Πού πήγε το ΚΚΕ εσωτερικού;
Αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα,
Μαζί με τα συγχαρητήριά μου για την εκλογή σου, θέλω να επιστήσω την προσοχή σου σ’ ένα θέμα που μοιάζει παρωχημένο, αλλά είναι θέμα αυτοσεβασμού του κόμματος.
Θα γνωρίζεις ότι παλιότερα, το σταλινικό καθεστώς της ΕΣΣΔ έσβηνε από τις επίσημες φωτογραφίες της Κεντρικής Επιτροπής τα πρόσωπα των μελών που είχε εξοντώσει ο Στάλιν. Δεν έφθανε η εξόντωση. Έπρεπε να σβηστούν από την ιστορία της χώρας. Να μην είχαν υπάρξει, να μην είχαν δράσει. Το σπορ αυτό δεν είναι αποκλειστικότητα των κομμουνιστών. Το δανείστηκαν από κείνες τις πολιτιστικά υπανάπτυκτες χώρες, που δε σέβονται την ιστορία τους και θέλουν να τη σβήσουν. Να ξεχάσουν οι πολίτες το παρελθόν τους. Σα να μη συνέβη.
Μια τέτοια χώρα είναι η δική μας. Με μανία αλλάζουμε τα τοπωνύμια για να εξαφανιστούν οι μυριάδες των ανθρώπων που έζησαν στη γη που πατούμε, που συνέβαλαν στην ημετέρα παιδεία. Μέχρι και ο παραδοσιακός τούρκικος καφές, έγινε «ελληνικός». Με την ίδια μανία αλλάζουμε τα ονόματα των δρόμων. Θυμήσου, για παράδειγμα, πόσες οδοί μετονομάστηκαν σε «21ης Απριλίου» και στη συνέχεια σε «Ηρώων Πολυτεχνείου».
Το ΚΚΕ, πιστό τόσο στην ελληνική, όσο και στη σταλινική παράδοση, εξέδωσε πολυσέλιδο αναλυτικό βιογραφικό του γραμματέα του Χαρίλαου Φλωράκη, μετά τον θάνατο του. Στο επίσημο αυτό κείμενο διαβάζουμε με λεπτομέρειες τη δράση του στην προπολεμική περίοδο, στην Κατοχή, στον Εμφύλιο, στην παρανομία, στην ανασυγκρότηση του Κόμματος μετά το 1974, το ρόλο του στα εσωκομματικά ζητήματα, ιδιαίτερα στο 13ο Συνέδριο». Για όλα ενημερωνόμαστε, εκτός από:
- Την προσωπική συμβολή του στη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου μάλιστα υπήρξε πρόεδρος.
- Την προσωπική συμβολή του στη συγκρότηση των κυβερνήσεων συνεργασίας Τζαννετάκη και Ζολώτα. Στην κυβέρνηση αυτή μετείχε και το ίδιο το ΚΚΕ, με υπουργό το τότε στέλεχός του Γιάννη Δραγασάκη.
Πίστεψα ότι ο ΣΥΝ, ως επίγονος του ανανεωτικού ΚΚΕ εσωτερικού, θα είχε απαλλαγεί από τέτοια σύνδρομα. Μέχρι που πήρα στα χέρια μου το ημερολόγιο 2008, που εξέδωσε το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ. Το ημερολόγιο αυτό είναι αφιερωμένο στο γαλλικό Μάη του ’68. Ήταν μια «νοσταλγική αυταρέσκεια», όπως εύστοχα το χαρακτήρισε ο Γιώργος Μπράμος (Αυγή, 5/1/2008). Ήταν μόνο αυτό; Στο ημερολόγιο υπάρχουν διάφορα γεγονότα του 1968, όπως:
- «Ιδρύεται από το ΚΚΕ η αντιστασιακή οργάνωση ΕΣΑΚ».
- «Ίδρυση της ΚΝΕ».
Δεν υπάρχουν, όμως, πουθενά οι λέξεις «γραφείο εσωτερικού», ΚΚΕ εσωτερικού, ΠΑΜ, Ρήγας Φεραίος, ΑΕΜ και οτιδήποτε άλλο θυμίζει την ανανεωτική αριστερά. Κι ας είχαν όλα ιδρυθεί ήδη από το 1967. Χειρότερα: υπάρχουν γεγονότα που αναφέρονται, απογυμνωμένα όμως από το οργανωτικό τους περίβλημα, άρα αλλοιωμένα. Μερικά παραδείγματα:
1. «Αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο η δίκη 16 φοιτητών». Αποσιωπάται ότι οι 16 ανήκαν στο ‘Ρήγα Φεραίο’.
2. «Φυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης». Αποσιωπάται ότι ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΜ.
3. «Καταδικάζεται ο Λεωνίδας Κύρκος». Αποσιωπάται ότι ο Λεωνίδας ανήκε στο γρ. εσωτερικού.
4. «Πραγματοποιείται το δημοψήφισμα –παρωδία με αποχή του ΚΚΕ». Αποσιωπώνται τα άλλα κόμματα. Δηλαδή συμμετείχαν στην παρωδία;
Ειλικρινέστατα, θα ήμουν ευτυχής να επρόκειτο για παρόραμα. Για σύμπτωση. Για επιπολαιότητα βρε αδερφέ. Δυστυχώς δεν είναι. Η «ανανεωτική αριστερά» έχει εξοβελιστεί ακόμα και από το λεξιλόγιο του ΣΥΝ. Έχει αντικατασταθεί από τη «ριζοσπαστική αριστερά». Αδιάψευστος μάρτυρας η αφίσα του 5ου Συνεδρίου.
Το κακόμοιρο το ΚΚΕ εσωτερικού: δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι οι ιδέες του ευρωκομουνισμού που πρέσβευε ταιριάζουν μόνο στους Ευρωλιγούρηδες. Στην καθ’ ημάς Ανατολή δε φτουράνε, όπως δε φτουράει ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ιστορική αλήθεια. Είναι γεγονός: από τότε που ο ΣΥΝ ασπάστηκε τη «ριζοσπαστική αριστερά», από τότε που καταγγέλλει μονίμως την Ευρώπη και συμμαχεί με δηλωμένες αντιευρωπαϊκές αριστερές οργανώσεις, πήρε το πάνω του.
Επίτηδες δεν δημοσίευσα νωρίτερα το παρόν. Δεν ήθελα να θεωρηθεί πολιτική παρέμβαση στο Συνέδριο του ΣΥΝ. Εσύ όμως, Αλέξη, δεν είσαι χρεωμένος με αυτά τα προβλήματα. Δεν τα έζησες και είναι φυσικό να μην σε αφορούν προσωπικά. Δεν είναι όμως απλά ένα παράπονο της γενιάς μου και των προηγούμενων, που δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο κόμμα. Μπορεί οι αξίες της ανανεωτικής αριστεράς να μην εμπνέουν πια την πλειοψηφία του κόμματος. Ωστόσο, είναι ζήτημα ήθους και ιστορικής αλήθειας. Γι’ αυτό ποντάρω σε σένα να αποκαταστήσεις την ανανεωτική αριστερά εκεί που της πρέπει. Ώστε να μη λέει ο Λεωνίδας Κύρκος («Καθημερινή», 3/12/2006): «Σήμερα είμαι απόβλητος από το κόμμα μου».
–
* αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...