Ρεαλισμός με στόχους
Ημερομηνία δημοσίευσης: 21/07/2012 , avgi.gr
Στις καταστάσεις κρίσης στη χώρα μας αναπτύσσονται δύο
αντιτιθέμενες ιδεολογικοπολιτικές τάσεις: κυρίως στη “συστημική” Δεξιά,
αλλά και σε δυνάμεις του κέντρου η τάση “προσαρμογής” προς τις επιταγές
εξωτερικών πολιτικών και οικονομικών κέντρων. Και στην Αριστερά
επικρατεί η επιλογή και διεκδίκηση στόχων έξω από τις ιστορικές
δυνατότητες. Κοινό τους πλαίσιο η ιδεοληψία ότι είμαστε το κέντρο του
κόσμου, ο ομφαλός της Γης.
Η τάση της “προσαρμογής” συνήθως προτάσσει την ιδέα ότι, αν εκπλήξουμε τους εταίρους, αν εφαρμόσουμε ό,τι μας ζητούν, θα μας δώσουν το αντάλλαγμα που ζητούμε. Η ιστορία βεβαίως έχει δείξει ότι δεν γίνεται συνήθως αυτό -όταν γίνεται είναι σημαντικό- γιατί τα εκτός Ελλάδος κέντρα εξουσίας, όπως είναι αυτονόητο, δεν διαπραγματεύονται μόνον με την Αθήνα, και έχουν πολλές άλλες αντιφατικές επιλογές να ισορροπήσουν.
Η διεκδίκηση στόχων -από τις δυνάμεις της Αριστεράς- που είναι έξω από τις δυνατότητες της ιστορικής περιόδου γίνεται πολλές φορές -ας μην ξεχνούμε, όχι πάντα- με μεγάλη υποστήριξη του κόσμου. Μόνον που η υποστήριξη του λαού σε ριζικές τομές όσο αναγκαία είναι, άλλο τόσο δεν είναι επαρκής - άλλοτε για στρατιωτικούς, άλλοτε για οικονομικούς λόγους.
Γενικότητες; Διά ταύτα: στις σημερινές συνθήκες της ελληνικής κρίσης το κύριο δεν μπορεί να είναι η στάση της τρόικας, η έγκρισή της στα μέτρα, η πλήρης εφαρμογή των Μνημονίων κ.λπ. Προφανώς λόγω της δανειακής εξάρτησης η διαπραγμάτευση, η ενημέρωση επιβάλλεται. Αλλά δεν είναι ο στόχος. Πολύ περισσότερο που ο τρόπος π.χ. της κατανομής των φορολογικών βαρών είναι αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης - αρκεί να μη λέει ψέματα και να κρύβει το τι δεν κάνει... Στόχος πρέπει να είναι ο έλεγχος της ραγδαίας ύφεσης, η δίκαιη κατανομή των βαρών ώστε να μην κοπεί το βαγόνι μας από την ευρωπαϊκή τροχιά. Όποια είναι τώρα, όποια θα είναι αύριο. Στις συγκεκριμένες ιστορικές δυνατότητες, αυτό δε μπορεί να γίνει με διεύρυνση των κρατικών δαπανών και ελλειμμάτων, που έχουν γίνει μηχανισμός αναπαραγωγής των αδικιών. Που όχι μόνον επιτείνουν εκθετικά τον δανεισμό και τη μελλοντική εξάρτηση, αλλά προκαλούν και οικονομική καθυστέρηση. Χρειαζόμαστε τον ρεαλισμό αλλά για να εξυπηρετήσουμε τους δικούς μας κοινωνικούς και προοδευτικούς στόχους.
Η τάση της “προσαρμογής” συνήθως προτάσσει την ιδέα ότι, αν εκπλήξουμε τους εταίρους, αν εφαρμόσουμε ό,τι μας ζητούν, θα μας δώσουν το αντάλλαγμα που ζητούμε. Η ιστορία βεβαίως έχει δείξει ότι δεν γίνεται συνήθως αυτό -όταν γίνεται είναι σημαντικό- γιατί τα εκτός Ελλάδος κέντρα εξουσίας, όπως είναι αυτονόητο, δεν διαπραγματεύονται μόνον με την Αθήνα, και έχουν πολλές άλλες αντιφατικές επιλογές να ισορροπήσουν.
Η διεκδίκηση στόχων -από τις δυνάμεις της Αριστεράς- που είναι έξω από τις δυνατότητες της ιστορικής περιόδου γίνεται πολλές φορές -ας μην ξεχνούμε, όχι πάντα- με μεγάλη υποστήριξη του κόσμου. Μόνον που η υποστήριξη του λαού σε ριζικές τομές όσο αναγκαία είναι, άλλο τόσο δεν είναι επαρκής - άλλοτε για στρατιωτικούς, άλλοτε για οικονομικούς λόγους.
Γενικότητες; Διά ταύτα: στις σημερινές συνθήκες της ελληνικής κρίσης το κύριο δεν μπορεί να είναι η στάση της τρόικας, η έγκρισή της στα μέτρα, η πλήρης εφαρμογή των Μνημονίων κ.λπ. Προφανώς λόγω της δανειακής εξάρτησης η διαπραγμάτευση, η ενημέρωση επιβάλλεται. Αλλά δεν είναι ο στόχος. Πολύ περισσότερο που ο τρόπος π.χ. της κατανομής των φορολογικών βαρών είναι αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης - αρκεί να μη λέει ψέματα και να κρύβει το τι δεν κάνει... Στόχος πρέπει να είναι ο έλεγχος της ραγδαίας ύφεσης, η δίκαιη κατανομή των βαρών ώστε να μην κοπεί το βαγόνι μας από την ευρωπαϊκή τροχιά. Όποια είναι τώρα, όποια θα είναι αύριο. Στις συγκεκριμένες ιστορικές δυνατότητες, αυτό δε μπορεί να γίνει με διεύρυνση των κρατικών δαπανών και ελλειμμάτων, που έχουν γίνει μηχανισμός αναπαραγωγής των αδικιών. Που όχι μόνον επιτείνουν εκθετικά τον δανεισμό και τη μελλοντική εξάρτηση, αλλά προκαλούν και οικονομική καθυστέρηση. Χρειαζόμαστε τον ρεαλισμό αλλά για να εξυπηρετήσουμε τους δικούς μας κοινωνικούς και προοδευτικούς στόχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...