ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Αγίου Δημητρίου

Μορφοποιούνται πολιτικές αλλαγές

Παναγιώτης Παναγιώτου , www.ethnos.gr

Περίπου δύο μήνες πριν από τις εκλογές και η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού εντείνεται, με διατήρηση ή και μείωση των ήδη χαμηλών δημοσκοπικών ποσοστών των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) και εντυπωσιακή αύξηση των κομμάτων που, σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης, ενδέχεται να εισέλθουν στη νέα Βουλή μετά τις εκλογές. Από πέντε, που είναι σήμερα, σε... εννιά! (έρευνα Public Issue για τον Σκάι). Ο «κατακερματισμός» του πολιτικού συστήματος είναι προφανώς συνέπεια της κρίσης του. Είναι το αναγκαίο και αναπόδραστο πρώτο βήμα, για να επακολουθήσει, σε μία δεύτερη και πιο ώριμη φάση που απαιτεί χρόνο, η ανασύνθεσή του.

Η ΝΔ χάνει σχηματικά από τα «δεξιά της» μετά τη «στροφή» Σαμαρά, χωρίς όμως, όπως φαίνεται, να μπορεί να αντισταθμίσει τις απώλειες από τον «κεντρώο χώρο» καθώς εξαρχής τον απέρριψε, ποντάροντας σε ένα «καθαρό» δεξιό προφίλ. Τώρα παρακολουθεί έκπληκτη ένα ποσοστό σοβαρών κεντροδεξιών καθόλου ευκαταφρόνητο, να επιλέγει αριστερά κόμματα, εξ ου και η «άγαρμπη» σχετική επίθεση στην Αριστερά συλλήβδην. Υπό αυτές τις συνθήκες αποδυναμώνεται εξαιρετικά, ακόμα και ως «σοβαρό σύνθημα», η τακτική της αυτοδυναμίας... Από την άλλη μεριά, το ΠΑΣΟΚ έχοντας πάρει «οριστικό διαζύγιο» από το «σύμπλεγμα» των κοινωνικών δυνάμεων που εκπροσωπούσε και χωρίς να μπορεί να συγκροτήσει ένα «μενού» νέων κοινωνικών αναφορών, «μετεωρίζεται» χωρίς δυναμική συσπείρωσης και χάνει απ' όλες τις πλευρές κυρίως βέβαια από τα αριστερά του, χωρίς οι όψιμες «κεντροαριστερές πλατφόρμες» να συγκινούν τα παλαιά κοινά του. Ετσι υφίσταται πολλαπλούς «κατακερματισμούς». Και από τα μέσα (Κατσέλη κ.λπ.) και από τα έξω (ΔΗΜΑΡ και άλλα κόμματα της Αριστεράς).

Υπό αυτές τις συνθήκες, το «συμπαθές σύνθημα» για «πρώτο κόμμα» στις επόμενες εκλογές δημιουργεί περισσότερο αρνητικούς συνειρμούς, παρά θετικούς... Το πιο εντυπωσιακό, όμως, εύρημα της έρευνας της Public Issue είναι ότι παρότι οι ψηφοφόροι του λευκού, του άκυρου και της αποχής μειώνονται από 32,5% τον Ιανουάριο, στο 25,5 τον Μάρτιο, εντούτοις δεν ενισχύονται τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Πράγμα που σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών είναι περισσότερο ψήφοι αποδοκιμασίας παρά μιας επιφυλακτικής στάσης υπέρ των δύο «μεγάλων» κομμάτων.

Εάν η ένδειξη αυτή επιβεβαιωθεί, το βράδυ των εκλογών θα... τρίβουμε τα μάτια μας! Εξ ου και το «τόξο» των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, που είναι σαφώς προσανατολισμένες στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, έστω κι αν δεν έχουν ψηφίσει το «Μνημόνιο» (απορρίπτοντάς το ως «καταστροφική συνταγή») αποδεχόμενες όμως τις μεταρρυθμίσεις (όπως η ΔΗΜΑΡ), αποκτά ιδιαίτερη και κρίσιμη πολιτική σημασία...