Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, στις πρωτοποριακές έρευνές του για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας που έχουν δημοσιευτεί εδώ και πολλά χρόνια, έχει δείξει ότι η οικονομική κατάσταση -δηλαδή η απασχόληση και το οικογενειακό εισόδημα- αποτελούν τον σημαντικότερο παράγοντα στην απόφαση των ζευγαριών να αποκτήσουν παιδιά (όσα δεν έχουν) ή περισσότερα παιδιά (όσα έχουν).
Στο άρθρο αυτό θα δείξουμε ότι οι δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της πιστής εφαρμογής των εντολών της τρόικας των δανειστών μας, από τις διαδοχικές κυβερνήσεις μετά το 2009, ήρθαν να επιβεβαιώσουν πλήρως τα αποτελέσματα των ερευνών του ΕΚΚΕ
Με βάση τα στοιχεία της φυσικής κίνησης του πληθυσμού για το έτος 2012 που ανακοινώθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) στις αρχές Αυγούστου και τα αντίστοιχα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ΕΛΣΤΑΤ για τα έτη 2010 και 2011, καθώς και τα στοιχεία της ίδιας υπηρεσίας για το ΑΕΠ σε εκατ. ευρώ σε σταθερές τιμές του 2005 και το ποσοστό ανεργίας τα ίδια έτη, εξετάζουμε στο άρθρο αυτό τη μείωση των γεννήσεων σε σχέση με τη μείωση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές του 2005 και την αύξηση του ποσοστού ανεργίας στο Σύνολο Χώρας τα έτη 2011 και 2012.
Στο πρώτο μέρος του Πίνακα που ακολουθεί δίνονται τα στοιχεία για τις γεννήσεις, το ΑΕΠ σε εκατ. ευρώ σε σταθερές τιμές του 2005 και το ποσοστό ανεργίας στο Σύνολο Χώρας τα έτη 2010, 2011 και 2012 και στο δεύτερο οι ποσοστιαίες μεταβολές των γεννήσεων και του ΑΕΠ το 2011 σε σχέση με το 2010, το 2012 σε σχέση με το 2011 και το 2012 σε σχέση με το 2010 και η διαφορά των ποσοστών ανεργίας τα έτη αυτά.


Από τον Πίνακα αυτό φαίνεται ότι η ποσοστιαία μείωση των γεννήσεων τα έτη 2011 και 2012 ήταν σχεδόν ίση με την ποσοστιαία μείωση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές και με την αύξηση του ποσοστού της ανεργίας τα ίδια έτη. Η μεγάλη αυτή μείωση των γεννήσεων οφείλεται στο γεγονός ότι η δραστική περικοπή μισθών και συντάξεων και η επίσης δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων είχαν ως αποτέλεσμα μια πρωτοφανή μείωση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές και εκτίναξη στα ύψη της ανεργίας, με συνέπειες τη συρρίκνωση ή την ανυπαρξία του οικογενειακού ή ατομικού εισοδήματος. Οι συνέπειες αυτές, όπως είναι φυσικό και δικαιολογημένο, αποτρέπουν τους νέους να συνάψουν γάμο και τα ζευγάρια -παρ' ότι θα ήθελαν- να αποκτήσουν ένα ή περισσότερα παιδιά.
Εκτός από τον κυρίαρχο ρόλο που παίζουν οι παράγοντες της αύξησης της ανεργίας και της μείωσης του οικογενειακού εισοδήματος, στη μείωση των γεννήσεων τα έτη 2011 και 2012 μπορεί να έπαιξαν (πολύ μικρότερο όμως ρόλο) και άλλοι συγκυριακοί παράγοντες. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε την (άγνωστης έκτασης) επιστροφή ζευγαριών μεταναστών στις πατρίδες τους και την (επίσης άγνωστης έκτασης) αποδημία νέων προσοντούχων ζευγαριών Ελλήνων προς ανεύρεση εργασίας.
Ένα κρίσιμης σημασίας ερώτημα είναι αν η τάση μείωσης των γεννήσεων που εμφανίστηκε τα έτη 2011 και 2012 θα συνεχιστεί και το 2013, και αν ναι, με ποιο ρυθμό. Απάντηση στο ερώτημα αυτό θα δοθεί όταν δημοσιευτούν τα στοιχεία για τις γεννήσεις του 2013, δηλαδή γύρω στον Αύγουστο του 2014. Πολύ νωρίτερα θα έχουν γίνει γνωστά στοιχεία για τη μείωση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές και την αύξηση της ανεργίας και, επομένως τότε, δηλαδή το καλοκαίρι του 2014, θα καταστεί δυνατόν να εξεταστεί αν και κατά πόσο η στενή σχέση που δείξαμε στο άρθρο ότι υπάρχει ανάμεσα στη μείωση των γεννήσεων και τους δύο αυτούς παράγοντες θα εξακολουθεί να ισχύει.
Ανεξάρτητα, όμως, αν συνεχιστεί ή όχι η μείωση των γεννήσεων το 2013 (και όλοι πρέπει να ευχόμαστε να μη συνεχιστεί), από τα όσα δείξαμε στο άρθρο αυτό, είναι σαφές ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη άμεσης ανατροπής της εφαρμοζόμενης καταστρεπτικής για τη χώρα πολιτικής τόσο για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους όσο για και για το πρόβλημα της μείωσης των γεννήσεων, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το πρόβλημα αυτό συνεξεταστεί με την αύξηση των θανάτων, δηλαδή την επιδείνωση του οξύτατου δημογραφικού μας προβλήματος. Η εγκληματική αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών απέναντι στο υπ' αριθμό ένα εθνικό μας πρόβλημα δεν συνεχίστηκε απλώς από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά συνοδεύτηκε και από ανάλγητα μέτρα εναντίον οικογενειών με παιδιά, και ιδιαίτερα των τρίτεκνων και πολύτεκνων.
Η ανατροπή της πολιτικής αυτής θα πρέπει να γίνει από την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες πρόωρες εκλογές, με την εφαρμογή ενός συγκροτημένου και ρεαλιστικού προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας, με προτεραιότητα τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του δημογραφικού μας προβλήματος. Τα πρώτα μέτρα που θα πρέπει να εφαρμοστούν -όπως σημειώναμε σε ένα σχετικό άρθρο μας στην "Αυγή" στις 10.3.2013- είναι εκείνα τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο ομόφωνο πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος του 1993, πόρισμα το οποίο φέτος «γιορτάζει» τη θλιβερή 20ή επέτειο της ασυγχώρητης αγνόησης και παραμονής του στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργείων.

* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ