Φ. Κουβέλης: Άδικος και άνισος ο ενιαίος φόρος ακινήτων

kathimerini.gr

«Άδικο, άνισο και αντιδημοκρατικό»,χαρακτήρισε τον ενιαίο φόρο ακινήτων ο πρόεδρος
 της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης από την Καρδίτσα, στο πλαίσιο της περιοδίας που
πραγματοποεί στη Θεσσαλία. Στη διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε στην
Καρδίτσα είπε ότι με την καθιέρωση του ενιαίου φόρου «για άλλη μια φορά θα πληγούν οι οικονομικά ασθενέστεροι», ενώ εκτίμησε ότι «δεν θα έχει και εκείνα που προσδοκά ως
 αποτελέσμα η κυβέρνηση».

Ο κ. Κουβέλης αναφερόμενος στις θέσεις του κόμματός του, είπε πώς είχε υποστηριχθεί από την αρχή ότι δεν θα έπρεπε να είναι ενιαίος φόρος ακινήτων, αλλά φόρος της ακίνητης περιουσίας. «Δηλαδή η φορολογία να μην αφορά το συγκεκριμένο ακίνητο, αλλά να αφορά το σύνολο της ακίνητης περιουσίας, των φυσικών προσώπων και των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου», είπε.

Μιλώντας εξάλλου, για τον προϋπολογισμό τόνισε ότι «εμπεριέχει, μέτρα τα οποία έχουν σχέση με εκείνα τα οποία αποτελούν την προσδοκία εσόδων, ότι «στερείται κάθε αναπτυξιακής πνοής», ότι «περιλαμβάνει και μέτρα που επιδεινώνουν την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα», ενώ επισήμανε ότι μόνο μέσα από την ενδυνάμωση του πρωτογενή τομέα μπορεί να δρομολογηθεί η αναπτυξιακή διαδικασία.

«Είχαμε διαφωνήσει όπως διαφωνούμε και τώρα με τη φορολόγηση της αγροτικής γης», υπογράμμισε, λέγοντας χαρακτηριστικά πώς «δεν φορολογείς το μηχάνημα μιας βιομηχανίας για να φορολογήσεις τη βιομηχανία. Φορολογείς, το παραγόμενο οικονομικό αποτέλεσμα, το εισόδημα».

Αναφερόμενος ο κ. Κουβέλης στο θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, είπε» ότι αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την ελληνική κοινωνία» και τόνισε οτι η ΔΗΜΑΡ, είναι ριζικά αντίθετη. Υπογράμμισε ακόμα ότι το θέμα των λεγόμενων ομαδικών απολύσεων παραμένει ανοικτό και εξέφρασε την άποψη ότι σε περίπτωση που αρθρούν οι περιορισμοί «θα είναι η η πιο χειρότερη έκβαση των πραγμάτων,αναφορικά με τα εργασιακά δικαιώματα».

Επίσης, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, είπε πώς υπάρχουν και άλλα ανοικτά ζητήματα, όπως αυτό με τους 600.000 μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι βρίσκονται εκτός πλαισίου υγειονομικής περίθαλψης διότι, όπως διευκρίνισε, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην καταβολή των οφειλομένων εισφορών τους, στον ασφαλιστικό τους φορέα.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ συναντήθηκε με παραγωγικούς φορείς της περιοχής, ενώ αύριο επισκέπτεται το νομό Τρικάλων, όπου εκτός από συναντήσεις με φορείς θα πραγματοποιήσει και πολιτική συγκέντρωση στο Φρούρι

ο.

Οι μισθωτοί επιστρέφουν στη δεκαετία του 1970 λόγω φόρων και περικοπών

Γιώργος Παππούς , iefimerida.gr

Βαριές είναι οι απώλειες στην αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, που βρίσκονται από το 2009 σε κλοιό φορολογικών επιβαρύνσεων στο εισόδημα, στα ακίνητα- ακόμα και στη πρώτη κατοικία- στα αυτοκίνητα, στη κατανάλωση ειδών και υπηρεσιών πρώτης γραμμής, έχοντας υποστεί παράλληλα δραματική μείωση εισοδημάτων λόγω περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, αν συνυπολογιστούν οι απώλειες άνω του 20% στις μέσες αποδοχές και οι επιβαρύνσεις από την άμεση και έμμεση φορολογία, το διαθέσιμο εισόδημα υποχωρεί στα επίπεδα της προηγούμενης 35ετίας ήτοι στη δεύτερη πενταετία του 1970!!!!
Στον απόηχο των δηλώσεων του υπουργού Οικονομικών περί... υποφορολόγησης, οι ψυχροί αριθμοί αποτυπώνουν τη πραγματικότητα της τελευταίας 5ετίας.

• Για μισθωτό με 1 παιδί και εισόδημα 18.200 ευρώ το 2008, ο αναλογών φόρος το 2009 ήταν 1.404 ευρώ. Μετά από τη μείωση φόρου για ενοίκιο, η οποία έφτανε στα 240 ευρώ και τη μείωση φόρου για δίδακτρα ξένων γλωσσών 180 ευρώ, ο τελικός φόρος το 2009 διαμορφωνόταν στα 984 ευρώ. Φέτος, για τον ίδιο μισθωτό, ο οποίος έχει υποστεί και μείωση εισοδήματος κατά 10%, ο αναλογών φόρος είναι 1.315 ευρώ αλλά επιπλέον έχει επιβαρυνθεί με έκτακτη εισφορά 163,80 ευρώ. Η μείωση φόρου για το ενοίκιο έχει περιοριστεί στα 100 ευρώ και τα δίδακτρα στα 90 ευρώ, με αποτέλεσμα ο τελικός φόρος να διαμορφώνεται στα 1.288,80 ευρώ, δηλαδή περίπου 300 ευρώ υψηλότερος από το 2009!!!

Αυξήσεις φόρων καταγράφηκαν σε ακίνητα και αυτοκίνητα.

• Για διαμέρισμα 100 τ.μ. αντικειμενικής αξίας 200.000 ευρώ, κατασκευής του 2000, ο ιδιοκτήτης του που το 2009 απαλλασσόταν από τον τότε φόρο κατοχής- το ΕΤΑΚ- πέρσι πλήρωσε 690 ευρώ για το ΕΕΤΗΔΕ και φέτος άλλα 587 ευρώ για ΕΕΤΑ. Για Ι.Χ. 1.600 κυβικών εκατοστών, τα Τέλη Κυκλοφορίας το 2009 ήταν 202 ευρώ και φέτος 265 ευρώ.

Εντυπωσιακές είναι και οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, που χαρακτηρίζονται άδικοι επειδή επιβαρύνουν αδιακρίτως φτωχά και πλούσια νοικοκυριά. Οι συντελεστές του ΦΠΑ, που το 2009 ήταν 9 και 19%, το 2010 ανέβηκαν στο 11- 23% ενώ από το 2011 παραμένουν στο 13- 23%. Ο ΕΦΚ στη βενζίνη το 2009 ήταν 35,9 λεπτά το λίτρο αλλά πλέον βρίσκεται στα 67 λεπτά το λίτρο. Όσον αφορά, δε, στο πετρέλαιο θέρμανσης, ο ΕΦΚ από τα 2,1 λεπτά το λίτρο, από πέρσι βρίσκεται στα 33 λεπτά!

Αύξηση προσφοράς, μηδενισμός ζήτησης

Του Νίκου Ξυδάκη , kathimerini.gr

H μελέτη αξιολόγησης ανταγωνιστικότητας που παρουσίασε προχθές ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Ανχελ Γκουρία, περιέχει μια γενική εκτίμηση της ελληνικής οικονομίας, και συγκεκριμένες συστάσεις, 329 τον αριθμό, προς την κυβέρνηση για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Η μελέτη συντάχθηκε επί πληρωμή, κατόπιν παραγγελίας του ελληνικού υπουργείου Ανάπτυξης, μάλιστα ο αρμόδιος υπουργός κ. Κ. Χατζηδάκης υποσχέθηκε ότι θα εφαρμόσει πάραυτα το 80% των συστάσεων. Από την πλευρά του, ο Μεξικανός επικεφαλής του ΟΟΣΑ υποσχέθηκε ότι και μόνο οι 66 σημαντικότερες αλλαγές να εφαρμοστούν, από τις συνολικά 329, θα προκύψει όφελος 5,2 δισ. ευρώ, περίπου 2,5% του ΑΕΠ. Ενόψει του νομοθετικού-μεταρρυθμιστικού πυρετού που αναμένεται να βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, δεν πρέπει να μας διαφύγει ότι ο κ. Γκουρία στις μακροοικονομικές προβλέψεις είναι μάλλον συγκρατημένος· δεν συμμερίζεται ούτε τις προβλέψεις της τρόικας ούτε τις προβλέψεις του υπουργού Οικονομικών κ. Στουρνάρα. Οι εκτιμήσεις του, τόσο για τη βραχυπρόθεσμη ύφεση όσο και για το μέγεθος του χρέους, έως το 2020, αφίστανται ουσιωδώς· και μάλιστα στο καλό σενάριό του, κάνει πολλές ευνοϊκές παραδοχές, οι οποίες αν δεν εκπληρωθούν, το σενάριο αυτομάτως μεταπίπτει στη ζώνη του λυκόφωτος. Ακόμη όμως και στο καλό σενάριο, ο κ. Γκουρία τονίζει ότι οποιαδήποτε επιπλέον λιτότητα «θα αυξήσει τον κοινωνικό και πολιτικό κίνδυνο, ενώ θα επιφέρει αρνητικές συνέπειες στη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει ήδη επιτευχθεί». Παράλληλα, για τη βιωσιμότητα του χρέους, κάνει μια παραδοχή και μια ευχή: αφενός, δέχεται ότι η Ευρωζώνη θα δώσει χρονική επιμήκυνση και χαμηλότερα επιτόκια, αφετέρου, εύχεται «δεν πρέπει να φύγει από το τραπέζι και το ενδεχόμενο “κουρέματος” του επίσημου τομέα» («Κ», 28.11.2013). Συγκρατημένος λοιπόν ο ΟΟΣΑ ως προς την ανάκαμψη και τους όρους της. Αντίθετα, υπεραισιόδοξος ως προς τα προσδοκώμενα οφέλη από την απελευθέρωση τιμών και υπηρεσιών. Πράγματι, σε μια σειρά προϊόντων και υπηρεσιών ο καταναλωτής είναι βέβαιο ότι θα έχει όφελος, στον βαθμό που θα λειτουργήσει υγιής ανταγωνισμός και δεν θα συγκροτηθούν καρτέλ και ολιγοπώλια. Σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες η πλήρης απορρύθμιση εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες ήδη έχουν πληγεί σφοδρά από την κρίση. Υπενθυμίζεται όμως ότι το μέγα μέρος των θέσεων εργασίας, περίπου οι μισές, βρίσκεται ακριβώς σε τέτοιες επιχειρήσεις, με έως 20 εργαζόμενους. Οδηγούμεθα άρα προς το εξής παράδοξο: η απελευθέρωση να μειώνει τις τιμές και ταυτόχρονα να αυξάνει την ανεργία. Να αυξάνει την προσφορά και να μειώνει τη ζήτηση. Διότι πώς θα επωφεληθεί από τις μειωμένες τιμές ο άνεργος ή ο κατεστραμμένος μικροεπιχειρηματίας; Για την αξία αυτών των παραδοχών και των προβλέψεων, ας θυμηθούμε ότι το 2010, σε μελέτη του ΙΟΒΕ είχε υπολογισθεί ότι από το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων το όφελος πενταετίας θα ήταν 13,2% του ΑΕΠ... Επικεφαλής του ΙΟΒΕ τότε ήταν ο κ. Στουρνάρας.

Φόροι, χαράτσια, λιτότητα και ανεργία θυμίζουν σχέδιο αφανισμού της Ελλάδας

29/11/2013 , iefimerida.gr
Σε μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή στα μεσαία εισοδήματα και σε όλους ανεξαιρέτως τους ιδιοκτήτες ακινήτων προχωρά η κυβέρνηση, η οποία ταυτόχρονα εκβιάζεται από την Τρόικα να επισπεύσει να απελευθερώσει τους πλειστηριασμούς.
Η εκποίηση ακινήτων σε ξένα κεφάλαια, η εξολόθρευση της μεσαίας τάξης και των ελευθέρων επαγγελματιών χωρίς παράλληλα να γίνονται οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο είναι η ατζέντα της κυβέρνησης για το ερχόμενο έτος 2014.
Χαράτσι χωρίς αντικειμενικές
Το πιο χτυπητό παράδειγμα αδικίας και αναποτελεσματικότητας είναι το χαράτσι το οποίο επιβάλλεται σε ακίνητα που οι τιμές τους έχουν καταρρεύσει λόγω κρίσης. Ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων του υπουργείου Οικονομικών Χάρης Θεοχάρης παραδέχτηκε σήμερα ότι η εξίσωση των αντικειμενικών αξιών με τις εμπορικές τιμές αναβλήθηκε για το 2016 διότι η εξίσωση εντός του 2014 θα επιδρούσε αρνητικά στις εισπράξεις από την φορολογία ακινήτων.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84 ο κ. Θεοχάρης ερωτήθηκε για το θέμα της απόκλισης εμπορικών και αντικειμενικών αξιών και παραδέχθηκε ότι οι τιμές δεν μειώνονται για εισπρακτικούς λόγους.
«Δεν μπορεί να υπάρξει αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών, καθώς σε αυτή την περίπτωση δεν θα πιάναμε τον στόχο των εσόδων από τη φορολογία στα ακίνητα» είπε ο κ. Θεοχάρης, κάνοντας εν ψυχρώ μια συγκλονιστική ομολογία που πάγωσε το πανελλήνιο.
Ξεζουμίζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση σχεδιάζει να ξεζουμίσει ό,τι έχει απομείνει στους ελεύθερους επαγγελματίες και έρχονται ανατροπιές-φωτιά στο φορολογικό τοπίο το 2014 για 1 εκατ. ελεύθερους επαγγελματίες. Οι εν λόγω φορολογούμενοι θα κληθούν να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη προκειμένου να πληρώσουν υπέρογκους φόρους για τα εισοδήματα που θα αποκτήσουν φέτος.
Στους χαμένους των φορολογικών ανατροπών, είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες με ετήσια εισοδήματα έως 55.000 ευρώ και όσοι πιαστούν στην «τσιμπίδα» των τεκμηρίων διαβίωσης, ενώ αντίθετα οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιτηδευματίες με εισοδήματα πάνω από 60.000 ευρώ θα δουν την φορολογική τους επιβάρυνση να μειώνεται το επόμενο έτος.

Αυτές είναι οι φορολογικές ανατροπές του 2014:

• Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 5.000 ευρώ και των πρόσθετων αφορολόγητων ορίων εισοδήματος που κλιμακώνονται ανάλογα με τον αριθμό των προστατευόμενων παιδιών.
• Επιβολή φόρου 26% από το πρώτο ευρώ στο σύνολο του ετησίου εισοδήματος που προέρχεται από επιχειρηματική δραστηριότητα, εφόσον το εισόδημα αυτό δεν υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ. Εάν το εισόδημα υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ, τότε το τμήμα του εισοδήματος μέχρι το επίπεδο των 50.000 ευρώ θα φορολογείται με 26% και το τμήμα του εισοδήματος πάνω από το επίπεδο των 50.000 ευρώ θα φορολογείται με 33%.
• Διατήρηση των τσουχτερών τεκμηρίων διαβίωσης τα οποία προσδιορίζουν τεκμαρτά εισοδήματα μεγαλύτερα των 5.700 ευρώ για όλους ανεξαιρέτως τους αυτοαπασχολούμενους που διαθέτουν μια κατοικία ή διαμένουν σε μισθωμένη κατοικία και έχουν κι ένα ΙΧ αυτοκίνητο. Το ελάχιστον τεκμήριο για κάθε φορολογούμενο ανέρχεται σε 2.500- 3.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν και προσαυξήσεις.
• Κατάργηση των φοροαπαλλαγών που μέχρι σήμερα οδηγούσαν σε μείωση του φόρου όπως ενοίκια, ιατρικά έξοδα, στεγαστικό δάνειο και δίδακτρα.
• Κατάργηση του μέτρου συλλογής αποδείξεων για την κάλυψη του 25% του εισοδήματος τους.
• Παραμένει το τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ για ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες. Για κάθε υποκατάστημα το τέλος επιτηδεύματος θα διαμορφωθεί στα 600 ευρώ και οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες θα καταβάλλουν 500 ευρώ.
• Διατηρείται η ειδική εισφορά αλληλεγγύης 1%-4% στα εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ
• Στο ποσό του φόρου υπολογίζεται προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος με συντελεστή 55%.

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες

ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΑΘ. ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ , avgi.gr

Η μετατροπή της κοινωνίας πολιτών, πεμπτουσία της ίδιας της Δημοκρατίας, σε κοινωνία καταναλωτών αποτελεί σταθερή επιδίωξη του σύγχρονου καπιταλισμού. Δεν είναι επομένως παράδοξο -κάθε άλλο- το γεγονός ότι κάθε φορά που στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης μπαίνουν πολιτικές που ρυθμίζουν τη λειτουργία των αγορών, το βάρος πέφτει στην επίκληση του "συμφέροντος του καταναλωτή". Φθηνότερες τιμές, ακόμα φθηνότερες υπηρεσίες, προσφορές προς όφελος του καταναλωτή, είναι το μοτίβο που επανέρχεται συνεχώς στην επιχειρηματολογία πολιτικών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης που προωθούν τις ποικιλόμορφες απελευθερώσεις -από τι, αλήθεια; Δεν το ξεκαθαρίζουν- της αγοράς.
Σε μια σκληρά δοκιμαζόμενη από τη ...χαμηλότερη φορολογία στην Ευρωζώνη κοινωνία -την ίδια που έχει μπει σε τροχιά προσέγγισης της όντως χαμηλότερης μισθοδοσίας (όπου και όταν υπάρχει μισθός)- η προβολή φθηνών προϊόντων και υπηρεσιών είναι, προφανώς, ευπρόσδεκτη από τον πολίτη. Από τον καταναλωτή που προσπαθώντας να επιβιώσει παραβλέπει ότι είναι εργαζόμενος (ή άνεργος) και πολίτης με δικαιώματα.
Πώς προβάλλονται εκλαϊκευτικά, λόγου χάρη, οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις; Ως πρώτο βήμα για ελάφρυνση από χαμηλού επιπέδου ή και πελατειακά προσληφθέντες υπαλλήλους (κάτι που ενίοτε ισχύει) ώστε να φτάσουμε τελικά σε προσφορά φθηνότερων υπηρεσιών που, χάρη στον ανταγωνισμό, θα διασφαλιστούν από ιδιωτικές εταιρείες. Θα επιβαρύνεται, λένε, λιγότερο ο προϋπολογισμός (στην πραγματικότητα, ούτε αυτό ισχύει), επομένως κερδισμένος βγαίνεις εσύ, φορολογούμενε καταναλωτή. Το γεγονός ότι ο φορολογούμενος καταναλωτής θα δει το παιδί του να εργάζεται με χαμηλότερες αμοιβές, χωρίς εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, αποκρύβεται ωσάν να αφορά κάποιον άλλον.
Το ίδιο γίνεται και με την προσφορά προϊόντων. Διασφαλίζεται, μας λένε, η δυνατότητα επιλογής φθηνότερων αγροτικών προϊόντων, φθηνότερων φαρμάκων, φθηνότερων παιχνιδιών, φθηνότερων, φθηνότερων, φθηνότερων... Και η ποιότητα, πώς διασφαλίζεται η ποιότητα; Ή το κόστος της εργασίας; Προφανώς μπορείς να βρεις -να επιλέξεις, όπως λένε- φθηνότερα εσπεριδοειδή, λ.χ. από τη Λατινική Αμερική την οποία υπερεκμεταλλεύονται πλέον πολυεθνικές, ή φθηνότερα προϊόντα από την Αφρική, αλλά ακόμα και από κάποιες περιοχές της χώρας. Γιατί; Επειδή αυτή η φτήνια στηρίζεται σε χαμηλότερα μεροκάματα, που σε πολλές περιπτώσεις δεν διασφαλίζουν ούτε στοιχειωδώς τη δυνατότητα επιβίωσης των εργαζόμενων που παράγουν τα προϊόντα. Ακόμα χειρότερα: η φτήνια επιτυγχάνεται σε βάρος της διατροφικής αξίας των προϊόντων: όταν χρησιμοποιείς τόνους φυτοφαρμάκων, μεγιστοποιείς την παραγωγή και επομένως μπορείς να πουλήσεις σε χαμηλότερη τιμή από τον παραγωγό που επιμένοντας σε λιγότερο χημικές λύσεις, έχει σε κάθε σοδειά ένα μεγάλο ποσοστό φύρας με αποτέλεσμα ακριβότερη τελική τιμή. Αλλά καλύτερη ποιότητα. Για να ακριβολογούμε: ποιότητα, διατροφική αξία, σκέτο.
Αντίστοιχος ο τρόπος λειτουργίας του μηχανισμού παντού, από τα φαρμακευτικά προϊόντα μέχρι τα παιχνίδια ή την κινητή τηλεφωνία που φυτεύοντας παντού κεραίες προσφέρει ευρύτερη κάλυψη. Χρησιμοποιώντας χαμηλότερης ποιότητας πρώτες ύλες και χαμηλότερες αμοιβές, φυσικά και μπορείς να προσφέρεις καλύτερη τιμή για χαμηλότερης ποιότητας προϊόν (που σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται έως και επιβλαβές), όμως.
Υπάρχει ένα όριο στην τιμή κάτω από το οποίο το προϊόν είναι απλώς χειρότερο ακυρώνοντας, επομένως, την υποτιθέμενη δυνατότητα επιλογής αφού στην πραγματικότητα καλείσαι να επιλέξεις μεταξύ διαφορετικών προϊόντων. Η επανακατάκτηση της συνείδησης πολίτη που θα αντισταθεί στη συμπεριφορά αγέλης καταναλωτών που επιδιώκουν οι "αγορές", είναι ένα πρώτο και αναγκαίο βήμα για να μπει φρένο στην ανεξέλεγκτη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και των πολυεθνικών που επιχειρούν να ελέγξουν τις παγκόσμιες αγορές εξωβελίζοντας κάθε μικρομεσαία, τοπική, δραστηριότητα και την όποια καινοτομία και τεχνογνωσία δημιουργούν.

Νηπιαγωγεία του Δάσους παντού στη Γερμανία

Μποζανίνου Τάνια , tovima.gr

Τα ριζοσπαστικά «νηπιαγωγεία για επιστροφή στη φύση», όπου επιτρέπεται στα παιδιά να σκαρφαλώνουν στα δέντρα και να παίζουν με τη φωτιά, εξαπλώνονται σε ολόκληρη τη Γερμανία. «Θα αποδειχθούν τα Waldkindergarten (ή Νηπιαγωγεία του δάσους) η νέα εξαγωγική επιτυχία της Γερμανίας;» αναρωτιέται το «Spiegel».  

Η ιδέα ήδη εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές, ενώ υπάρχει μεγάλη ζήτηση στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα και στον Καναδά.

Αυτή την εβδομάδα διοργανώνεται το πρώτο Διεθνές Συνέδριο Νηπιαγωγείων του Δάσους στο Βερολίνο. Περισσότεροι από 350 σύνεδροι θα συζητήσουν τρόπους για να εξαπλωθεί η φιλοσοφία σε όλον τον κόσμο, ιδίως στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, που είναι μέχρι στιγμής διστακτικές στο να την αγκαλιάσουν.

Το γερμανικό περιοδικό επισκέφθηκε ένα τέτοιο νηπιαγωγείο όπου τα παιδιά κάθονταν σε κύκλο, τραγουδούσαν και έπαιζαν - όπως συμβαίνει σε κάθε νηπιαγωγείο -, μόνο που εκεί κάθονταν σε κορμούς δέντρων γύρω από τη φωτιά. Κάθε πρωί - ό,τι καιρό και αν κάνει - 21 παιδιά καταφθάνουν στο νηπιαγωγείο αυτό βόρεια του Βερολίνου, ένα από τα περισσότερα από 1.500 Νηπιαγωγεία του Δάσους που λειτουργούν στη Γερμανία.

Η θερμοκρασία είναι λίγο κάτω από το μηδέν, αλλά ο υπεύθυνος του συγκεκριμένου νηπιαγωγείου, ο Τόρστεν Ράινεκε, καθησυχάζει τον δημοσιογράφο του «Spiegel»: «Αυτό δεν είναι τίποτα. Οποιος και αν είναι ο καιρός, μένουμε έξω ώσπουι η θερμοκρασία να πέσει στους -28 βαθμούς Κελσίου. Τα παιδιά δεν κρυώνουν ποτέ. Τα ίδια και οι γονείς τους γνωρίζουν πώς να ντυθούν. Είναι σαν κρεμμυδάκια - τυλιγμένα σε στρώσεις και στρώσεις ρούχων».   

Αν κάνει πάρα πολύ κρύο, τα παιδιά και οι δάσκαλοι βρίσκουν καταφύγιο σε μια σκηνή (όπου επίσης ανάβουν φωτιά) ή σε μια μικρή ξύλινη τάξη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου το περνούν έξω, ακόμη και όταν έχει ένα μέτρο χιόνι. Πέρυσι τον χειμώνα χιόνισε τόσο που τα παιδιά έφτιαξαν ένα ιγκλού.

Την ημέρα της επίσκεψης του δημοσιογράφου του «Spiegel» η φωτιά ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των παιδιών. Ορισμένες στιγμές τα παιδιά αφήνονταν χωρίς επίβλεψη και όταν η φωτιά πήγαινε να σβήσει ο τετράχρονος Φιν πρόσθετε ένα κούτσουρο ενώ άλλα παιδιά τη σκάλιζαν με ξύλα.

«Ισως δεν τα ελέγχουμε τόσο στενά και δεν τα βλέπουμε πάντα, αλλά γνωρίζουμε πού βρίσκονται» λέει ο Ράινεκε. «Το ότι όμως δεν είμαστε συνέχεια από επάνω τους τούς επιτρέπει να εκτιμούν καλύτερα τους κινδύνους. Η ιδέα είναι τα παιδιά να μαθαίνουν μόνα τους, να μαθαίνουν το ένα από το άλλο και να μαθαίνουν από τις εμπειρίες και τα λάθη τους».

Στα Νηπιαγωγεία του Δάσους δεν υπάρχουν δομημένες δραστηριότητες πέρα από το κολατσιό στις 11 το πρωί, όταν οι δάσκαλοι έφεραν φρεσκοκομμένα φρούτα και τα παιδιά τα έφαγαν κατευθείαν από το μπολ με τα λασπωμένα τους χέρια ύστερα από ένα πρωινό που έπιαναν σαλιγκάρια και έχτιζαν δενδρόσπιτα.

Στο νηπιαγωγείο αυτό δεν υπάρχουν κάγκελα και φράχτες και «κάθε δέντρο είναι για σκαρφάλωμα» λέει ο Ράινεκε. Στα παιδιά επιτρέπεται να σκαρφαλώνουν όποτε και όσο ψηλά θέλουν. Ο μοναδικός κανόνας είναι ότι οι δάσκαλοι βοηθούν τα παιδιά να κατέβουν, ποτέ να ανέβουν στα δέντρα.  

«Αυτό τα κάνει πιο προσεκτικά γιατί πρέπει να εμπιστευθούν τον εαυτό τους» λέει μια παιδαγωγός. «Οι μοναδικές φορές που παιδιά έχουν πέσει από δέντρα είναι όταν βρίσκονται μπροστά οι γονείς τους και σκέφτονται: "Ο μπαμπάς είναι εδώ για να με σώσει"».

Σύμφωνα με την Ούτε Σούλτε-Οστερμαν, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Νηπιαγωγείων της Φύσης και του Δάσους (BVNW), δεν έχουν καταγραφεί σοβαροί τραυματισμοί, πέρα από το περιστασιακό σπασμένο πόδι στα 20 χρόνια λειτουργίας του θεσμού. «Υπάρχουν πολύ λιγότερα ατυχήματα από τα κανονικά νηπιαγωγεία εσωτερικού χώρου διότι έχουμε λιγότερους τοίχους και πιο μαλακά δάπεδα - φύλλα και λάσπη».

Προσθέτει ότι η ζωή στο ύπαιθρο σκληραγωγεί τα παιδιά μειώνοντας τα κρυολογήματα. Επίσης κολλάνε λιγότερο ψείρες διότι δεν βρίσκονται σε περιορισμένους χώρους. Οι μαθητές των Νηπιαγωγείων του Δάσους όμως έχουν 2,8 περισσότερες πιθανότητες να κολλήσουν τσιμπούρια και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τις ασθένειες που αυτά μεταφέρουν.

Αλλά τα πλεονεκτήματα υπερτερούν. «Τα παιδιά που τελειώνουν τα Νηπιαγωγεία του Δάσους έχουν πολύ καλύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω τους και σύμφωνα με μελέτες έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και είναι πιο εξωστρεφή όταν φθάνουν σε ηλικία σχολείου» λέει η Σούλτε-Οστερμαν.  Το κίνημα των Νηπιαγωγείων του Δάσους ξεκίνησε στη Δανία τη δεκαετία του '50, ενώ το πρώτο τέτοιο νηπιαγωγείο άνοιξε στη Γερμανία τη δεκαετία του '60. Σήμερα δέχονται περισσότερες αιτήσεις από όσες θέσεις διαθέτουν.

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 25 Νοεμβρίου 2013

«Τιμωρούν το ρατσιστικό λόγο, όχι και τη βία»

ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ: ΚΑΚΟΤΕΧΝΟ ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ , enet.gr

Ο όψιμος κυβερνητικός «αντι-ρατσισμός» δεν πείθει. Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνονται οι αντιρρήσεις της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για το νομοθέτημα που κατέθεσε προσφάτως ο κυβερνητικός συνασπισμός, συρόμενος από τις πολιτικές εξελίξεις που προκάλεσε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. «Είναι ένα νομοσχέδιο κατώτερο των δυσμενών κοινωνικών και πολιτικών περιστάσεων», λέει η Ενωση. 

«Αντί να σέβεται όπως οφείλει κάθε Δημοκρατία, όλες τις απόψεις -όσο ακραίες κι αν είναι αυτές- το άρθρο 2 μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες διώξεις προσώπων για τη διαφορετική ανάγνωση των ιστορικών και πολιτικών γεγονότων» Η βασική ένταση που διατυπώνει αφορά το «εξαιρετικά κακότεχνο», όπως το χαρακτηρίζει, άρθρο περί δημόσιου εγκωμιασμού και άρνησης εγκλημάτων που θέτει και πάλι ζητήματα παραβίασης της ελευθερίας της έκφρασης. «Αντί να σέβεται», αναφέρει, «όπως οφείλει κάθε Δημοκρατία, όλες τις απόψεις -όσο ακραίες κι αν είναι αυτές- το άρθρο 2 μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες διώξεις προσώπων για τη διαφορετική ανάγνωση των ιστορικών και πολιτικών γεγονότων και μάλιστα χωρίς καν να περιλαμβάνει τη ρήτρα τα εγκλήματα αυτά να έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια από το αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο».
Ούτε ταξινόμηση
Ενα δεύτερο σημείο της κριτικής εστιάζεται στο ότι το νομοσχέδιο εξαντλείται στη διερεύνηση της τιμώρησης του ρατσιστικού λόγου, ενώ προσπαθεί με περισσή ευκολία και προχειρότητα να ξεφορτωθεί το ζήτημα της αντιμετώπισης του ρατσισμού στη χώρα μας. Δηλαδή, την εξιχνίαση των ρατσιστικών χαρακτηριστικών και την τιμωρία της ρατσιστικής βίας. «Στην Ελλάδα η ρατσιστική βία ενδημεί και δεν τιμωρείται. Ούτε καν ταξινομείται».
Η Ενωση επισημαίνει ότι το νομοθέτημα είναι και πάλι ελλιπές και αποσπασματικό, αφού, μεταξύ άλλων, αφ' ενός μεν παραλείπεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου και μένουν εκτός της προστατευτικής εμβέλειάς του κατηγορίες προσώπων ευάλωτες στη ρατσιστική βία (άρθρο 1 παρ. 1), αφ' ετέρου δε από την τυχόν ευθύνη των νομικών προσώπων εξαιρούνται αδικαιολόγητα αυτά που ανήκουν στο δημόσιο τομέα. Πράγματι, οι νομοθετικές διατάξεις επιφυλάσσουν κυρώσεις σε μεμονωμένα πρόσωπα - δημόσιους λειτουργούς όταν, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, διαπράττουν αδικήματα με ρατσιστικό πρόσημο αλλά εξαιρούν τα νομικά πρόσωπα που ανήκουν στο κράτος, στα δημόσια νομικά πρόσωπα, καθώς και στους διεθνείς οργανισμούς δημοσίου δικαίου.

«Η κυβέρνηση», καταλήγει η Ενωση, «πριν από λίγους μήνες απέσυρε το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη αξιολογώντας ότι δεν είναι σημαντικό. Τώρα, συρμένη από το βάρος της συγκυρίας μετά τη δολοφονία Φύσσα και την καθυστερημένη δικαστική διερεύνηση των εγκλημάτων μελών της Χρυσής Αυγής, νιώθει αμήχανα. Πρέπει να πει κάτι αντιρατσιστικό, το οποίο φυσικά δεν της βγαίνει. Και φυσικά, πάλι δεν πείθει...».     

Ο χορός του τεχνοκράτη

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου , kathimerini.gr

Υποτίθεται ότι ο κ. Στουρνάρας μπήκε στην πολιτική ως τεχνοκράτης, ως γνώστης των αντικειμενικών συνθηκών, απαλλαγμένος από τις δουλείες των επιτηδευματιών του κοινοβουλίου. Υποτίθεται ότι είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη να επιδίδεται σε καθημερινή δημαγωγική γυμναστική για να υπηρετήσει τις βουλιμικές ορέξεις της εκλογικής του πελατείας. Υποτίθεται πως αντί να θωπεύει τον κοινωνικό πανικό καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις, προτάσσει τη γλώσσα της λογικής, ικανής να θεραπεύσει τον παραλογισμό. Υποτίθεται δε ότι, αν και τεχνοκράτης, ων υπουργός στο πιο καίριο υπουργείο μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, ασκεί πολιτική. Και στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του υποτίθεται ότι θα πρέπει να έχει μια γενικότερη θέα του κοινωνικού τοπίου, κάπου θα έχει ακούσει για τον ρόλο του ψυχολογικού κλίματος στην οικονομική δραστηριότητα και δεν μπορεί, θα έχει υποψιασθεί ότι οι σχέσεις της διοίκησης με τον υπόλοιπο πληθυσμό δεν είναι και οι ιδανικότερες. Φαντάζομαι ότι διαβάζοντας εφημερίδες ή βλέποντας τηλεόραση θα αντελήφθη ότι τα δύο μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας δεν έχουν ανοίξει για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Υποθέτω δε ότι θα είναι έτοιμος να εξηγήσει ανά πάσα στιγμή στους φορολογούμενους της αρμοδιότητάς του ότι οι φόροι που πληρώνουν μπορεί να μη χρησιμεύουν για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, αν και οι εργαζόμενοι πληρώνονται, αλλά χρησιμεύουν σε άλλες εξίσου επωφελείς κοινωνικά δραστηριότητες. Μπορώ δε να συμπεράνω από τα συμφραζόμενα ότι, όσο κι αν θεωρεί την κατάσταση στην ανωτάτη εκπαίδευση μάλλον ακραίο παράδειγμα της χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος στον πολίτη, θα δυσκολευτεί να υποστηρίξει, καθότι φαίνεται μάλλον λογικός άνθρωπος, πως η κατάσταση είναι καλύτερη στην μέση εκπαίδευση ή στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Αν μάλιστα κάνει τον κόπο να λογαριάσει, εκ του προχείρου, τα πρόσθετα ποσά που ο κάθε Ελληνας πληρώνει για την πρόσθετη φορολογία που καλύπτεται κάτω από τον ευφημισμό «κοινωνική ασφάλιση» ο κ. Στουρνάρας, είτε ως τεχνοκράτης, είτε ως πολιτικός, θα διαπιστώσει πως έχει πολύ δρόμο να διανύσει ώστε να τιμήσει το συμβόλαιο που έχει υπογράψει ως υπουργός Οικονομικών με την ελληνική κοινωνία. Διότι ο κ. Στουρνάρας, λογικός άνθρωπος είναι, υποτίθεται ότι γνωρίζει πως στα καθεστώτα που αποκαλούνται «δημοκρατικά», η φορολόγηση είναι ένα συμβόλαιο όπως όλα τα άλλα συμβόλαια. Θα ξέρει επίσης πως δεν φτάνουν όλες οι αστυνομίες του κόσμου για να δημιουργήσουν φορολογική συνείδηση, αν ο φορολογούμενος ξέρει ότι πληρώνει ακριβά για να αγοράσει υποβαθμισμένο προϊόν. Και γι’ αυτό όταν βγαίνει ως τεχνοκράτης υποτίθεται και λέει στην τηλεόραση, όχι στο σπίτι του, πως στην Ελλάδα οι φόροι είναι χαμηλότεροι από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να λάβει υπόψη και με ποιον τρόπο ανταποδίδονται αυτοί οι φόροι στους πολίτες τους. Για τα ακίνητα δεν λέω τίποτε. Εκεί θυμήθηκα την παλιά ιστορία του πασά που τρόμαξε όταν διεπίστωσε ότι οι υπήκοοί του, αφού αγανάκτησαν με τη φορολόγησή τους, κι αφού έδειραν τον φοροεισπράκτορά του, την επόμενη φορά που πήγε να μαζέψει φόρους τον πήραν στο ψιλό. Εκεί ο πασάς κατάλαβε πως είχε χάσει τη σοβαρότητά του γιατί ζητούσε το αδύνατο. Κι όταν η εξουσία χάσει τη σοβαρότητά της έχει χάσει όλο της το κεφάλαιο. Θα μου πείτε ότι ο κ. Στουρνάρας δεν είναι πολιτικός. Είναι τεχνοκράτης. Ομως, ακόμη και τενίστας να ήταν ή ψαράς, από τη στιγμή που έγινε υπουργός των Οικονομικών κάνει πολιτική. Κι αν κρίνει πως έχουμε βαρεθεί να ακούμε πως πρέπει να γονατίσουμε στους φόρους για να υπηρετήσουμε το χρέος μας, που έχουμε βαρεθεί, ας δουλέψει λίγο την πρόζα του για να πείσει. Και όχι να παριστάνει αδέξια τον μαθητευόμενο μάγο κάνοντας πιρουέτες που τις εισπράττουμε ως γκριμάτσες.

Μπαρ «Το παρακράτος»

Κέζα Λώρη , tovima.gr 

Τόσες εξομολογήσεις, τόσα πάθη, τόσα μυστικά ειπωμένα στο ημίφως, με τη χαλαρότητα του ποτού και την ηδυπάθεια της μουσικής, τόσα μυστικά καταγεγραμμένα από τις κάμερες της αντιτρομοκρατικής. Τελικά δεν είναι να ερωτεύεται κανείς στα Εξάρχεια, δεν είναι να αφηγείται τα οικογενειακά του ούτε να αποκαλύπτει τα επαγγελματικά του. Η αστυνομία καραδοκεί και καταγράφει. Στ΄αλήθεια. Κοντά στην πλατεία λειτούργησε μπαρ του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Μπαρ με κοριούς. Αντί αποθήκης είχε στούντιο για να γίνεται το μοντάζ. Κατόπιν οι ζουμερές σκηνές προβάλλονταν στα κεντρικά.

Το μαγαζί λειτούργησε κατά την πενταετία 2003-2008 με κύριο χαρακτηριστικό τη χαμηλή μουσική. Για να ηχογραφούνται καλύτερα οι συνομιλίες των πελατών. Μπορούμε να φανταστούμε στιχομυθίες που οδήγησαν σε συλλήψεις υπόπτων:

-Αγάπη μου θέλεις κοκτέιλ;

- Ναι, μοχίτο θα πιώ.

- Εγώ θέλω κοκτέιλ μολότοφ.

- Αχ, φλέγομαι.

Καθήκοντα μπάρμαν ανέλαβαν εξειδικευμένα στελέχη της Ειδικής Επιχειρησιακής Ομάδας της Γ' Διεύθυνσης Αντικατασκοπίας της ΕΥΠ. Μαθαίνουμε ότι η ομάδα διέθετε «μικροκάμερες, συστήματα ακρόασης χώρων, επεξεργαστές εικόνας και ειδικό λογισμικό ανάλυσης οπτικού υλικού για την ταυτοποίηση δραστών σε παράνομες ενέργειες». Εχει ενδιαφέρον η εξήγηση που δίδεται για τη λειτουργία του κατασκοπικού μπαρ: οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να μπουν σε αντιεξουσιαστικές παρέες στα Εξάρχεια. Τους καταλάβαιναν. Δεν μπορούσαν να γίνουν θαμώνες οπότε αποφάσισαν να γίνουν μαγαζάτορες.

Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι ζητούμενο. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι μας καθησυχάζει να εντοπίζονται όσοι τοποθετούν εκρηκτικούς μηχανισμούς, όσοι κυκλοφορούν οπλισμένοι, όσοι θέλουν να αποδώσουν τη δική τους εκδοχή της δικαιοσύνης. Από την άλλη έχουμε δικαίωμα να κινούμαστε, να μιλάμε, να συναναστρεφόμαστε όποιον θέλουμε ελεύθερα, χωρίς να μας παρακολουθεί το κράτος. Μήπως δεν είναι αυτό αυτονόητο; Μήπως δεν το προβλέπει η νομοθεσία; Μήπως δεν θεσπίστηκε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για να τα προασπίζεται τούτα;

Πέρα από το μπαρ η ίδια υπηρεσία παρεισέφρησε σε άλλους χώρους για να αντλήσει στοιχεία που αφορούν κατασκόπους, τρομοκράτες και λοιπούς ύποπτους. Μέχρι να φτάσει στους ύποπτους παρακολουθεί ανύποπτους. Σε αυτό το σημείο πάντα υπάρχει ένας αντιδραστικός να αναρωτηθεί: «τι σε πειράζει, τι έχεις να κρύψεις;». Δεν χρειάζεται να ανήκει κάποιος σε εγκληματική ομάδα για να επιθυμεί την προστασία της ιδιωτική σφαίρας. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος τρομοκράτης για να ενοχλείται από την ιδέα καταγραφής των συνομιλιών του άνευ ειδοποίησης.

Αναρωτιόμαστε ποια θα είναι η επόμενη μέθοδος. Αν είναι αποδεκτό να παρακολουθούνται τηλέφωνα και γραπτά μηνύματα, να μπαίνουν κοριοί σε μπαρ, το επόμενο στάδιο είναι να τοποθετηθούν κάμερες και στα σπίτια. Αυτό θα το επιτρέψει η απάθεια των πολιτών.  

Στο «κόκκινο» νοικοκυριά & επιχειρήσεις - Τα 61 δισ. ευρώ αγγίζουν πλέον τα χρέη στην Εφορία

Γιώργος Παππούς  27.11.2013 iefimerida.gr

Ανεξέλεγκτη μοιάζει η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, επιβεβαιώνοντας όσους υποστηρίζουν ότι οι φορολογούμενοι έχουν ξεπεράσει τα όρια της φοροδοτικής τους ικανότητας. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, τον Οκτώβριο οι οφειλές προς την εφορία αυξήθηκαν κατά 1,1 δισ ευρώ και έτσι από την αρχή του έτους έχουν φτάσει στα 7,3 δισ ευρώ και έχουν προστεθεί στα 53,4 δισ ευρώ των παλαιότερων οφειλών, δημιουργώντας ένα "εκρηκτικό" κοκτέιλ σχεδόν 61 δισ ευρώ!!!!
Η ανάλυση των στοιχείων δείχνει ότι οι οφειλές αφορούν κυρίως στις δόσεις του φόρου εισοδήματος, στις δόσεις του ΦΑΠ αλλά και σε πρόστιμα φορολογικών παραβάσεων.
Όσον αφορά στο πόσα μπορούν να εισπραχθούν από αυτά, η εκτίμηση του Χ. Θεοχάρη ότι είναι εισπράξιμο το 25%, δηλαδή περίπου 15 δισ ευρώ, είναι μάλλον αισιόδοξη, καθώς οι εκτιμήσεις της Ομάδας Κρούσης του Χ. Ράιχενμπαχ κατεβάζουν τον πήχη στα περίπου 8 δισ ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι με τη συμπλήρωση του 10μήνου το υπουργείο Οικονομικών έχει εισπράξει 1,246 δισ ευρώ από τις παλαιές οφειλές έναντι μνημονιακού στόχου 1,9 δισ ευρώ έως το τέλος του έτους, ενώ από τις νέες οφειλές έχει εισπραχθεί το 16,7% έναντι ετήσιου μνημονιακού στόχου 24,5%.
Κι ενώ νοικοκυριά και επιχειρήσεις έχουν χτυπήσει «κόκκινο», οι έλεγχοι για τη φοροδιαφυγή προχωρούν με αργούς ρυθμούς. Στις μεγάλες επιχειρήσεις ολοκληρώθηκαν 243 τακτικοί έλεγχοι και ο ετήσιος στόχος των 596 ελέγχων φαντάζει όνειρο απατηλό. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα όσον αφορά στους αυτοαπασχολούμενους και στα άτομα μεγάλου πλούτου, καθώς ολοκληρώθηκαν μόλις 378 έλεγχοι έναντι ετήσιου μνημονιακού στόχου 910!!!
Το... κερασάκι στη τούρτα είναι ότι παρά τις απειλές και τις προειδοποιήσεις, το 25% των υπόχρεων υποβολής δηλώσεων ΦΠΑ εξακολουθούν να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το υπουργείο Οικονομικών.
Με αυτά και με αυτά, ο ΟΟΣΑ εμφανίζεται ακόμα πιο σκληρός από το ΔΝΤ και στο πλαίσιο των συστάσεων του για τη φορολογία και τη φοροδιαφυγή συστήνει τη κατάργηση όσων απαλλαγών και εξαιρέσεων έχουν απομείνει, την απάλειψη του χαμηλού ΦΠΑ σε προϊόντα και υπηρεσίες αλλά και στα νησιά του Αιγαίου, τη κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων.

Πόσα φάρμακα θα γίνουν φθηνότερα;

Βασίλης Βενιζέλος , protagon.gr
Από την δημόσια συζήτηση σχετικά με την ψηφισμένη πλέον τροπολογία του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη περί τιμολόγησης των φαρμάκων έμεινα με την εδραία πεποίθηση ότι ελάχιστοι, αλλά ελάχιστοι, έχουν διαβάσει την τροπολογία, των βουλευτών όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένων...
Κι επειδή εδώ στο protagon προτείνουμε τρόπους για να σκεφτόμαστε διαφορετικά, σκέφθηκα να παραθέσω κάτι πολύ απλό: Πόσα είναι τα φάρμακα στα οποία η τροπολογία επιβάλλει "αυτομάτως" μειώσεις τιμών; Είναι 6.000, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός Υγείας ή 12.000, όπως ισχυρίζεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου και το ΠΑΣΟΚ; Μήπως είναι μόνον 100, όπως παραδέχθηκε ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) Δημήτρης Λιντζέρης;
Σύμφωνα με την τροπολογία, λοιπόν, "οι κανόνες τιμολόγησης, όπως ορίζονται στις παραγράφους 2 και 3 του παρόντος, ισχύουν αναδρομικά από την 1.1.12"... Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι τιμές θα μειωθούν "αυτομάτως" μόνον σε όσα φαρμακευτικά σκευάσματα έχασαν την πατέντα τους, έγιναν δηλαδή off patent, από την 1η Ιανουαρίου 2012 και μετά! Πόσα είναι αυτά τα φάρμακα; Ελάχιστα!
Το protagon είναι σε θέση να δημοσιεύσει τα... έξι (6) μόλις φάρμακα τα οποία θα χάσουν την πατέντα τους μέσα στο 2013 και τα... ένδεκα (11) τα οποία έχασαν την πατέντα τους μέσα στο 2012!
Τα έξι φάρμακα τα οποία θα χάσουν την πατέντα τους μέσα στο 2013 είναι τα εξής:
* Oxycontin, φάρμακο για τη διαχείριση του πόνου, της εταιρείας Purdue Pharma LP.
* AcipHex, της εταιρείας Janssen
* Zometa, αντικαρκινικό, της εταιρείας Novartis.
* Xeloda, για τον μεταστατικό καρκίνο
* Oplana ER, για τον πόνο, της εταιρείας Endo Pharmaceuticals Inc.
* Asacol, για τα συμπτώματα της κολίτιδας, της εταιρείας Warner Chilcott.
Τα άλλα... ένδεκα (11) φάρμακα τα οποία έχασαν την πατέντα τους και πήραν τιμές ως off patent μέσα στο 2012 είναι τα εξής:
* Seroquel, για την σχιζοφρένεια, της εταιρείας AstraZeneka.
* Lexapro, για την κατάθλιψη, της εταιρείας Forest Laboratories.
* Geodon, για ην σχιζοφρένεια, της εταιρείας Pfizer.
* Provigil, για τις διαταραχές ύπνου, της εταιρείας Cephalon.
* Plavix, για το αίμα, της εταιρείας Sanofi - Aventis.
* Singulair, για το αλλεργικό άσθμα, της εταιρείας Merk.
* Tricor, για την υψηλή χοληστερόλη, της εταιρείας Abbott.
* Actos, για τον διαβήτη τύπου 2, της εταιρείας Tekeda Pharma.
* Diovan και Diovan HCT, για την αρτηριακή πίεση, της εταιρείας Novartis.
* Actoplus Met, για τον διαβήτη τύπου 2, της εταιρείας Takeda Pharma.

Μήπως να αρχίσουμε να διαβάζουμε και καμιά τροπολογία, προκειμένου να αρχίσουμε, επιτέλους, να σκεφτόμαστε διαφορετικά;

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

enet.gr

Τα φάρμακα δεν αρκούν, «απαιτείται και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο»!

 Νίκος Μπογιόπουλος , enikos.gr
Και στην περίπτωση των φαρμάκων, ισχύει η παλιά ρήση εκείνου του σοφού:  «Για την αντιμετώπιση της ασθένειας δεν αρκούν οι ιατρικές γνώσεις (σσ: πόσο μάλλον οι τσιρίδες…), απαιτείται και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο»... Εκτός από τον Γεωργιάδη, λοιπόν (αυτόν έκανε ο Σαμαράς υπουργό Υγείας) και τις κόντρες του με τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τις κατηγορίες για εκπροσώπηση συμφερόντων, υπάρχουν και τα φάρμακα, δηλαδή οι άνθρωποι που τα χρειάζονται. Για την ακρίβεια υπάρχει το φαρμάκι που ποτίζουν τον ελληνικό λαό, χρόνια τώρα,  οι αρμόδιοι να διασφαλίσουν το «δημόσιο και δωρεάν» (κατά την συνταγματική επιταγή) της υγειονομικής του περίθαλψης.
Ας δούμε πώς εξελίσσεται αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» κακόγουστο ανέκδοτο, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2014:

α) Οι νέες περικοπές στον ΕΟΠΥΥ έναντι της περσινής χρονιάς ξεπερνούν το 30%. Από 1,108 δισ. ευρώ το 2013 η επιχορήγηση για τον ΕΟΠΥΥ πέφτει στα 774 εκατ. ευρώ.

β) Οι νέες περικοπές στα νοσοκομεία ξεπερνούν το 32%. Από 1,639 δισ. ευρώ το 2013, η επιχορήγηση μειώνεται στα 1,111 δισ. ευρώ.

γ) Στα χρόνια των Μνημονίων σωρευτικά η περικοπή στα Ασφαλιστικά Ταμεία, μέσω της οποίας καταβαραθρώνεται συνολικά ο τομέας της Υγείας, ξεπερνά το 30%. Από 15,663 δισ. ευρώ το 2009, η στήριξη των Ταμείων το 2014 μειώνεται στα 10,911 δισ. ευρώ.

δ) Ειδικά για το υπουργείο Υγείας ο αντικοινωνικός μνημονιακός Προκρούστης έχει  περικόψει το 41% των δαπανών. Από 7,507 δισ. ευρώ το 2009 το υπουργείο Υγείας χρηματοδοτείται το 2014 με 4,447 δισ. ευρώ.

ε) Όσο για τις επιχορηγήσεις στους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης συγκριτικά με πέρσι  περικόπτονται κατά 2,3 δισ. ευρώ, (ποσοστό 15%).

Τα στοιχεία αυτά είναι χρήσιμα και περιττά μαζί. Χρήσιμα γιατί περιγράφουν στη γλώσσα των αριθμών την υγειονομική – ανθρωπιστική κρίση που έχουν επιφέρει στον τόπο οι «σωτήρες». Περιττοί διότι μια και μόνο επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο, ένα και μόνο τηλεφώνημα στον ΕΟΠΥΥ, μια και μόνο ματιά στα Ασφαλιστικά Ταμεία, αρκούν αφού πιστοποιούν, βιωματικά, όλα όσα «κανιβαλικά» αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση ο ελληνικός λαός όταν αρρωσταίνει. Κι όλα αυτά τα «κανιβαλικά» κανένας αριθμός δεν μπορεί να τα περιγράψει.

Πάμε τώρα ειδικά στα φάρμακα:

1^ο) Όπως αναφέρεται και στην χτεσινή ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στον πρωθυπουργό για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι νέες περικοπές του προϋπολογισμού του 2014 για τα φάρμακα, αγγίζουν το 15%.

2^ο) Οι νέες περικοπές πρέπει να συνδυαστούν με το γεγονός ότι με την υπουργική απόφαση του περασμένου Οκτωβρίου φτάνει μέχρι και να διπλασιάζεται (!) η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα αφού ο ασθενής καλείται πλέον να πληρώσει το 100% της επιπλέον διαφοράς μεταξύ της αναγραφόμενης από την λιανική τιμή του φαρμάκου. Τα στοιχεία της ίδιας της ΗΔΙΚΑ (Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης) αποκαλύπτουν ότι από το 2010 μέχρι σήμερα, η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασφαλισμένων για αγορά φαρμάκων από το 9% έχει εκτιναχτεί στο 30%.

3^ο) Οι ασθενείς για την αγορά των Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων και των Φαρμάκων που είναι στην «αρνητική λίστα» (δεν καλύπτονται καθόλου από τα Ταμεία) πληρώνουν κατ’ έτος περί τα 300 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο και τον σύνδεσμο Εταιρειών Φαρμάκων Ευρείας Χρήσεως, τον περασμένο Μάρτη.

4^ο) Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε τον περασμένο Ιανουάριο το Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής, ήδη το 57% των αρρώστων δυσκολεύεται να καλύψει τη δαπάνη των φαρμάκων του.

5^ο) Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι, ήδη, το 25% των χρόνιων ασθενών έχουν μειώσει τις δαπάνες για φαγητό, ηλεκτρικό και καύσιμα, προκειμένου να καλύψουν το όλο και αυξανόμενο κόστος των φαρμάκων.  

6^ο) Από την ίδια έρευνα προκύπτει επίσης ότι το 40% των ερωτηθέντων δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ακόμα και στα έξοδα εμβολιασμού των παιδιών αλλά και των ενηλίκων της οικογένειας λόγω του κόστους των εμβολίων.

Και ένα ακόμα στοιχείο που αποτυπώνει καλύτερα ίσως απ’ όλους τους σχετικούς δείκτες το «μεγαλείο» της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο των φαρμάκων: Πριν λίγες μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα από την ΕΛΣΤΑΤ ο «δείκτης τιμών καταναλωτή» για το μήνα Οκτώβρη του 2013. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη στατιστική υπηρεσία, στην Ελλάδα του αποπληθωρισμού, στην Ελλάδα των λεηλατημένων μισθών, στην Ελλάδα των λεηλατημένων συντάξεων, οι ετήσιες ανατιμήσεις στα φάρμακα έφτασαν στο 12,6%!

Συνεπώς:

• Αυτή είναι η πολιτική που ασκείται και που επιτρέπει – παρ’ ότι σε συνθήκες κρίσης - ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας να είναι ο μόνος μέχρι το 2012 που έχουμε στοιχεία ο οποίος (μαζί με εκείνον της διύλισης πετρελαίου) παρήγε περισσότερο από ό,τι το 2000. Τάση που συνεχίστηκε και το 2013 με την ελληνική φαρμακοβιομηχανία να αυξάνει τον όγκο της παραγωγής του κλάδου κατά 10,7% το πρώτο εξάμηνο, παρουσιάζοντας άνοδο και τους πέντε μήνες (14,7% τον Μάρτιο και 8,1% τον Απρίλιο), όπως προκύπτει από στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.
• Αυτή είναι η πολιτική που, είτε αυξάνεται η «δημόσια φαρμακευτική δαπάνης (σσ: το 2009 είχε φτάσει στα 5 δισ. ευρώ) είτε μειώνεται στο μισό σήμερα, καταφέρνει να εξασφαλίζει ικανοποιητική κερδοφορία σε όσους μονοπωλούν τον κλάδο, αφού από τις εκατοντάδες εταιρείες οι 20 έφτασαν το 2009 να ελέγχουν σχεδόν το 90% της αγοράς.
• Αυτή είναι η «σωτήρια ευρωπαϊκή πολιτική» που «λόγω της ένταξης στην ΟΝΕ» (σύμφωνα με την κλαδική μελέτη της Τράπεζας Πειραιώς - «Παραγωγή και εμπορία Φαρμάκων», «Ριζοσπάστης», 13/1/2013) οδήγησε το ποσοστό αγοράς της εγχώριας βιομηχανίας φαρμάκου να έχει μειωθεί  από το 55,4% το 1990 στο 17,6% το 2004.

Αυτή είναι η πολιτική που, τελικά, θέλει το φάρμακο όχι κοινωνικό αγαθό αλλά εμπόρευμα, που αντί να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες για δημόσιες υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης και, φυσικά, φαρμάκων, οδηγεί την υγεία του λαού σε ανήκεστο βλάβη, που σημαίνει διάλυση του δημόσιου τομέα Υγείας προς χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων.
Ε, λοιπόν, πάει πολύ μετά απ’ όλα αυτά να εμφανίζεται ο Γεωργιάδης (αυτόν έκανε ο Σαμαράς υπουργό Υγείας) και να ισχυρίζεται ότι η πολιτική του στρέφεται κατά των πολυεθνικών και των μονοπωλίων!

Όχι στη διάλυση των πολυϊατρείων ΕΟΠΥΥ

Ανακοίνωση
Όχι στη διάλυση των πολυϊατρείων ΕΟΠΥΥ
Συγκέντρωση στο Δημαρχείο
Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου 2013, ώρα 16:30

Καλούμε όλες και όλους τους ασφαλισμένους στον ΕΟΠΥΥ σε συγκέντρωση ενημέρωσης και διαμαρτυρίας κατά των ενεργειών της κυβέρνησης, που οδηγούν σε κλείσιμο τις μονάδες υγείας του ΕΟΠΥΥ.  
Τα Δημοτικό Συμβούλιο Αγ. Δημητρίου, με ομόφωνη απόφασή του, θεωρεί ότι
«Οι Μονάδες Υγείας (Πολυϊατρεία) του ΕΟΠΥΥ, παρ' όλες τις εγγενείς αδυναμίες και ελλείψεις τους, είναι ο βασικός Δημόσιος φορέας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας της χώρας.
Μέσα στις δύσκολες εποχές ύφεσης και οικονομικής κρίσης, όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει οικονομικά στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.
Τα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ, είναι η μόνη διέξοδος των ασφαλισμένων όλων των ταμείων και ιδιαίτερα των μικροσυνταξιούχων. Μόνο σε αυτά μπορούν να έχουν Δημόσια Δωρεάν Φροντίδα Υγείας. Αν κλείσουν, η λύση της παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας από ιδιωτικά κέντρα, που θα τα αντικαταστήσουν, είναι μονόδρομος με όλα τα συνεπακόλουθα για τη Δημόσια Υγεία.
Οι Μονάδες Υγείας δεν πρέπει να κλείσουν ούτε μία ημέρα.
Οποιαδήποτε εξυγίανση, εξορθολογισμός και αλλαγή που επιβάλλονται, μπορεί και πρέπει να γίνουν εν λειτουργία τους.
Το δε προσωπικό που είναι εξειδικευμένο, με τεχνογνωσία, άριστη γνώση του αντικειμένου και πείρα, μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη, χωρίς να μπει σε κινητικότητα - διαθεσιμότητα, όπως ακριβώς έγινε όταν μεταφέρθηκε από το ΙΚΑ στον ΕΟΠΥΥ.
Με αυτό τον τρόπο και ο δοκιμαζόμενος πολίτης δεν θα έχει κενό στη Δημόσια Δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και οι ήδη υπάρχουσες παροχές δεν θα κινδυνεύσουν να καταργηθούν.»

       Η Δήμαρχος
Μαρία Ανδρούτσου

Γιάννης Παντελάκης , protagon.gr

To πρωινό της 28ης Ιουνίου πέρυσι, τα παραπολιτικά των εφημερίδων και τα δελτία των καναλιών, τα κέρδιζε μια φωτογραφία. Ο Αλέξης Τσίπρας στην ορκωμοσία της Βουλής, όπου (μαζί με την Αλέκα Παπαρήγα), αρνιόταν να φιλήσει τον σταυρό που κράταγε ο αρχιεπίσκοπος. Δεν ήταν η πρώτη φορά, ωστόσο οι δημοσιογράφοι βρίσκουν ελκυστικά αυτά τα θέματα.
Το πρωινό της 12ης Σεπτεμβρίου φέτος, ο ίδιος άνθρωπος (Τσίπρας), κέρδιζε πάλι ενός είδους παραπολιτικής ενημέρωσης για τον αντίστροφο λόγο. Ήταν η ημέρα του σχολικού αγιασμού και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφτηκε το 1ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας. Εκεί έσκυψε και φίλησε τον σταυρό που πρόταξε ένας ιερέας.
Άλλαξε κάτι άραγε; Είδε το ουράνιο φως; Επιφοίτηση, Όνειρο, κάτι τέλος πάντων; Μήπως ήταν ένα τυχαίο γεγονός και απλά τον αδικούμε; Δεν ξέρω τι απ' όλα συμβαίνει. Και δεν φαντάζομαι, είμαι σχεδόν σίγουρος δηλαδή, πως άλλαξαν οι θρησκευτικές του ανησυχίες. Απλά, συνδυάζω τους προαναφερόμενους συμβολισμούς με κάποια άλλα πολύ πρόσφατα γεγονότα που δείχνουν πως κάτι αλλάζει με τη σχέση ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ και ηγεσίας της Εκκλησίας. Να το πούμε με δυο παραδείγματα.
Παράδειγμα πρώτο: Από τότε που ξεκίνησαν οι διαθεσιμότητες, απολύσεις και κινητικότητες στους υπαλλήλους που αμείβονται από το δημόσιο, εξαιρέθηκαν οι (επίσης αμειβόμενοι από το δημόσιο), ιερείς. Το θέμα το πληροφορήθηκαν σίγουρα στην Κουμουνδούρου. Ακόμα και αν δεν πρόσεξαν τις νομοθετικές ρυθμίσεις όταν πέρναγαν στη Βουλή, θα είδαν κάποια (έστω λίγα, επικριτικά) δημοσιεύματα. «Κιχ». Και με το «κιχ» αυτό, μάλλον δέχονται την άποψη πως η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη από τους 10.000 ιερείς, αλλά όχι και τους καθηγητές, τους γιατρούς ή τους διοικητικούς των Πανεπιστημίων που οδηγούνται σε διαθεσιμότητας ή απολύσεις...
Παράδειγμα δεύτερο: Με πολύ πρόσφατη τροπολογία, εξαιρούνται οι επιχειρήσεις που έχει στην εποπτεία της η Εκκλησία, από διαχειριστικούς ελέγχους στα οικονομικά αν πρώτα δεν εγκρίνουν αυτούς τους ελέγχους δυο υπουργοί. Μπορεί δηλαδή να γίνεται διαχειριστικός έλεγχος σε οποιαδήποτε επιχείρηση ανά πάσα στιγμή, δεν μπορεί να γίνει όμως σε επιχείρηση της εκκλησίας αν δεν συναινέσουν οι δυο υπουργοί. Το θέμα, το ανέδειξε και από εδώ η Λίνα Παπαδάκη χθες, με τον ερωτηματικό τίτλο: «Πάει το ΣΔΟΕ στον Θεό;». Όχι, Λίνα, δεν πάει. Αλλά όπως φαίνεται, δεν πάει και στην Κουμουνδούρου το θέμα. Δεν της ταιριάζει δηλαδή,  να το αναδείξει, να σταθεί απέναντι, να το επικρίνει.
Κάποιοι της πολιτικής του εφικτού, θα σκεφτούν πως ένα κόμμα εξουσίας είναι λογικό ν' ακολουθεί πολιτικές προσέγγισης με χώρους οι οποίοι έχουν μεγάλη επιρροή στην κοινωνία. Όπως η Εκκλησία. Εδώ ο Α. Σαμαράς κλείνει κάθε τρις και λίγο το μάτι στους αρχιερείς και δεν είναι αποτέλεσμα βαθιάς θρησκευτικής πίστης (πιστέψτε με, το ξέρω γιατί τον ξέρω). Σωστό. Αρκεί το κόμμα εξουσίας αυτό, να μας το κάνει σαφές και καθαρό. Να το γνωρίζουμε τουλάχιστον. Από εκεί και πέρα, ο Θεός βοηθός...

Αποφάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΔΗΜΑΡ

Συνεδρίασε η Ε.Ε και η Κ.Ο της ΔΗΜΑΡ. Η συνεδρίαση αποφάσισε:

 1. Η ΔΗΜΑΡ θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό γιατί ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες και την υπερφορολόγηση. Ο προϋπολογισμός δεν κατάφερε να ανοίξει ούτε μια χαραμάδα προοπτικής και ελπίδας. Απουσιάζει οποιοδήποτε σχέδιο  για την αντιμετώπιση σημαντικών κοινωνικών και οικονομικών θεμάτων, όπως η ύφεση και η ανεργία ενώ απουσιάζει – αντί να κυριαρχεί- η αναπτυξιακή διάσταση.

 2. Θα ψηφίσει θετικά για την τροπολογία που αφορά τα φάρμακα. Η ρύθμιση αποτελεί ένα βήμα για τη μείωση της τιμής των φαρμάκων προς όφελος των πολιτών.

3. Για την εξεταστική επιτροπή για τα υποβρύχια θα καταψηφίσει τη σχετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την ύπαρξη πολιτικών ευθυνών στη διαχείριση του ζητήματος των υποβρυχίων και των ναυπηγείων. Η ΔΗΜΑΡ ωστόσο δεν επιλέγει την τεχνητή πόλωση και την ποινικοποίηση της πολιτικής αντιπαράθεσης,  την οποία, εξάλλου εκμεταλλεύονται οι εχθροί του κοινοβουλευτισμού.  

Το άλλοθι της «εκδικούμενης φύσης»

Του Παντελή Μπουκάλα , kathimerini.gr

«Θεομηνία». «Η μανία της φύσης». «Η φύση εκδικείται». Οπως πάντοτε επί καταστροφής, ανασύραμε τις στερεότυπες «ερμηνείες» μας, που τίποτα δεν ερμηνεύουν και κυρίως τίποτα δεν προλαβαίνουν και δεν θεραπεύουν. Κι ενώ το γνωρίζουμε καλά, ως κατ’ επανάληψη παθόντες, δεν μετατρέπουμε τη γνώση σε έγκαιρη πρόνοια, και πιθανόν σε αλλαγή βιοτικού παραδείγματος, ώστε να μην αιφνιδιαζόμαστε κάθε φορά, αλλά να μετριάζουμε το κακό, όσο υπέρμετρα κι αν εκδηλώνονται τα φυσικά φαινόμενα. Και τουλάχιστον να μη χάνονται ζωές, όπως οι τρεις στη Ρόδο. Γιατί αυτό είναι το πρωτεύον. Αυτό είναι και το καθήκον της πολιτείας και της κοινωνίας. Και όχι να κρύβονται, εν έτει 2013, πίσω από τα πατροπαράδοτα άλλοθι μιας δεισιδαίμονος αμηχανίας. Ούτε να υποστρέφουν πανικόβλητες σε αντιλήψεις πρωιμότερων πολιτισμικών σταδίων, όπου το δέος για τα μη κατανοούμενα Φυσικά κατέφευγε σε μεταφυσικές εξηγήσεις. Ουδείς απαγορεύει σε κανέναν να πιστεύει ότι την Ιαλυσό την έπνιξε η οργή του Θεού, που έστειλε λέει και προειδοποίηση, με τα δάκρυα της εκεί εικόνας του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Μόνο που αυτή η εξωλογική πίστη, παγανιστική παρά χριστιανική, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατρέπεται σε κυρίαρχο δόγμα της κυβερνητικής πολιτικής και σε αποκλειστικό οδηγό της κοινωνικής συμπεριφοράς. Διότι το αμέσως επόμενο στάδιο είναι η πλήρης παραίτηση από ευθύνες και εξουσίες και η αναπομπή δεήσεων προς τα ουράνια (ανέκαθεν ευμενή προς την Ελλάδα)· είτε προς τον Αρχάγγελο ή τον Υέτιο Δία είτε και προς τους δύο, προς αύξηση των ελπίδων. Ποια μήνιν Θεού αποκαλύπτει, ωστόσο, ένα μπαζωμένο ποτάμι; Και ποια φύση, ανθρωπομορφικώς εννοούμενη, εμφανίζεται μνησίκακη και χαιρέκακη με τη μορφή μιας μικρότατης γέφυρας, ανίκανης να εξυπηρετήσει τις ανάγκες, όπως στη Ρόδο, ή μιας λεκάνης απορροής υδάτων που και αυτή απέμεινε ελάχιστη, αφού κρίθηκε ότι προηγούνται άλλες ανάγκες – ή επιθυμίες; Καμία φύση δεν εκδικείται, όπως μονότονα λέμε, είτε στην τεράστια κλίμακα των τυφώνων εκδηλώνεται, όπως στις Φιλιππίνες, είτε στην πολύ μικρότερη των δικών μας καταιγίδων. Ο,τι αποκαλούμε εκδίκηση είναι δικό μας γέννημα, των χεριών, των μυαλών, των γαστέρων μας. Αφού και η ανευθυνότητα, όλη δική μας είναι. Και η προσκόλληση σε ένα λήξαν μοντέλο ζωής και ανάπτυξης. Αλλά και η αδιαφορία τόσο για τον χρονικό ορίζοντα (για το τι ενδέχεται να προκύψει αύριο-μεθαύριο λόγω των πράξεών μας) όσο και για τον γεωγραφικό (τι συμβαίνει λίγο πιο έξω από τον «ζωτικό χώρο» του καθενός). Πορευόμενοι δίχως αυτή τη χωροχρονική διάσταση κατά νουν, εξακολουθούμε να δίνουμε την προτεραιότητα στο μπάζωμα, στην καταπάτηση, στο τσιμέντωμα, στον τουριστικό επεκτατισμό, στο αυθαίρετο, βέβαιοι ότι θα το νομιμοποιήσει η πολιτεία, απαντώντας έτσι στο επίσης στερεότυπο ερώτημα «πού είναι το κράτος». Και θα το νομιμοποιήσει για λόγους εισπρακτικούς – είτε το χρήμα αφορούν οι ορέξεις της είτε ψήφους. Ετσι, το αύριο θα μας βρει εκεί όπου ήδη βρισκόμαστε: στη μοιρολατρική παρακολούθηση της ίδιας μας της καταστροφής.

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος παρήγγειλε 18 σημαίες: Χρειάστηκαν 9 νόμοι, 3 ΠΔ, 5 υπουργικές και 1 πρωθυπουργική απόφαση

iefimerida.gr

Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου, γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή.

Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης με τίτλο «Το γνωστό τέρας»:

Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου (περί τα 12, αν δεν κάνω λάθος) και, υποθέτω, για τα γραφεία υπουργού, υφυπουργού και άλλων μεγαλοσχημόνων.
Προφανώς, οι σημαίες που υπήρχαν είχαν φθαρεί, οπότε πολύ ορθά έπραξαν οι αρμόδιοι: το επιβάλλει η στοιχειώδης αξιοπρέπεια, ακόμη και στους χρεοκοπημένους, το εθνικό σύμβολο να μην είναι σε κατάσταση πατσαβούρας.
Εξάλλου, το κόστος για την προμήθειά τους ήταν αμελητέο: 398,52 ευρώ με τον ΦΠΑ, μόλις 18 ευρώ το τεμάχιο. Μιλούμε, δηλαδή, για απλές σταμπωτές σημαίες από ευτελές συνθετικό ύφασμα, όχι τίποτε ραφτές από βαρύ λινό ύφασμα εμπλουτισμένο με μαλλί.

Ωστόσο, το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι, στην τρισέλιδη απόφαση για την προμήθεια, η έγκριση βασίζεται σε 9 διαφορετικούς νόμους, 3 προεδρικά διατάγματα, 5 υπουργικές αποφάσεις και μία πρωθυπουργική! Περίτρανη απόδειξη του λόγου για τον οποίο το ελληνικό Δημόσιο έχει αποτύχει στον προορισμό του: η λογική της λειτουργίας του είναι βασισμένη στην τήρηση των τύπων και των κανονισμών, όχι στην παραγωγή αποτελέσματος.
Υπό το κράτος μιας τέτοιας λογικής, ακόμη και ο ικανός υπάλληλος υποχρεώνεται να γίνει άχρηστος. Αν μάλιστα αναλογισθούμε και την ταυτόχρονη ισχύ του νόμου του Πάρκινσον (μια δουλειά επεκτείνεται όσο χρειάζεται για να καλύψει τον διαθέσιμο χρόνο για την ολοκλήρωσή της), ο καθένας καταλαβαίνει γιατί ο Καραμανλής Β΄ ο Ακούραστος εξαντλήθηκε και μόνο που μίλησε για «επανίδρυση του κράτους»...

Άνεργοι, εφεδρείες νεκροζώντανων

Οδυσσέας Ιωάννου , protagon.gr
Δεν ξέρω πού πάνε όσοι φεύγουν από την παραγωγή. Mόνο για τους φίλους μου ξέρω, αλλά και πάλι μέσες άκρες. Με τα χαρτιά της απόλυσης στα χέρια, κάνουν ένα πέρασμα από τον δρόμο, την κατάληψη, το δίλεπτο στο δελτίο ειδήσεων που φωνάζουν το δίκιο τους και μετά εξαφανίζονται. Είναι τραγικά πολλοί πια. Κάθε μέρα, κάθε ώρα σκάνε οι μαζικές απολύσεις σαν κατάγματα, δεν χρειάζεται ο ήχος στην τηλεόραση, μόνο τα αλλοιωμένα από τη φωνή χαρακτηριστικά. Και είναι πολύ διαφορετικό ο απολυμένος του 2013 από τον απολυμένο του 2006. Τότε ήταν απλά απόλυση, υπήρχαν πολλές θέσεις και αλλού και αν θέλεις ήταν και μια υγιής -υπό προϋποθέσεις- κινητικότητα σε ορισμένα επαγγέλματα. Άνοιγαν θέσεις για νεότερους και δεν κολλούσες κι εσύ σε μία επίπλαστη ασφάλεια που σε παρέλυε χωρίς να το καταλάβεις. (Επαναλαμβάνω, σε ορισμένα επαγγέλματα). Τώρα ισοδυναμεί με κάτι οριστικό.
Το μεσημέρι της Πέμπτης, σε ζωντανή σύνδεση από μία πλατεία, ένας ηλικιωμένος με μία πικέτα κρεμασμένη από τον λαιμό του που έγραφε «Δεν μπορώ να ζήσω». Στο στούντιο ο Αυτιάς με πολιτικούς. Κάποια στιγμή κάτι πήγε να ψελλίσει ο άνθρωπος, πιάνει τη νότα ο Αυτιάς και φωνάζει «Ησυχία! Μιλάει ο άνεργος! Περιμένετε λίγο να ακούσουμε τον άνεργο!».
Έχω ακόμη εκείνη την παρωχημένη ευαισθησία να μου γυρνάνε τα άντερα.
Στο ζάπινγκ, ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βγαίνουν απροετοίμαστοι για τα θέματά τους στον δημόσιο διάλογο, αρθρώνουν έναν λόγο περί δικαίου και ανθρωπιάς -πολύ σωστό στη βάση του- αλλά που δεν έχει μετασχηματιστεί ακόμη σε πολιτικό λόγο και πρόταση. Και διστακτικοί στο να αλλάξουν εντελώς την ατζέντα και να μην εγκλωβίζονται σε ένα γήπεδο που τα «επιχειρήματα» της Αγοράς δεν έχουν αντίπαλο.
Στο θέμα μας όμως. Πού πάνε καθημερινά όλοι αυτοί που απολύονται; Για πού φεύγουν; Μαζεύονται κάπου; Όχι, το ξέρω. Εξαφανίζονται. Σαν να μην υπήρξαν. Έχουν το δίλεπτο της δημοσιότητας που αξίζει σε κάποιον που πεθαίνει σε ζωντανή σύνδεση, κάνουν ένα πέρασμα από τα δηλητηριώδη σχόλια ανώνυμων σχολιαστών στα sites που τους στολίζουν αποκαλώντας τους κοπρόσκυλα, βύσματα, ανίκανους κ.λπ., και έχουν και την τιμητική τους σε μία παραγραφούλα σε editorial που είκοσι χρόνια μας άνοιγαν τα μάτια στο πώς να επιλέγουμε τον καλύτερο γυναικείο κώλο, από το χρώμα του και τη γεμάτη γεύση του και εν μία νυκτί έγιναν αναλυτές και κάτοχοι της μοναδικής αλήθειας για να σωθεί η χώρα. Δεν τους αμφισβητώ το δικαίωμα στην ανάλυση, όμως τη σιγουριά, τον φανατισμό και τον αφ΄ υψηλού χλευασμό της άλλης άποψης θα πρέπει να τα ρεγουλάρουν λίγο και όχι να βαθμολογούν ολόκληρες ομάδες εργαζομένων ανθρώπων σαν να βάζουν αστεράκια σε in - μπαράκια.
Οι απολυμένοι συγκεντρώνονται σαν το αίμα στην πληγή. Το σκοτωμένο αίμα. Ξεραίνονται στην επαφή τους με τον αέρα. Οι παράπλευρες απώλειες ενός ξεδιάντροπου κυνισμού που βαφτίζεται πολιτικός ρεαλισμός αλλά είναι σκέτο σακατιλίκι μυαλού.
Το να απευθύνεσαι σε ανθρώπους που νιώθουν τελειωμένοι με τη φράση «έτσι πρέπει να γίνει!» δεν υποδηλώνει σε καμία -μα καμία- περίπτωση υπευθυνότητα, αλλά σημαίνει πως το λίπος έχει αρχίσει να σου κρέμεται κι απ΄ τα μάτια.
Αυτό πια είναι πολεμικό παιχνίδι στο play station. Όσους περισσότερους καθαρίσεις τόσους πόντους θα πάρεις. Σκοτώνεις μερικές χιλιάδες και σε βγάζει στην πίστα με το πλεόνασμα. Το πρωτογενές!

Εκεί πάνε όσοι φεύγουν. Σταυρώνονται επάνω στα σύμβολα των θετικών προσήμων. Εφεδρείες νεκροζώντανων. Σε άλλους έτυχε πόλεμος, σε άλλους λοιμός, σε άλλους επιδημία χολέρας, συμβαίνουν αυτά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τι θέλεις να κάνουμε τώρα με το προβληματάκι σου;

Βαθιά κοινωνική και οικονομική πληγή η ανεργία

Μανώλης Δρεττάκης , avgi.gr

Πολλές και οδυνηρές είναι οι συνέπειες της εφαρμογής των μέτρων των Μνημονίων. Η οδυνηρότερη είναι, φυσικά, η αύξηση των αυτοκτονιών για οικονομικούς λόγους. Μετά τις αυτοκτονίες η πιο επώδυνη κοινωνικά και οικονομικά συνέπεια είναι η ανεργία, η οποία έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
Στο άρθρο αυτό, εκτός από τη συνολική ανεργία, θα εξετάσουμε και άλλες πολύ σημαντικές πλευρές της μεγάλης αυτής πληγής, πλευρές που δείχνουν την έκταση και το βάθος της. Οι συγκρίσεις είναι με βάση τα στοιχεία του Β' τριμήνου του 2013 σε σχέση με το Β' τρίμηνο του 2009. Οι απόλυτοι αριθμοί είναι σε χιλιάδες και ποσοστά είναι ο αριθμός των ανέργων ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού.

Η συνολική ανεργία από 442,6 ή το 8,9% υπερτριπλασιάστηκε και έφτασε στο 1.350,4 ή το 27,1%. Στους άνδρες από 184,8 ή 6,3% σχεδόν τετραπλασιάστηκε και έφτασε τις 689,4 ή το 24,1% και στις γυναίκες από 257,8 ή 12,5% υπερδιπλασιάστηκε και έφτασε τις 661,0 ή το 31,1%. Εξαιτίας της μεγαλύτερης αύξησης της ανεργίας στους άνδρες, οι άνεργοι άνδρες ξεπέρασαν τις άνεργες γυναίκες.
Μετά το πρωτοφανές ύψος της ανεργίας, το πιο ανησυχητικό χαρακτηριστικό της είναι η διάρκεια του χρόνου στον οποίο οι άνεργοι βρίσκονται σε ανεργία. Ο αριθμός εκείνων που βρίσκονται στην ανεργία πάνω από 12 μήνες από 190,1 ή το 43% το 2009 σχεδόν πενταπλασιάστηκε και έφτασε τις 902,5 ή το 66,8% του συνόλου των ανέργων.
Η ανεργία έπληξε περισσότερο τις ομάδες ηλικιών 20-24 ετών από 70,0 ή το 23,5% στις 148,8 ή το 57,0%, δηλαδή πάνω από τους μισούς, και στην ομάδα ηλικιών 25-29 ετών (από 91,2 ή 14,0% στις 255,2 ή το 44,4%). Στις δύο αυτές ομάδες ηλικιών το εργατικό δυναμικό μειώθηκε κατά 111,0 (80,0 άνδρες και 31,0 γυναίκες). Ένα τμήμα της μείωσης αυτής οφείλεται στη μετανάστευση νέων τα 4 τελευταία χρόνια.
Σε ό,τι αφορά το επίπεδο εκπαίδευσης των ανέργων είναι ενδιαφέρον να δούμε τόσο τον αριθμό των ανέργων όσο και τα ποσοστά ανεργίας κατά επίπεδο εκπαίδευσης. Από τον Πίνακα φαίνεται πως, παρότι το ποσοστό ανεργίας όσων έχουν ανώτατη εκπαίδευση (διδακτορικό, master ή πτυχίο) είναι χαμηλότερο από το ποσοστό εκείνων που έχουν ανώτερη τεχνική, μέση και υποχρεωτική εκπαίδευση, εν τούτοις η αύξηση τόσο του αριθμού τους όσο και του ποσοστού τους είναι περίπου η ίδια, δηλαδή τριπλασιασμός. Στη μεγάλη αυτή αύξηση οφείλεται η φυγή στο εξωτερικό των πιο ταλαντούχων από αυτούς. Η διαρροή αυτή «εγκεφάλων» θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις, δεδομένου ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας αυτών που δεν τέλειωσαν ή δεν πήγαν καθόλου στο δημοτικό είναι μεγάλα, εν τούτοις ο αριθμός τους είναι μικρός διότι μικρός είναι και ο αριθμός του εργατικού δυναμικού με αυτό το επίπεδο εκπαίδευσης.
Σε ό,τι αφορά τους κλάδους στους οποίους αυξήθηκε περισσότερο η ανεργία, την πρώτη θέση κατέχουν οι κατασκευές (κυρίως η οικοδομή, η οποία έχει υποστεί καθίζηση) και οι απασχολούμενοι σ' αυτές από 366,6 μειώθηκαν στις 172,4 ή κατά -53,0%. Το επόμενο ποσοστό μείωσης της απασχόλησης σημειώθηκε στο εμπόριο και στις επισκευές (-20,8%), κλάδος με τον μεγαλύτερο αριθμό απασχολουμένων. Μεγάλες μειώσεις σημειώθηκαν στην απασχόληση στις χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες (-17,9%), στην ενημέρωση και επικοινωνία (-16,2%) και στις επαγγελματικές και επιστημονικές (-14,4%).
Από την ανάλυση αυτή είναι σαφές ότι η ανεργία, που έφτασε μέσα σε τέσσερα μόνο χρόνια σε τόσο υψηλό αριθμό ανέργων όσο και ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού είναι μια βαθιά πληγή που είναι πολύ δύσκολο να μειωθεί σε ανάλογο χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι η ζημιά που έχει προκληθεί στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας είναι πολύ μεγάλη και θα απαιτήσει πολλά χρόνια για να διορθωθεί. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η υψηλή ανεργία στη χώρα μας να μεταβληθεί σε χρόνιο πρόβλημα, όπως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στην Ισπανία. Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις μιας τέτοιας κατάστασης στα νοικοκυριά, που ήδη είναι δυσβάστακτες, θα είναι βαρύτατες, δεδομένων των χαμηλών επιδομάτων ανεργίας, των όρων με τους οποίους δίνονται και της μικρής διάρκειάς τους.
*Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

Σκίτσο του Κ.Κουφογιώργου

enet.gr

Δείκτες παρόντος και μέλλοντος

Του Νίκου Ξυδάκη , kathimerini.gr

Κατά την περιγραφή της ελληνικής κρίσης οι δείκτες που προκαλούν αλγεινή εντύπωση και ασφαλώς κατανοούνται ευκολότερα από το ευρύ κοινό είναι οι δείκτες ανεργίας και ύφεσης, αντιληπτοί και στην καθημερινή ζωή, και ακολούθως το κατά κεφαλήν εισόδημα, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ, το ιδιωτικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ κ.λπ. Ενας δείκτης που δεν πολυαναφέρεται αλλά που έχει μεγάλη σημασία για την αντοχή της οικονομίας είναι ο δείκτης Σχηματισμού Ακαθάριστου Πάγιου Κεφαλαίου (GFCF - Gross Fixed Capital Formation). Ο δείκτης αυτός, πολύ χονδρικά, περιγράφει τις επενδύσεις μιας εθνικής οικονομίας, εν προκειμένω της ελληνικής, σε πάγια κεφάλαια. Πάγια περιουσιακά στοιχεία, εγκαταστάσεις, τεχνολογικός εξοπλισμός, γραμμές παραγωγής, κεφαλαιουχικά αγαθά. Οχι το διαθέσιμο χρήμα σε τραπεζικούς λογαριασμούς, τα κέρδη από μεταβιβάσεις real estate. O δείκτης ΣΑΠΚ στην Ελλάδα βαίνει μειούμενος με ραγδαίο ρυθμό από το 2008 και εφεξής, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ (15 Νοεμβρίου 2013), αλλά και σύμφωνα με την Ετήσια Εκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, με στοιχεία της Κομισιόν. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, λοιπόν, τα ακαθάριστα πάγια κεφάλαια άρχισαν να μειώνονται το 2008, κατά 14,8%, και η πτώση συνεχίστηκε όλα τα χρόνια της κρίσης, με αποκορύφωμα το 2012: μείωση 19,2%. Δηλαδή μέσα στα έξι χρόνια της ύφεσης, τα εθνικά πάγια επενδυμένα κεφάλαια μειώθηκαν κατά το ένα πέμπτο. Την τελευταία τριετία μάλιστα, 2010-13, το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ μιλάει για αποεπένδυση, διότι πολλές επιχειρήσεις έπαψαν να λειτουργούν, άρα τα πάγια κεφάλαιά τους έχουν χαθεί οριστικά. Η απώλεια αυτή είναι ακρωτηριασμός του εθνικού παραγωγικού κορμού με μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες δυσμενείς επιπτώσεις. Μεσοπρόθεσμα επιδεινώνεται περαιτέρω η παραγωγικότητα της εργασίας, στο μέτρο που οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου είναι αυτές που φέρνουν στην παραγωγική διαδικασία τις νέες τεχνολογίες και τις νέες μορφές οργάνωσης της παραγωγής. Οι αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών δεν βελτιώνουν την παραγωγικότητα ούτε την ανταγωνιστικότητα αυτό είναι πια κατεγεγραμμένο και μετρημένο. Μακροπρόθεσμα, τα πράγματα είναι ακόμη πιο ζοφερά: καθώς το παραγωγικό δυναμικό της χώρας συρρικνώνεται, όταν και όπως γυρίσει ο καιρός και σταματήσει η ύφεση, και αρχίσει να θερμαίνεται η ζήτηση, τα εργοστάσια και οι εν γένει παραγωγικές μονάδες, αφυδατωμένες από την αποεπένδυση, δεν θα είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τη ζήτηση, ούτε της εσωτερικής αγοράς ούτε των εξωτερικών αγορών. Τότε η ζήτηση θα στραφεί αλλού, η μεν εσωτερική στις εισαγωγές, η δε εξωτερική σε άλλες χώρες. Η χώρα υφίσταται ένα τέτοιο αιμορραγικό σοκ, και στο τέλος του σοκ κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς ακέραιο οργανισμό, χωρίς τις απαραίτητες δυνάμεις να αντιδράσει και να ανακάμψει γρήγορα. Πολύ περισσότερο, που η ανάκαμψη στηρίζεται κατά μέγα μέρος στην ικανοποίηση της εσωτερικής ζήτησης, όπως έχει δείξει και η εμπειρία της Αργεντινής και έχει επισημανθεί και στις εκθέσεις του ΔΝΤ. Και όχι στην αύξηση των εξαγωγών, τουλάχιστον όχι κυρίαρχα, όπως μονότονα υποστηρίζεται από την τρόικα. Ενας από τους λόγους της ελληνικής κατάρρευσης ήταν η σταδιακή κάλυψη όλων των εσωτερικών αναγκών με εισαγωγές, και ο σταδιακός μαρασμός της εγχώριας παραγωγής. Δεν παραγόταν πλούτος, καταναλωνόταν πλούτος και εξάγονταν κέρδη σε υπεράκτιους παράδεισους, προς όφελος ενός αμαρτωλού κλειστού κυκλώματος τραπεζών και υπερχρεωμένων βιομηχάνων, και με τη συνδρομή παλαιότερα της δραχμικής κεντρικής τράπεζας και εν συνεχεία, επί ευρώ, με την αλόγιστη χρηματοπιστωτική επέκταση. Αν με τον νέο οικονομικό κύκλο που θα αρχίσει κάποτε, επανέλθουμε σε αυτό μοντέλο, η ανάκαμψη απλούστατα δεν θα έλθει· η χώρα θα υποβαθμιστεί ιστορικά ακόμη περισσότερο. Ο κίνδυνος δεν είναι ορατός πια, είναι υπαρκτός. Το μοντέλο που προωθείται από το πρόγραμμα διάσωσης της τρόικας μέσω των διαρθρωτικών αλλαγών είναι προς την κατεύθυνση ενός laissez faire μοντέλου ασταθούς χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού με ελαστικότητες, με μικρό κράτος, χωρίς κεντρική τράπεζα φυσικά, και, όπως διαπιστώνεται από τον ΟΟΣΑ και την Κομισιόν, με συρρικνωμένη παραγωγική βάση. Αυτά είναι τα μακροοικονομικά στο ορατό μέλλον, σύντομα. Στο παρόν βλέπουμε ήδη τα μικροκοινωνικά αποτελέσματα του μοντέλου: ανεργία σε διεθνώς ιστορικά υψηλά, μια χαμένη γενιά, μισθοί στα 400 ευρώ, συντάξεις στα 350, ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, προνοιακές δομές και δημόσια παιδεία υπό κατάρρευση· ας προσθέσουμε τo brain drain και τη δημογραφική φθίση. Ξανά στην πολιτική. Το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Παρόμοια απομείωση του GFCF, αύξηση ανεργίας, μετανάστευσης και φτώχειας, παρατηρείται και στην Ιρλανδία του success story. Παρόμοια στην Πορτογαλία. Στην Ισπανία πορεύονται με άνεργο ανάπτυξη, κι επιπλέον εκεί τα 100 δισ. ευρώ της τραπεζικής ανακεφαλαίωσης δεν φορτώθηκαν στο δημόσιο χρέος όπως στην Ελλάδα, αλλά χορηγήθηκαν μέσω του ΕFSF. Το ελληνικό πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό. Κατά τούτο δεν μπορεί να επιλυθεί εκ ολοκλήρου αυτοτελώς. Η εγχώρια πτυχή του συνίσταται κυρίως στο νοσογόνο κλειστό κύκλωμα των μεγάλων επιχειρήσεων με το τραπεζικό σύστημα, και στην αμαρτωλή διαπλοκή αυτών των δύο με το πολιτικό σύστημα. Το νοσογόνο αυτό τρίγωνο προσπαθεί να επιβιώσει από τα πλήγματα του ξένου παράγοντος, που το βλέπει περιφρονητικά, μεταθέτοντας όλα το κόστος της αναδιάρθρωσης στην κοινωνία. Και υπονομεύοντας όλη την εθνική παραγωγική βάση.

Ο μισθολογικός χάρτης της Ευρώπης -Από τους πλέον χαμηλά αμειβόμενους οι Ελληνες

iefimerida.gr

Μαζι με την Πορτογαλία και την Πολωνία η χώρας μας κατατάσσεται στις χώρες με τους πιο χαμηλούς κατώτατους μισθούς όπως προκύπτει από το σχετικό αναλυτικό πίνακα της εφημερίδας Le Monde που κατάρτισε με αφορμή την απόφαση της Γερμανίας για θέσπιση μηνιαίου κατώτατου μισθού.
«Ο όμιλος των επτά κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που δεν έχουν υιοθετήσει το θεσμό του κατώτατου μισθού πρόκειται να χάσει ένα διακεκριμένο μέλος, τη Γερμανία», σημειώνει η  «Le Monde» σε δημοσιεύμά της την Παρασκευή μια μέρα αφότου η Γερμανίδα καγκελάριος εξήγγειλε ότι και η δική της χώρα θα θεσπίσει όριο κατώτατου μισθού.. Για την ώρα οι 21 από τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ έχουν θεσπίσει κατώτατο μισθό. Οι επτά χώρες που δεν έχουν θεσπίσει είναι η Γερμανία, η Δανία, η Φινλανδία, η Σουηδία, η Αυστρία, η Ιταλία και η Κύπρος.
Από τον πανευρωπαϊκό μισθολογικό πίνακα που δημοσιεύει η «Le Monde», προκύπτει ότι οι διαφορές στους κατώτατους μηνιαίους μισθούς από χώρα σε χώρα της ΕΕ είναι τεράστιες καθώς oι κατώτατοι μισθοί έχουν ως εξής:

• Λουξεμβούργο 1.874 ευρώ

• Βέλγιο 1.502 ευρώ

• Ολλανδία 1.478 ευρώ

• Ιρλανδία 1.462 ευρώ

• Γαλλία 1.430 ευρώ

• Βρετανία 1.190 ευρώ

• Ισπανία 645 ευρώ

• Ελλάδα 586 ευρώ

• Πορτογαλία 485 ευρώ

• Πολωνία 383 ευρώ

• Βουλγαρία 159 ευρώ

Παρατηρούμε λοιπόν ότι η Βουλγαρία με μόλις 159 ευρώ το μήνα, είναι η χώρα με τον χαμηλότερο κατώτατο μισθό, ενώ το Λουξεμβούργο με 1.874 ευρώ είναι η χώρα με τον υψηλότερο κατώτατο μισθό.
Τα 159 ευρώ στη Βουλγαρία, όμως, επειδή το κόστος ζωής είναι χαμηλό, έχουν ουσιαστικά αγοραστική δύναμη 324 ευρώ, ενώ από την άλλη πλευρά  τα 1.874 ευρώ που λαμβάνει ο χαμηλόμισθος Λουξεμβούργιος αντιστοιχούν ουσιαστικά σε 1.539 ευρώ, διότι στη χώρα του η ζωή είναι πανάκριβη.
Οσον αφορά το μισθό στην Ελλάδα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η Εurostat αναφέρει ως κατώτατο μισθό τα 684 ευρώ (η αγοραστική αξία του οποίου, όπως αναφέρει η επίσημη Στατιστική Υπηρεσία της ΕΕ, αντιστοιχεί σε 736 ευρώ) καθώς για να βρει το ποσό που λαμβάνει ο κατώτατα αμοιβόμενος Ελληνας εργαζόμενος μηνιαίως υπολογίζει και τους δύο μισθούς που λαμβάνει κατά τη διάρκεια του έτους ως δώρο. Ετσι πολλαπλασιάζει τον κατώτατο μισθό επί 14 και διαιρεί διά 12, προκειμένου να τους υπολογίσει επί δωδεκαμήνου βάσεως.
Στον χάρτη της η Le Monde περιλαμβάνει και τον κατώτατο μισθό της Τουρκίας παρότι δεν είναι μέλος της ΕΕ. Οπως προκύπτει ο κατώτατα αμειβόμενος εργαζόμενος στην Τουρκία λαμβάνει 405 ευρώ.

Συνοπτικά, στο κλαμπ των χωρών όπου ο κατώτατος μισθός είναι άνω των 1.000 ευρώ ανήκουν οι εξής χώρες: Λουξεμβούργο, Ολανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιρλανδία, Μεγάλη Βρετανία . Στο κλαμπ των χωρών όπου ο κατώτατος μισθός κυμαίνεται μεταξύ 500 και 1.000 ευρώ ανήκουν η Ισπανία, η Σλοβενία,  η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Κάτω από 500 ευρώ είναι ο κατώτατος μισθός στις εξής χώρες: Πολωνία, Εσθονία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Λετονία, Λιθουανία και Τσεχία.
Σημειώνεται ότι στον πίνακα  ο πρώτος αριθμός που αναγράφεται είναι ο κατώτατος μηνιαίος μισθός σε κάθε χώρα (συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, που δεν μετέχει στην ΕΕ) και μετά την κάθετο αναγράφεται πιο αχνά ο μισθός ανάλογα με την αγοραστική δύναμη των πολιτών σε κάθε χώρα.

ΝΑ ΠΩΣ ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ-ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!

Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2013 ,  e-periferies.gr

Από το Υπουργείο Υγείας ανακοινώθηκαν οι νέοι Διοικητές στα Νοσοκομεία της χώρας. Για το Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης διοικήτρια ορίζεται η Ευδοξία Παπαγεωργίου και αναπληρωτής διοικητής ο Δημήτρης Παναγόπουλος. 

Η Εύη Παπαγεωργίου: γεννήθηκε στην Καλαμάτα στις 4 Νοεμβρίου 1980. Κατάγεται από το Μάνεσι Αριστομένους, όπου και μεγάλωσε.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών της Σχολής Οικονομίας και Διοίκησης Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της πάνω στα Συστήματα Διασφάλισης Ποιότητας.

Τα προσόντα της, βάσει των οποίων διορίστηκε ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ σε νοσοκομείο
Α. Ακαδημαϊκά
1.] Απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών της Σχολής Οικονομίας και Διοίκησης Πανεπιστημίου Πατρών
2.] Εν εξελίξει μεταπτυχιακές σπουδές (άρα ΔΕΝ έχει - ακόμη - μεταπτυχιακό τίτλο.

Β. Επαγγελματική προϋπηρεσία
1.] 2005 - 2008: εκπαιδεύτρια στο Δημόσιο Ι.Ε.Κ. Καλαμάτας
2.] 2003 - 2010: υπεύθυνη υλοποίησης προγραμμάτων κατάρτισης στο Κ.Ε.Κ. ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
3.] 2008 έως και σήμερα: ασκεί ελεύθερο επάγγελμα ως σύμβουλος επιχειρήσεων
4.] 2011 μέχρι σήμερα: ειδική σύμβουλος του Δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα σε οικονομικά θέματα του δήμου

Γ. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ προσόντα
1.] Μέλος ΟΝΝΕΔ Μεσσηνίας (2003 - 2010),
2.] Εκλεγμένο μέλος στο Τοπικό γραφείο Καλαμάτας (2007 -2010),
3.] Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ (2007 - 2010)
4.] Εισηγήτρια της Κ.Ε. ΟΝΝΕΔ για θέματα χωροταξίας περιβάλλοντος και δημοσίων έργων (2007 - 2010).
5.] Υπεύθυνη γυναικών ΝΟΔΕ (2010)
6.] Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. (2010).

Ε; είπε κανείς τίποτα; Μήπως νομίζει κανείς πως υπάρχει πιο μορφωμένος (ακαδημαϊκά) ή πιο έμπειρος σε θέματα διοίκησης (γενικότερα) νοσοκομειακών μονάδων (ειδικότερα); Όχι, βέβαια ...

το βρήκαμε εδώ: www.tsegkanews.gr/lakonia