ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

 Σε τι είναι δέσμιοι Βενιζέλος και Κουβέλης;

Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου , TA NEA

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Παρακολουθώ, όπως και φαντάζομαι όλοι, αυτό το ατελείωτο πινγκ πονγκ ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εταίρους της, και ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα για τα νέα μέτρα που θα (μας) πάρουν, και ειλικρινά αναρωτιέμαι αν αυτοί που με τόση ευκολία αλλάζουν μπαλιές έχουν συναίσθηση ότι πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι. Ανθρωποι με ανάγκες, υποχρεώσεις, προβλήματα. Γιατί δεν έχω πεισθεί, αλήθεια. Εχω όλη την καλή διάθεση να καταλάβω ότι εδώ που έχουμε φτάσει πρέπει ασφαλώς να γίνουν πράγματα, πρέπει σίγουρα μέσα σε αυτά τα «πράγματα» να υπάρχουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, πλην όμως όλα (πρέπει να) έχουν ένα όριο. Διότι τι ωφελεί να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές σε μια χώρα που θα έχει αποκοπεί από κάθε παραγωγική διαδικασία και θα μοιάζει με καμένη γη;

Θέλω πολύ να ακούσω και ένα «όχι»...

Το ερώτημα προφανώς είναι ρητορικό. Τίποτε δεν θα ωφελήσει. Η ευημερία των αριθμών θα πρέπει να αντανακλά στην ευημερία των πολιτών. Και αυτό σήμερα δεν συμβαίνει. Το δυσοίωνο είναι ότι δεν πρόκειται να συμβεί, όπως φαίνεται, ούτε στο άμεσο μέλλον. Ο φόβος μου είναι ότι δεν θα συμβεί ούτε στο απώτερο. Διότι εντάξει να καταστραφεί μία γενιά, η δική μας, αυτή που ευθύνεται για πολλά (μην πω και όλα), αλλά η επόμενη, που δεν έχει την παραμικρή ευθύνη, γιατί να καταστραφεί; Με την έννοια αυτή, θα ήθελα πολύ να ακούσω και ένα «όχι» από την κυβέρνηση στις απαιτήσεις της τρόικας. Ενα «όχι», βρε αδερφέ. Να τα στυλώσει τα πόδια της και να πει: «Λεβέντες μου, ώς εδώ! Οπως αναγνωρίζουν πλέον και τα αφεντικά σας, έχουμε κάνει πάρα πολλά. Επί του παρόντος δεν κάνουμε άλλα, γιατί δεν αντέχει ο κόσμος περισσότερα». Πείτε το, ντε... Γιατί λέτε συνεχώς «ναι»;

Θα κρατούσαμε και τον Γιώργο!

Γιατί προφανώς κανένας δεν έχει τα κότσια και γιατί επίσης έξω από τον χορό γνωρίζει κανείς πολλά τραγούδια, αλλά όταν θα μπει σ' αυτόν ξέρει λίγα ή καθόλου, Αντώνη μου. Αναφέρομαι σ' αυτόν, γιατί ο Σαμαράς ήταν εκείνος που φαγώθηκε να κάνουμε εκλογές, να φύγει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Είχε βέβαια τον στόχο του: να γίνει πρωθυπουργός. Μάλιστα, έγινε. Και τώρα που καλείται να διαχειριστεί την κρίση, εδώ και τρεις μήνες άλλο δεν κάνει παρά να συμφωνεί σε όλα - μα σε όλα! Πού είναι εκείνα τα ωραία που μας έλεγε ότι θα αντιταχθεί στα σχέδια της τρόικας, ότι θα φέρει ανάπτυξη με το που θα εκλεγεί έτσι ώστε να μην απαιτηθούν νέα μέτρα; Ξεχάστηκαν όλα! Φίλε, αν ήταν να τη βγάλουμε με μέτρα, κρατούσαμε και τον Γιώργο που είχε πάρει το «κολάι», δεν χρειαζόταν να πάμε σε εκλογές για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και πιθανότατα η επόμενη κυβέρνηση...

Καλαματιανοί στις θέσεις-κλειδιά

Το ξέρω ότι η Ιστορία δεν γράφεται με «αν» και με υποθέσεις, γράφεται με γεγονότα. Αρα μικρή σημασία έχουν τα παραπάνω. Αλλά δεν μπορώ κιόλας να μου θεοποιούν τον Σαμαρά, πόσο καλά τα καταφέρνει και πόσο εξαιρετικός και αποτελεσματικός είναι. Ακόμη δεν τον είδαμε. Και αφού θέλει κανείς να τα λέμε όλα, αυτό που είδαμε σε επίπεδο διακυβέρνησης δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια προσπάθεια παλινόρθωσης του κράτους της Δεξιάς, και με υποσημείωση του κράτους της Καλαμάτας. Αλλά δεν φταίει ο Σαμαράς. Βρίσκει και τα κάνει. Δεν μπορεί να διορίζονται σε θέσεις-κλειδιά καλαματιανοί δεξιοί, και ο Βενιζέλος - κυρίως - και ο Κουβέλης να σφυρίζουν αδιάφορα! Ή, π.χ., να γίνεται αυτό το γελοίο πράγμα στην ΕΡΤ και κανένας να μην ασχολείται;

Ομηροι ποιας συμφωνίας;

Γιατί αν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, το πρώτο που σκέφτεται κανείς είναι ότι υπάρχουν άλλες συμφωνίες κορυφής ως... ισοδύναμα στην παλινόρθωση του δεξιού κράτους. Ο Σαμαράς, φίλε Βαγγέλη (Βενιζέλο), ηγείται ενός κόμματος απλής πλειοψηφίας στη Βουλή, όχι της απόλυτης πλειοψηφίας. Χωρίς το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ δεν θα σχημάτιζε κυβέρνηση ούτε θα γινόταν Πρωθυπουργός. Αρα δεν πρέπει να έχετε λόγο και εσείς για ό,τι γίνεται; Ποια ήταν η τελευταία φορά που χτύπησες (και χτύπησε και ο Κουβέλης) το χέρι στο τραπέζι και είπες/είπατε «ώς εδώ, αυτό δεν περνάει, και την επόμενη φορά που θα αποφασίσεις να κάνεις αλλαγές θα μας ρωτήσεις»; Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει. Ποια, αλήθεια, είναι αυτή η συμφωνία που σας κρατάει ομήρους; Αναρωτιέμαι... Με την απορία θα μείνω, το γνωρίζω, αλλά δεν πτοούμαι.

Ο εφιάλτης της Χρυσής Αυγής

Από την άλλη, δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, υφίσταται σοβαρός κίνδυνος στην περίπτωση που δεν τα καταφέρει η κυβέρνηση και καταρρεύσει να οδηγηθούμε σε ένα πολιτικό σκηνικό που δεν θα μοιάζει σε τίποτε με ό,τι βλέπουμε σήμερα και γνωρίζαμε, για παράδειγμα, πριν από τις εκλογές του Μαΐου. Τι εννοώ; Πιθανή κατάρρευση της κυβέρνησης θα οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές και με μαθηματική ακρίβεια τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Και δεν είναι που ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει τη διαχείριση της χώρας (θέλω να ελπίζω ότι έως τότε θα μετεξελιχθεί σε ένα πραγματικό κεντροαριστερό κόμμα και δεν θα παραμείνει το σημερινό συνονθύλευμα που ακροβατεί μεταξύ σταλινισμού και υπαρκτού σοσιαλισμού), είναι ότι αξιωματική αντιπολίτευση θα αναδειχθεί -επίσης με μαθηματική ακρίβεια - η Χρυσή Αυγή! Ούτε ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΚΚΕ. Εφιάλτης...