Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ...ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ...

Δεν υπάρχει ευτυχία , που να κόβεται στα τρία , στην περίπτωσή μας όμως ...

Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη ευτυχία με τη λέξη εξουσία , προσεγγίζουμε τη σημερινή κυβερνητική πραγματικότητα.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι οι συνεργαζόμενοι Πασοκ και Δημαρ -σε μια από μέρους μου καλόπιστη προσέγγιση -πίστεψαν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη συνεργασία τους με τη Δεξιά του Σαμαρά για να σωθεί-για μια ακόμη φορά -η χώρα. Σε μια πάλι από μέρους μου- κακόπιστη προσέγγιση , γνώριζαν τα μελλούμενα αλλά το έκαναν  για τη ...σωτηρία της χώρας.Όπως και να έχει πίστεψαν (όχι πως  είναι και βέβαιο) ότι στη βάση μιας-στα χαρτιά και για τα μάτια του κόσμου-  προγραμματικής συμφωνίας (;) θα συγκυβερνήσουν και τελικά κατέληξαν ουρά των εξελίξεων.
Σε κάθε περίπτωση , είτε υπάρχει πολιτική "αφέλεια"  , είτε όχι , σίγουρα όμως υπάρχει συνευθύνη  για την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της σκληρής Δεξιάς ,η κυβέρνηση του "Νόμος και Τάξη" , τα αποτελέσματα της οποίας βιώνει η πλειοψηφία των πολιτών. .

Παραθέτω άρθρο του Χριστόφορου Κάσδαγλη , με τίτλο "Να γιατί σε αγάπησα" το οποίο γράφτηκε πρίν τη δήλωση του απίθανου Γ.Γ του ΥΠΟΙΚ κ.Μέργου (προφανώς σε γνώση του πρωθυπουργού κ.Σαμαρά) για μείωση του κατώτατου μισθού.
Εδώ να αναφέρω ότι άρθρα του Χριστόφορου Κάσδαγλη  πρωτοδιάβασα (αν θυμάμαι καλά)περί το 1989 στη στήλη της Ελευθεροτυπίας "Φαντάρε που πας"όπου υπέγραφε τη στήλη ως Χρ. Καστανάς.
Έχω μια ιδιαίτερη εκτίμηση στον τότε Χρ. Καστανά , οποίος ανέδειξε τα δικαιώματα των φαντάρων,  σε μια άλλη εποχή.Τότε που κάποιοι παλιοί  Ρηγάδες μαζί με ανένταχτους Αριστερούς , ιδρύσαμε στη Θεσσαλονίκη , την Ένωση για τα Δικαιώματα των Φαντάρων και στέλναμε κείμενα τα οποία δημοσίευε ο "Χρ.Καστανάς" στην Ελευθεροτυπία.

Σταύρος Μπούρπουλας
Ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς

Να λοιπόν, να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα

antbenifotis-612x300Όλοι με ρωτάνε να τους πω, άραγε γιατί να σ’ αγαπώ. Κι όλοι απορούν γιατί να είσ’ εσύ, σώμα μου μυαλό μου και ψυχή.
Να λοιπόν γιατί  σ’ αγάπησα, σ’ όλο τον κόσμο θα το πω: Σ’ αγάπησα γιατί «άνοιξες το δρόμο της ανάπτυξης». «Γιατί αναθεώρησες όρους της δανειακής σύμβασης (μνημονίου)». Γιατί επανέφερες «τη συλλογική αυτονομία και την ισχύ των συλλογικών συμβάσεων στο επίπεδο που προσδιορίζουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Να, λοιπόν, γιατί σ’ αγάπησα, σ’ όλο τον κόσμο θα το πω: Επειδή «επέκτεινες το επίδομα ανεργίας για έναν ακόμη χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους». Επειδή «επέκτεινες το επίδομα ανεργίας σε μη μισθωτούς (αυτοαπασχολούμενους, επιτηδευματίες κ.λπ.) που έχασαν τις δουλειές τους». Επειδή «εφάρμοσες την αρχή του συμψηφισμού των οφειλών από και προς το Δημόσιο». Δεν λογαριάζω το γεγονός πως ούτως ή άλλως αυτό δεν θα σου κόστιζε τίποτα. Σημασία έχει η καλή πρόθεση – και η συνέπεια. Ούτε που το είχα φανταστεί…
Να, λοιπόν, γιατί σ’ αγάπησα: Επειδή «αποκατέστησες τα χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών ταμείων με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και με πόρους δημόσιας περιουσίας». Κι ακόμα σ’ αγάπησα, και θέλω να το διαλαλήσω παντού, επειδή «ρύθμισες για πέρσι τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις των φορολογουμένων ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους». Και σαν να μην έφτανε αυτό, κανόνισες και «για τους δανειολήπτες την εφαρμογή της ρύθμισης ότι ‘η δόση δεν ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματος’».
Αχ, να λοιπόν, να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα: Γιατί «αναμόρφωσες τους κανόνες του Τειρεσία προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης». Επειδή «καταπολέμησες την ακρίβεια με κάθε πρόσφορο μέτρο: σπάσιμο των καρτέλ, έλεγχο ενδοομιλικών συναλλαγών κ.λπ.». Επειδή φρόντισες «να ενισχυθούν τα επιδόματα των ΑΜΕΑ από κοινοτικούς πόρους».
Για όποιον δεν κατάλαβε, έχω μπροστά και καμαρώνω, με υπόκρουση την τρυφερή φωνή του Γιάννη Πάριου, σε στίχους του Πυθαγόρα, το κείμενο προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης. Συνομολογήθηκε στις 23.6.2012 και αποτελεί έκτοτε απαρέγκλιτα την πυξίδα της κυβερνητικής πολιτικής, με τιμονιέρη τον Αντώνη Σαμαρά που κρατάει το τιμόνι με στιβαρά χέρια. Και «μια κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης, όσο το δυνατόν πιο μικρή, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα». Που «δεν αποτελείται από ‘φέουδα’ κομματικών επιρροών, που λειτουργεί ενιαία, στηρίζεται στη διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που τη στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια». Τι άλλο να ζητήσω απ’ τη ζωή;
Ούτε που το είχα φανταστεί πως υπάρχει αγάπη σαν κι αυτή,
που να δίνει Θέ μου μες στον κόσμο αυτό, νόημα, κουράγιο και σκοπό.

Να, λοιπόν, γιατί σ’ αγάπησα: Γιατί ’σαι η αλήθεια μες στην ψευτιά…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...