Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Πήραν «αμπάριζα» την κρίση

ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

Είναι μια γειτονιά που κάθε φορά που περνάω μου μυρίζει… μανούλα και δακρυγόνα. Οταν ήμουν ακόμα μωρό, ζούσαμε στο Γαλάτσι. Τότε οι κάτοικοί του είχαν ξεσηκωθεί για να σώσουν το κτήμα Βεΐκου (και είδα για πρώτη φορά τα ΜΑΤ, που δεν τα έλεγαν ΜΑΤ, αλλά χτυπούσαν το ίδιο εν δράσει).

Εδωσαν μάχες και τις κέρδισαν, όπως κάποια χρόνια αργότερα κέρδισαν και το Παλαί. Δεν μοιάζει και πολύ με το Γαλάτσι των παιδικών μου χρόνων το σημερινό, παρ’ όλα αυτά, δίνει ακόμα μάχες. Και δείχνει αποφασισμένο να τις κερδίσει.

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου , efsyn.gr

getFile (24)Συναντιόμαστε απογευματάκι σ’ έναν χώρο χαρούμενο και φωτεινό, σε μια γωνιά που τα δέντρα και τα λουλούδια σε ξεγελούν. Αν λιγάκι γίνεις επιλεκτικός στο οπτικό σου πεδίο, μπορείς και να φανταστείς πώς θα ήταν αυτή η γειτονιά πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια. «Ηταν ένας μικρός οικισμός πριν τον πόλεμο. Μεταπολεμικά έγινε κοινότητα. Οι άνθρωποι εδώ έρχονταν για εξοχή», λέει ο Αρης Παπαδοκωστόπουλος.

«Στη δεκαετία του ’60 ήταν όλο χωματόδρομους, ο κόσμος κουβαλούσε νερό με τα γαϊδούρια. Το ’70 άρχισε η άγρια ανοικοδόμηση και δεν σταμάτησε παρά μόνο με την κρίση. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που πάντα οι εργολάβοι “έπαιζαν μπάλα” στα δημοτικά μας πράγματα. Εδώ ζουν πολλοί εσωτερικοί μετανάστες -κυρίως από τη Νάξο- κι από εξωτερικούς έχουμε κυρίως Αλβανούς. Είναι μεσαία στρώματα, δημοκρατικοί άνθρωποι από το Κέντρο και την Αριστερά”.

Ανήσυχοι και δημιουργικοί, οι Γαλατσιώτες, αμέσως μετά την Ολυμπιάδα (κι έχοντας ξεκινήσει τη μάχη για να μην μετατραπεί το Παλαί σε εμπορικό κέντρο), δημιουργούν το πρώτο τους στέκι το 2005. «Το “Αντίκρυ” ήταν ένας ανοιχτός κοινωνικός και πολιτιστικός χώρος που λειτούργησε μέχρι το 2011, όποτε… πήρε αμπάριζα το σημερινό μας στέκι», μας λέει ο Στέργιος Θεοδωρίδης. Το «Παίρνω Αμπάριζα» λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά, με μια ζωηρή συνέλευση που αποφασίζει για όλες τις πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές δράσεις του στεκιού. Πέρσι το καλοκαίρι, με ορατή την επισιτιστική κρίση στην Αθήνα, αποφάσισε να ασχοληθεί και με την αλληλεγγύη.

«Ξεκινήσαμε να το συζητάμε το καλοκαίρι και μέχρι τον Οκτώβριο ήμασταν έτοιμοι για την πρώτη μας διανομή τροφίμων χωρίς μεσάζοντες», διηγείται ο Κώστας Γιαννιτσιώτης. «Στην αρχή είχαμε συνεργασία με 6-7 παραγωγούς και δεχτήκαμε 550 παραγγελίες. Ο κόσμος ήταν επιφυλακτικός γιατί, ενώ είχε ενθουσιαστεί με το κίνημα της πατάτας, οι δήμοι ήταν άπειροι και τους εξαπατούσαν, τους έδιναν σάπια προϊόντα. Εμείς ζητήσαμε τεχνογωσία από τα κινήματα. Μέσα σε 6 μήνες έχουμε κάνει 5 διανομές, έχουμε 150 εθελοντές που διανέμουν περίπου 14.000 φύλλα παραγγελιών. Μια τέτοια φωτοτυπία στην ουσία λειτουργεί ως μέσο επικοινωνίας: χτυπάς τις πόρτες, γνωρίζεσαι με τους διπλανούς, κάποιες φορές γίνεστε φίλοι ή τα παιδιά σας παίζουν μαζί. Ζωντανεύει η γειτονιά έτσι».

«Λειτουργούμε με συνελεύσεις. Στη συνέλευση πριν από τη διανομή δοκιμάζουμε τα προϊόντα, τσεκάρουμε τα πιστοποιητικά, κάνουμε απολογισμό από την προηγούμενη διανομή. Στην επόμενη οργανώνουμε τα αμιγώς πρακτικά ζητήματα, τις βάρδιες κ.λπ.», εξηγεί ο Αρης. «Θέτουμε ως προϋπόθεση όλα τα προϊόντα να είναι ελληνικά κι από τους παραγωγούς απευθείας – όπου αυτό είναι εφικτό. Κάποιες φορές μεταποιητές ή χονδρέμποροι προσπαθούν να παρεισφρήσουν, γι’ αυτό και τους ζητάμε πάντα δελτίο αποστολής, μητρώο αγροτών, αν τα χωράφια τους είναι δηλωμένα στον αρμόδιο φορέα. Κυνηγάμε την ποιότητα και είμαστε πολύ αυστηροί στην εντιμότητα. Αν μας φέρουν άλλο δείγμα και στη διανομή βγάλουν άλλο προϊόν ή αν είναι λιγότερα κιλά, ενημερώνουμε αυτόματα όλα τα κινήματα σε όλη τη χώρα. Τότε ένας απατεώνας “κόβεται” από παντού. Μπορεί να μην κόβουμε πρόστιμα όπως η αγορανομία, αλλά τα κινήματα ξέρουν να προστατεύονται».

Αποφασιστικής σημασίας για όλες τις αγορές χωρίς μεσάζοντες είναι η έννοια της «δίκαιης τιμής»: μια τιμή που συμφέρει και τον παραγωγό και τον καταναλωτή. Ο Κώστας δίνει μερικά παραδείγματα: «Αν ο έμπορος αγοράσει το λάδι του παραγωγού στο λιοτρίβι, θα του δώσει 1,90 ευρώ. Ο καταναλωτής στο ράφι θα το πληρώσει 5,5 ευρώ. Στο χωρίς μεσάζοντες θα το πάρει με 3 ευρώ. Οι χονδρέμποροι αγοράζουν τα φασόλια 0,90 και στο σούπερ μάρκετ πουλιούνται 4. Εδώ θα τα πάρεις με 1,85 ευρώ. Ο αγρότης από εμάς θα πάρει μετρητά, όχι 6μηνη επιταγή, κι αυτό είναι ένα επιπλέον κίνητρο. Αυτό παρακινεί νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με την παραγωγή, να αυτοοργανωθούν και να αναζητήσουν νέους τρόπους διανομής. Τελευταία, οι νέοι παραγωγοί οργανώνονται σε κολεκτίβες. Εμείς συνεργαζόμαστε με μια τέτοια κολεκτιβα ελαιοπαραγωγών από την Αργολίδα και πατατοπαραγωγών από τις Σέρρες».

Η Κίνηση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Γαλατσίου στηρίζει με δωρεάν διανομές τροφίμων 60 οικογένειες, όπως και στηρίζει ενεργά, συλλέγοντας φάρμακα το Κοινωνικό Φαρμακείο στα Πατήσια. «Είναι μια συλλογική προσπάθεια: έρχονται δάσκαλοι και μας ενημερώνουν για παιδιά που βλέπουν να πεινούν στο σχολείο, όπως και οι διαχειριστές των πολυκατοικιών», λέει ο Στέργιος. «Ομως ο αγώνας για την επιβίωση δεν εξαντλείται στην τροφή ή το φάρμακο, είναι ένας αγώνας για την πολιτισμική και κοινωνική επιβίωση. Εμείς προσπαθούμε να προωθήσουμε τις αξίες της συμμετοχής, της αντίστασης, της ανιδιοτέλειας. Και να πείσουμε τον κόσμο πως δεν αρκεί να αντιμετωπίζει τα φαινόμενα της φτώχειας, αλλά να παλέψει και να καταργήσει τις αιτίες».

………………………………………………………

Οι σελίδες μας είναι ανοιχτές σε ομάδες, δράσεις, οργανώσεις που προωθούν την ιδέα της αλληλεγγύης. Επικοινωνείτε μαζί μας στο dina.daskalopoulou@gmail.com και στο 6974-733323.

…………………………………………………….

Το «Παίρνω Αμπάριζα» είναι ανοιχτό καθημερινά από τις 7 μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Λυσίου & Γαλακηδών 11, Γαλάτσι, 210-2929418.

www.pairnoampariza.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...