Ποιους ενοχλεί η ΔΗΜΑΡ;

Γιώργος Λακόπουλος , protagon.gr
Η ερώτηση «Ποιος δεν θέλει τη ΔΗΜΑΡ στο πολιτικό παιχνίδι» περιέχει και την απάντησή της.

-Πρώτα από όλους, το κυβερνητικό ντουέτο. Ο Βενιζέλος γιατί αντιλαμβάνεται ότι η ΔΗΜΑΡ τείνει να καταλάβει χώρο που κάλυπτε κάποτε το ΠΑΣΟΚ και σε κάθε περίπτωση απειλεί να τον αφήσει εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές. Γιατί είναι προφανές τι θα ψηφίσει κάποιος που κινείται σε αυτόν τον χώρο και δεν θέλει να καταφύγει στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είναι προφανές και τι δεν θα ψηφίσει.

Ύστερα ο Σαμαράς. Από τον περασμένο Ιούνιο ο επικοινωνιακός μηχανισμός του Μεγάρου Μαξίμου προσπάθεια να πείσει ότι ο Κουβέλης έκανε λάθος βγαίνοντας από την κυβέρνηση, για να καλύψει ότι η έξοδος του Κουβέλη, υπήρξε απώλεια για την κυβέρνηση και προσωπική ήττα για τον Σαμαρά σε πολλά επίπεδα. Ένα από αυτά ήταν το πεδίο της ηθικής, διότι ένας από τους λόγους της αποχώρησης του Κουβέλη ήταν ότι οι δυο άλλοι εταίροι είχαν κρυφές συναντήσεις και την ιδιαίτερη ατζέντα τους και τον ήθελαν για βιτρίνα. Ότι τους χάλασε τη σούπα υπήρξε πλήγμα και για τους δυο, άλλα πρωτίστως για τον Πρωθυπουργό.

Τρίτος, ο Τσίπας. Όχι μόνο γιατί τα αντανακλαστικά του απέναντι στον Κουβέλη είναι συγκεκριμένα καθώς υπήρξε εσωκομματικός του αντίπαλος που στάθηκε στα πόδια του όταν αποχώρησε από την Κουμουνδούρου για να μη συγχρωτίζεται με τις Συνιστώσες. Αλλά γιατί η ΔΗΜΑΡ και προσωπικά ο Κουβέλης είναι το ανάχωμα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ και η εξαφάνισή της πολύ θα βόλευε.
Τέλος, με την ύπαρξη της ΔΗΜΑΡ και τη σωφροσύνη που αναδύει η παρουσία του Φώτη Κουβέλη στην πολιτική σκηνή δεν μπορούν να συμβιβαστούν διάφοροι σουλατσαδόροι της πολιτικής, που ψάχνουν εναγωνίως ρόλους για τον εαυτό τους, φυτεύοντας "ελιές", πορτοκαλιές και πουρνάρια. Μερικοί προσπάθησαν να πλήξουν τον Κουβέλη από μέσα- όπως είχαν κάνει με τον Νίκο Κωνσταντόπουλο σε ανοιχτή γραμμή με το ΠΑΣΟΚ- και ίσως το ίδιο θα προσπαθήσουν να κάνουν και άλλοι.
Το πρόβλημα για όσους ενοχλούνται από την παρουσία της ΔΗΜΑΡ στη Βουλή έγινε μεγαλύτερο και απέκτησε άλλα χαρακτηριστικά μετά τη συμπόρευση του Ανδρέα Λοβέρδου με τον Φώτη Κουβέλη. Η ΔΗΜΑΡ με τη ΣΥΝΕΛ δημιουργούν έναν ελκυστικό πόλο.
Ο Λοβέρδος έχει πρόσβαση στη βάση του ΠΑΣΟΚ, αφού θα ήταν υποψήφιος πρόεδρός του, αν δεν είχε εκχωρήσει τα πρωτεία στον Βενιζέλο. Ενδεχομένως η επιρροή του είναι ευρύτερη από του Βενιζέλου, όσο περνά ο καιρός. Και το κόμμα του, η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, είναι υπαρκτό κοινοβουλευτικό κόμμα.

Η σύγκλιση των δυο κόμματων χαλάει τα σχέδια για τεχνητή συγκόλληση διαφόρων παραγόντων που θα εμφανιζόταν ως Κεντροαριστερά. Γιατί απλούστατα στη σημερινή πολιτική σκηνή Κεντροαριστερά υπάρχει και είναι οι ΔΗΜΑΡ-ΣΥΝΕΛ. Η κοινή δράση Κουβέλη-Λοβέρδου αποκαλύπτει ότι όποιος ενδιαφέρεται να υπάρχει Κεντροαριστερά ενισχύει αυτό το κόμμα. Δεν προσπαθεί να κατασκευάσει άλλο με αποτυχόντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ή με ανύπαρκτης απήχησης πρόσωπα που αμπελοφιλοσοφούν, όταν δεν είναι απασχολημένοι στο κράτος.

Το συμπέρασμα είναι ότι η βασικότερη απόδειξη για την ανάγκη ενίσχυσης του σχήματος που δημιουργεί ο Κουβέλης με τον Λοβέρδο είναι η αντίθεση τόσων πολλών στη συν-ύπαρξή τους. Θα ήταν αυτοκτονικό και για τους δυο να πάνε στις ευρωεκλογές με τον Βενιζέλο που αναζητεί προβιά για να κρυφτεί, ακόμη και από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που διαπιστώνουν ότι δεν τους εκφράζει. Και πώς θα μπορούσε να τους εκφράζει όταν ο ίδιος εκφράζεται από τον Άδωνι, τον Σίμο, τον Μάκη και τα άλλα τα παιδιά – όχι της Σαμαρίνας, του Σαμαρά.