ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΑΘ.ΤΣΟΥΚΝΙΔΑΣ , avgi.gr
Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, το γνωρίζουμε πλέον, προετοίμασε την επικράτησή του μέσα από τα πανεπιστήμια και με μια τόσο μεθοδική δημιουργία think tank που ο ανταποκριτής της "Repubblica" στις ΗΠΑ να επισημάνει προεκλογικά ότι οι νεοσυντηρητικοί αποδείχθηκαν οι καλύτεροι μαθητές του Gramsci.
Όλα αυτά δεν είναι Ιστορία, το αντίθετο. Και ακριβώς γι' αυτό αφορούν ακόμα περισσότερο την Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία, στις ηλικίες που δεν κατέχουν τα γνωστικά εργαλεία για να ελέγξουν τη γνώση που τους παρέχεται ούτε μπορούν να προσβλέπουν, ιδίως στις σημερινές οικονομικο - κοινωνικές συνθήκες, στη συνδρομή των περισσότερων γονιών.
Υπ' αυτό το πρίσμα, οι διατυπώσεις του βιβλίου ιστορίας της Στ' Δημοτικού (αλλά και η αντίστοιχη προσέγγιση του βιβλίου της Γ' Λυκείου, του ίδιου συγγραφέα) δεν είναι αθώες. Παράγουν ιδεολογία απολύτως προσαρμοσμένη στα κυρίαρχα ιδεολογικά κελεύσματα: "Καθώς τα πολιτικά κόμματα έριζαν μεταξύ τους και στη χώρα επικρατούσε κοινωνική αναταραχή που εκφραζόταν με πορείες, διαδηλώσεις και απεργίες, ανέλαβε την εξουσία ο υπουργός των Στρατιωτικών Ιωάννης Μεταξάς. Στις 4 Αυγούστου του 1936 ο Μεταξάς, στον οποίο είχε αναθέσει την πρωθυπουργία ο βασιλιάς Γεώργιος Β', διέλυσε τη Βουλή και επέβαλε δικτατορία. Ο Μεταξάς άσκησε διώξεις εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων και προσπάθησε, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, να προσεγγίσει τους αγρότες και τους εργάτες με διάφορα κοινωνικά μέτρα". Αν συνυπολογίσουμε ότι Αντίσταση και Εμφύλιος καλύπτονται στο ίδιο κεφάλαιο -και μάλιστα με τίτλο: "Μια δεκαετία αγώνων και θυσιών για την ελευθερία (1941-1949)"- όπου διαβάζουμε ότι "με την ηθική και υλική υποστήριξη της Βρετανίας, δημιουργήθηκαν τρεις αντιστασιακές οργανώσεις, το Ε.Α.Μ./Ε.Λ.Α.Σ. σε όλη σχεδόν τη χώρα, ο Ε.Δ.Ε.Σ. που έδρασε κυρίως στην Ήπειρο και η Ε.Κ.Κ.Α." ενώ ο όρος "ΚΚΕ" αναφέρεται μόνον μια φορά, ως το κόμμα που δημιούργησε τον Δημοκρατικό Στρατό, καταλαβαίνουμε τι μήνυμα περνάει το βιβλίο.
Πόσο μάλλον που η φρασούλα "οι πράξεις αντίστασης προκάλεσαν όμως τα αντίποινα των κατακτητών" παραπέμπει τους υποψιασμένους στη διαβόητη "αποτίμηση" του "ιστορικού απολογητή των Ταγμάτων Ασφαλείας" Στ. Καλύβα στην "Καθημερινή" της 8ης Μαΐου 2011, "τα αντίποινα των Γερμανών που προκάλεσε η ένοπλη Αντίσταση οδήγησε σε τεράστιες καταστροφές και εκατόμβες νεκρών". Μια ματιά στις αντίστοιχες διατυπώσεις και το συνολικό πνεύμα του βιβλίου της Γ' Λυκείου ("το τίμημα όμως της αντίστασης αυτής υπήρξε βαρύ: εκτελέσεις, βασανισμοί, φυλακίσεις έπληξαν χιλιάδες αγωνιστές"), δείχνει ποια κατεύθυνση έχει επιλεγεί. Κυρίως, δείχνει σε ποια άγνοια και σε ποιες διαστρεβλώσεις πατά η νεοναζιστική προπαγάνδα για να κερδίσει έδαφος στα σχολεία.
Η επιλογή απαξίωσης των ιδεών και των πολιτικών προτάσεων της Αριστεράς -σήμερα- για να περάσει ο "νεοφιλελεύθερος μονόδρομος" έχει "παράπλευρες απώλειες" εντελώς συνειδητές. Η κυβερνητική "αδράνεια" έναντι του νεοναζισμού και η συστηματική καλλιέργεια της "θεωρίας των δυο άκρων" (επίσημης πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο με την ταύτιση ναζισμού - κομμουνισμού), στέκουν αψευδείς μάρτυρες για την "επιλογή εχθρού" που έχει γίνει δείχνοντας καθαρά γιατί η αντιμετώπιση της κυρίαρχης ιστοριογραφίας από πλευράς Αριστεράς δεν πρέπει να σταματήσει στην ερώτηση που κατέθεσε ήδη ο Τ. Κουράκης.
Πόσο μάλλον που στη διαβόητη προχθεσινή συνέντευξή του στο "Βήμα Fm" ο Θ. Πάγκαλος, που συνήθως προαναγγέλλει κινήσεις και αντιλήψεις, με αφορμή το θέμα των παρελάσεων, θεώρησε "απαράδεκτο να έχουμε δύο εθνικές εορτές. Μία εθνική εορτή έχουμε: 25η Μαρτίου. Αυτή είναι η εθνική εορτή", είπε καταργώντας τον αντιφασιστικό εορτασμό...