Τρίτη 24 Απριλίου 2012

«Τα καλά και τα κακά νέα»
Τα καλά είναι οι γαλλικές εκλογές παρά την άνοδο της άκρας Δεξιάς. Τα κακά είναι η άνοδος της ελληνικής Ακροδεξιάς «Χρυσής Αυγής».
Έχω την εντύπωση ότι και τα δυο αυτά σημαντικά για μένα θέματα, για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων, δεν συζητιούνται πουθενά και δεν αποτελούν αντικείμενο ανάλυσης των κομματικών εκπροσώπων στις προεκλογικές δημόσιες εμφανίσεις.
Το ΠΑΣΟΚ, παρότι έχει ιδεολογική συγγένεια με το γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα, επειδή ουσιαστικά το μόνο συγκεκριμένο πράγμα που λέει στο πρόγραμμά του είναι η πιστή εφαρμογή του Μνημονίου, δεν θέλει καν να θυμάται τις θέσεις του Ολάντ για τη λιτότητα και το Δημοσιονομικό σύμφωνο -δηλαδή την ανάγκη αναθεώρησης του Μνημονίου και υιοθέτησης αναπτυξιακής πολιτικής.
Η ΝΔ, δεν θέλει να ξέρει ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Σαρκοζί έχει αποτύχει και στη χώρα του, και επομένως, το ελληνικό δεξιό κόμμα θα έχει ως μόνο αποκούμπι τη Μέρκελ.
Δηλαδή, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αποφεύγουν να μιλήσουν για τις γαλλικές εκλογές γιατί τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν τους επιβεβαιώνουν αλλά τους διαψεύδουν οικτρά στην πολιτική που μας προτείνουν.
Προφανώς στο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, άρα σιωπούν, ενώ το ΚΚΕ καταγγέλλει όχι μόνο τον Ολάντ αλλά και τον Μελανσόν!
Μόνο η ΔΗΜΑΡ έχει κάθε λόγο να χαίρεται και να ελπίζει σε ένα δεύτερο γύρο με νικητή τον Ολάντ και εγώ ιδιαιτέρως, αφού η Γαλλία είναι η δεύτερη πατρίδα μου.
Για τα δημοσκοπικά ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κανένα από τα πρώην μεγάλα κόμματα δεν θέλει να παραδεχτεί τις ευθύνες του από την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και, άρα, να αποδεχτεί το μερίδιο της ευθύνης του για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, κυρίως, στην Αθήνα με το λαθρεμπόριο και την μεγάλη παραβατικότητα, αλλά και σε μερικά άλλα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας.
Αποτέλεσμα: η «Χρυσή Αυγή» εμφανίζεται σαν τον προστάτη όσων Ελλήνων αισθάνονται ανασφαλείς, προτείνοντας την αυτοπροστασία και την αυτοάμυνα με τη χρήση όπλων.
Ποιός βγαίνει να πει ότι τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» είναι ναζιστές και, άρα, επικίνδυνα στοιχεία; Οι εκπρόσωποι κομμάτων φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα και προτιμούν να μην τοποθετούνται δημόσια εναντίον της, ενώ τα φαινόμενα βίας εκ μέρους της πληθαίνουν.
Είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να κρυβόμαστε και να αφήνονται οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι να ψηφίζουν ναζιστές χωρίς η ίδια η κοινοβουλευτική Δεξιά να προσπαθεί να το περιορίσει, καταγγέλλοντας τις πρακτικές αυτών των ατόμων;
Όσο δεν καταγγέλλονται αυτές οι πρακτικές, απλά απενοχοποιείται η ψήφος στη «Χρυσή Αυγή» και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τη Δημοκρατία μας.
Ας σκεφτούμε όλοι μαζί την αξία του δημοκρατικού Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος και την ανάγκη να ηττηθεί η Ακροδεξιά που επιχειρεί να σηκώσει κεφάλι.
*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.