ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Τοπίο στην αιθαλομίχλη

Γιάννης Πανούσης, 31/10/2012 , metarithimisi.gr

---

Τώρα ο καθρέφτης θάμπωσε
Δε θέλω πια να τον κοιτώ
Β. Βαβέτση, Το κάτοπτρο της Λαΐδας

1. Η πολυφωνία (κομματική, συνδικαλιστική, τηλεοπτική κ.λπ.) εμπεριέχει τη διαφωνία, αλλά δεν είναι συμβατή με την ομοφωνία ή την αφωνία. Ούτε σ’ αυτό το ελάχιστο της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε;
2. Θα έπρεπε κάποτε – σε συνθήκες ηρεμίας – να συζητήσουμε σοβαρά και ψύχραιμα (ως Πολιτεία, ως Κοινωνία, ως Κόμματα) ποια είναι ακριβώς η έννοια και το περιεχόμενο του δημόσιου συμφέροντος, σε τι διαφέρει από τα ιδιωτικά (ιδιοτελή;) συμφέροντα των κυρίαρχων ομάδων και εάν ταυτίζεται και πότε με το εθνικό συμφέρον.

Τελευταία όλοι επικαλούνται το συμφέρον της Ελλάδας, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι έχουν στο μυαλό τους τον ίδιο στόχο.

1. Ως γνωστόν, δεν υπάρχει εξαρχής προτιμώμενο δικαίωμα και γι’ αυτό σε περίπτωση σύγκρουσης δικαιωμάτων (δικαίωμα στην πληροφόρηση,↔   δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή ή στην προστασία προσωπικών δεδομένων), αρμόδιο να σταθμίσει ad hoc τις συνθήκες και να κρίνει, είναι το δικαστήριο. Όλοι οι άλλοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παρατρεχάμενοι πάσης φύσεως) καλά θα κάνουν να μην απολυτοποιούν το ένα ή το άλλο δικαίωμα, διότι κινδυνεύουν στο μέλλον και σε ανάλογη περίπτωση να υποστηρίξουν τα αντίθετα.
2. Ένας λαός (εν προκειμένω ο αμερικανικός) απέδειξε ότι σε περίπτωση κινδύνου ενώνεται και ακολουθεί τις εντολές των αρχών (γι’ αυτό και έχει μικρές απώλειες). Στη χώρα μας, σε περίπτωση κινδύνου αποφασίζουμε να βγάλουμε στο φως όλες τις διαφωνίες μας (π. χ. ποιος έφερε τον τυφώνα, γιατί «χτυπάει» σ’ αυτήν την πόλη και όχι σε άλλη, κ.ο.κ) με συνέπεια να πνιγόμαστε. Τελικά, ποιοι είναι «αμερικανάκια»;

Θολούρα ή άγνοια;


*Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής, Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.