Ο Γ. Βρούτσης έχει έτοιμο σχέδιο για κατάργηση των απεργιών στις ΔΕΚΟ. Αντιδρούν ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ στη νεκρανάσταση του άρθρου 4 και του λοκ άουτ που επιχειρεί το Μαξίμου
Του Τάσου Παππά , efsyn.gr
Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής στο χαρτί της επιστράτευσης των εργαζομένων στο μετρό και στο λιμάνι και ενώ ο αντίλαλος από τις κραυγές των κυβερνητικών παραγόντων για τις απεργίες μειοψηφιών που ταλαιπωρούν την κοινωνία είναι ακόμη στ” αυτιά μας, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει σε ρυθμίσεις που θα περιορίζουν το δικαίωμα της απεργίας. «Βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε-έξι», κατά το κοινώς λεγόμενο.
Ο νόμος 1264 του 1982 -ίσως ο πιο φιλελεύθερος νόμος στην Ευρώπη- είναι για το υπουργείο Εργασίας εμπόδιο για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας. Σύμφωνα με πληροφορίες που από μέρες κυκλοφορούν (σχετικό ρεπορτάζ στην «Εφ.Συν» της Πέμπτης) και χτες πήραν συγκεκριμένη μορφή («Το Βήμα»), ο Γ. Βρούτσης θα θέσει σε διαβούλευση τις προτάσεις του, οι οποίες, ανάμεσα στ” άλλα, προβλέπουν ότι, για να κηρυχθεί μια απεργία στις ΔΕΚΟ, πρέπει να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη του 50%+1, όχι των παρόντων στη γενική συνέλευση, αλλά των εγγεγραμμένων στο πρωτοβάθμιο σωματείο.
Πρόκειται για παλιά ιδέα [το διαβόητο άρθρο 4], η οποία, όταν επιχειρήθηκε να γίνει πράξη με τον νόμο Αρσένη του 1983, συνάντησε την ισχυρή αντίδραση των συνδικάτων και αποσύρθηκε. Ταυτοχρόνως, ευκαιρίας δοθείσης, έχει πέσει στο τραπέζι και η σκέψη για επαναφορά του «λοκ άουτ», δηλαδή της δυνατότητας των εργοδοτών να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους σε περιπτώσεις απεργιακών κινητοποιήσεων. Είναι ένα πάγιο αίτημα των εργοδοτικών οργανώσεων. Υπήρχε στον νόμο 330/1976 του Λάσκαρη (ήταν ο υπουργός της Νέας Δημοκρατίας που είχε καταργήσει την ταξική πάλη!) και ακυρώθηκε με τον νόμο του Α. Κακλαμάνη το 1982.
Στελέχη της κυβέρνησης πιστεύουν ότι η παρούσα φάση είναι ευνοϊκή για την ευδοκίμηση των σχεδίων τους. Εκτιμούν ότι το συνδικαλιστικό κίνημα θα προβάλει αναιμική αντίσταση εξαιτίας της πολυδιάσπασής του και θεωρούν ότι το κλίμα στην κοινωνία δεν είναι αρνητικό, λόγω της κόπωσης που έχουν προκαλέσει οι αλλεπάλληλες και ατελέσφορες κινητοποιήσεις. Το έδαφος έχουν προετοιμάσει καταλλήλως η συστηματική επικοινωνιακή επίθεση κατά των συντεχνιών και η συκοφάντηση κάθε απεργιακής δραστηριότητας, με εμπνευστές το ακροδεξιό επικοινωνιακό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας και τους πρόθυμους δημοσιολόγους του συστήματος.
Μείζον θεωρεί το θέμα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος ο οποίος είπε στην «Εφ.Συν» ότι «εδώ έχουμε την ενίσχυση και τη θωράκιση του αυταρχικού πλαισίου όλων των θεσμών», ενώ από την πλευρά του ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ πανεπιστημιακός Σ. Ρομπόλης υπογράμμισε ότι «η επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να μετατραπούν τα συνδικάτα από φορείς διεκδικήσεων σε απλούς φορείς ενημέρωσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων».
Για συνέχιση του αυταρχικού κατήφορου της τρικομματικής κυβέρνησης κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπεύθυνος εργατικής πολιτικής του κόμματος Δ. Στρατούλης επισήμανε στην «Εφ. Συν» πώς «μετά την καταστρατήγηση των συνταγματικών δικαιωμάτων των εργαζομένων για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η κυβέρνηση προωθεί τώρα την ουσιαστική κατάργηση άλλων δύο συνταγματικών δικαιωμάτων: της απεργίας και του συνδικαλισμού, νεκρανασταίνοντας τον αντεργατικό νόμο 330 και το απεργοσπαστικό άρθρο 4. Ο κατήφορός τους δεν έχει τέλος». Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να αγωνιστούν για να μην περάσουν οι αντεργατικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης.
Μεγαλύτερο, ωστόσο, πρόβλημα, από τις αναμενόμενες αντιδράσεις των συνδικάτων και την αυτονόητη σφοδρή αντίθεση της αντιπολίτευσης, θα δημιουργήσουν οι αντιρρήσεις των άλλων δύο εταίρων της κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ με επίσημη ανακοίνωση του αποδοκιμάζει την επαπειλούμενη πρωτοβουλία Βρούτση, σημειώνοντας ότι ο υπουργός δεν είναι εκεί για να προωθεί το πρόγραμμα της Ν.Δ. Ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΣΕ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ευ. Βενιζέλου, Χρ. Πρωτόπαπας, μας είπε ότι «όλα αυτά ακούγονται εξωφρενικά. Δεν τίθεται θέμα αλλαγής του νόμου 1264 του 1982». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Δ. Χατζησωκράτης, πρώην μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ στις συναντήσεις των τριών: «Είμαστε κάθετα αντίθετοι. Δεν το συζητούμε ούτε για αστείο. Το “όχι” μας είναι προκαταβολικό και κατηγορηματικό».
Το ερώτημα είναι αν το μέγαρο Μαξίμου με την κίνηση αυτή προσπαθεί απλώς να τεστάρει τις αντοχές των εταίρων του και της κοινωνίας ή αισθάνεται τόσο ισχυρό ώστε ν’ ανοίγει νέα μέτωπα με τα συνδικάτα, χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη συγκατάθεση, έστω διστακτική, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Εκτός αν ο Α. Σαμαράς θεωρεί δεδομένους τους Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη και δεν παίρνει σοβαρά τις ενστάσεις τους. Εκτός αν είναι σίγουρος ότι οι Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν αποδεχθεί τον ρόλο του «γκρινιάρη», αλλά τελικώς πειθαρχούν στις εντολές του. Για το καλό της πατρίδας βεβαίως βεβαίως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...