εξουσίας αυτό, να μας το κάνει σαφές και καθαρό. Να το γνωρίζουμε τουλάχιστον. Από εκεί και πέρα, ο Θεός βοηθός...