Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012


Ο τίτλος δεν είναι ένα από τα συνήθη λογοπαίγνια. Μακάρι να ήταν. Είναι μια ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, μετά την μάχη του Ελ Αλαμέιν(1942), την πρώτη νικηφόρα μάχη των Συμμάχων  εναντίον των δυνάμεων του Αξονα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε πει τότε οσπουδαιότερος Αγγλος πολιτικός όλων των εποχών: «Αυτό δεν είναι το τέλος. Δεν είναι κάν η αρχή του τέλους. Ισως να είναι το τέλος της αρχής».

Η Ελλάδα βίσκεται εδώ και δυόμισι χρόνια σε «πόλεμο» (όμως, για να μην υπερβάλλουμε,καμιά σχέση  με τον πραγματικό πόλεμο, τον οποίο δεν έχουν γνωρίσει οι γενιές των τελευταίων 60 χρόνων). Και, σε αντίθεση με τη νικηφόρα μάχη που σχολίασε ο Τσόρτσιλ, στα δυόμισι  αυτά χρόνια του ιδιότυπου (πρωτίστως οικονομικού) πολέμου, δεν έχει να επιδείξει καμιά νίκη. Ή μήπως έχει;

Οι κυβερνήσεις που πέρασαν έχουν να επιδείξουν απανωτές «νίκες»  εναντίον των μισθών και των συντάξεων. Κάθε φορά που ετοιμάζονται να κάνουν(κι άλλες) μειώσεις κάποιοι από τους συνεταίρους ξεσπαθώνουν εναντίον των «οριζόντιων μέτρων». Ο Σαμαράς χτες, όταν τα έπαιρνε ο Βενιζέλος και ο Βενιζέλος σήμερα, που θα τα πάρει ο Σαμαράς.

Οι ίδιες κυβερνήσεις έχουν να επιδείξουν απανωτές ήττες εναντίον των φοροφυγάδων. Τους φοβερίζουν συνεχώς, αλλά στη φοβέρα μένουν. Που και που παρουσιάζουν και μερικά παραδείγματα-κράχτες, αλλά τα πρακτικά αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Η μοναδική νίκη, που έχει πετύχει μέχρι στιγμή η Ελλάδα, είναι η-κόντρα στις προβλέψεις- παραμονή της στο ευρώ. Με όλο και βαρύτερο τίμημα ναι, αλλά όλοι παραδέχονται-ακόμα και οι δραχμολάγνοι- ότι το τίμημα της εξόδου θα είναι βαρύτερο, ίσως και καταστροφικό. Μια καταστροφή που δεν θα συγκρίνεται με ο,τι ζούμε από τις αρχές του 2010.

Όμως, αυτή η μοναδική μέχρι στιγμής νίκη αρχίζει να χάνει την όποια αίγλη της.Πόσω μάλλον που αυτοί που τη εγγυήθηκαν στις τελευταίες εκλογές φαίνεται να βρίσκονται μπροστά στο προεκλογικό δίλημμα: ποιος και για πόσο ακόμα θα μας κρατήσει στην ευρωζώνη;

Ο Σαμαράς, που είχε ξεσπαθώσει εναντίον των μέτρων του Βενιζέλου, επειδή βυθίζουν τη χώρα στην ύφεση και την ανεργία, ετοιμάζεται να πάει σαρωτικά μέτρα, που θα βουλιάξουν κι άλλο την αγορά, αφού θα πετσοκόψουν κι άλλο τα εισοδήματα. Και όσοι μιλούν για «κοινωνική δικαιοσύνη», επειδή θα σακατέψουν τις συντάξεις των 2000 ευρώ, αλλά δεν θα πειράξουν τις κάτω των 600 ευρώ, απλώς λαϊκίζουν ασύστολα. Το μόνο που θα πετύχουν είναι να μην αγοράζει κανείς τίποτα πέραν των αναγκαίων για την καθημερινή επιβίωση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...