Δευτέρα 9 Απριλίου 2012


Υπάρχει άλλος δρόμος;


Ολο και περισσότερο, όσο πηγαίνουμε προς τις εκλογές, εμφανίζονται σενάρια χάους και καταστροφής, απότοκα, κυρίως, των χαμηλών δημοσκοπικών ευρημάτων για τα δύο μεταπολιτευτικά κόμματα εξουσίας. Μάλιστα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος, σε συνέντευξή του («Καθημερινή») δήλωσε απερίφραστα ότι αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί... Επίσης, τα διλήμματα, διαφόρων διατυπώσεων, με κεντρικό νόημα «Μνημόνιο ή καταστροφή», πληθαίνουν. Στόχος προφανώς είναι να «μαζευτεί» το εκλογικό σώμα. «Μαζεύεται», όμως, μ' αυτόν τον τρόπο; Μέχρι στιγμής, «ξεροκέφαλα», οι έρευνες κοινής γνώμης δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει!

Με άλλα λόγια, το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θέτει ένα πρόβλημα κυβερνησιμότητας της χώρας και παραμονής στο ευρώ, με διάφορα «διλήμματα» παραγνωρίζοντας την ουσία του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας στερείται «όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης» και ένα άλλο τμήμα βλέπει ότι έρχεται η σειρά του. Χωρίς απάντηση σ' αυτό το θέμα δύσκολα μπορεί να εξασφαλισθεί σταθερότητα και κυβερνησιμότητα στη χώρα. Κανένα οικονομικό «σχέδιο διάσωσης» δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς όρους «βιωσιμότητας» της κοινωνίας. Οντως, όπως δεν είναι ρεαλιστική λύση να «καταγγείλουμε αύριο» τη «δανειακή σύμβαση», έτσι όπως έχουμε «μπλεχθεί», άλλο τόσο εκτός πραγματικότητας είναι η «πιστή εφαρμογή» των μνημονιακών δεσμεύσεων. Πρώτον, γιατί οι στόχοι δεν είναι επιτεύξιμοι. Δεύτερον, γιατί τα «μέσα» επιδεινώνουν την κατάσταση της οικονομίας. Και, τρίτον, γιατί οι κοινωνικές αντοχές εξαντλούνται. Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για τη χώρα είναι η σταδιακή απαγκίστρωση από τις «επαχθείς» ρυθμίσεις του Μνημονίου. Και «επαχθείς» είναι εκείνες οι ρυθμίσεις και τα μέτρα που προκαλούν συνθήκες «ανεξέλεγκτης ύφεσης» και διαλύουν και το ελάχιστο στοιχείο «κοινωνικής συνοχής».
Παράλληλα, η δική μας ευθύνη είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος. Προφανώς χρειαζόμαστε δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή μείωση των ελλειμμάτων. Το θέμα είναι πώς, με ποιον τρόπο, σε τι χρόνους και με τι παραμέτρους. Πάντως όχι με τον «πάγκο του χασάπη», όπως έγινε μέχρι τώρα... Για να σταθεροποιηθεί η χώρα και να κυβερνηθεί χρειάζεται μια άλλη προοδευτική λύση. Κι αυτή δεν εξασφαλίζεται από τους οπαδούς του... «Μνημόνιο και ξερό ψωμί», ούτε από έναν ανεύθυνο «αντιμνημονιακό λαϊκισμό». Η ελληνική κοινωνία είναι «ζαλισμένη» και «αγανακτισμένη». Πρέπει να «καθοδηγηθεί» σωστά με βάση ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Δυστυχώς, οι κυρίαρχες δυνάμεις εξαντλούνται σε αναποτελεσματικά «διλήμματα φόβου», κάνοντας «γαργάρα» την ουσία...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας την γνώμη σας...