Οι ταπεινοί συλλέκτες της "πρώτης ύλης": Ποίηση
στα σκουπίδια της Αθήνας
Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/03/2012 www.avgi.gr
«Πρώτη ύλη»
Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρακέπελης
Την εποχή της παραζάλης της Ολυμπιάδας του 2004 στην Αθήνα, ο ντοκιμαντερίστας Χρήστος Καρακέπελης, μετά «Το σπίτι του Κάιν» (2000) για τη ζωή στις φυλακές, έχοντας οξυμένο το κοινωνικό αισθητήριο, ξεκίνησε μια πορεία «κόντρα στο ρεύμα», που τελικά, έπειτα από επτά χρόνια δουλειάς, τον φέρνει σήμερα στην «καρδιά» των εξελίξεων, καθώς η «Πρώτη ύλη» δεν είναι απλά μια καταγραφή των παλιατζήδων της Αθήνας αλλά η άλλη όψη της κοινωνικής μας κατάρρευσης. Όλο και πιο συχνές σήμερα οι εικόνες μεταναστών (και όχι μόνο) που με ένα καρότσι του σουπερμάρκετ «συλλέγουν» από κάδο σε κάδο άχρηστα μέταλλα για να τα οδηγήσουν στην ανακύκλωση. Ο φακός του Καρακέπελη ακολουθεί επτά από αυτούς (ανάμεσά τους και ένα παιδί) στις καθημερινές τους διαδρομές, μέρα και νύχτα, εισχωρώντας μέχρι και στον εντελώς προσωπικό τους χώρο, με επίκεντρο έναν καταυλισμό Αλβανοτσιγγάνων στην καρδιά της Αθήνας, με πανοραμική θέα στον Παρθενώνα, χωρίς όμως νερό και ρεύμα... Φτάνει μέχρι τα πρωτόγονα χυτήρια του Ασπρόπυργου ή τις μεγάλες ελληνικές χαλυβουργίες και καταλήγει σε κάποια ζώνη ανοικοδόμησης στον Λίβανο, ακολουθώντας το ανακυκλωμένο σκραπ από τους δρόμους της Αθήνας... Το παγκοσμιοποιημένο ταξίδι της «πρώτης ύλης» αλλά και του χρήματος, σε πλήρη αντίστιξη με τις μονότονες αναζητήσεις των ηρώων της ταινίας στους σκουπιδοτενεκέδες της Αθήνας. Ο σκηνοθέτης έχει κάνει σπουδαία δουλειά, συνδυάζοντας το ευθύβολο αλλά καθόλου συνθηματολογικό κοινωνικό σχόλιο με στιγμές αυθεντικού ποιητικού κινηματογράφου, που καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ακόμη και τις μύχιες σκέψεις των ταπεινών ηρώων του...
Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρακέπελης
Την εποχή της παραζάλης της Ολυμπιάδας του 2004 στην Αθήνα, ο ντοκιμαντερίστας Χρήστος Καρακέπελης, μετά «Το σπίτι του Κάιν» (2000) για τη ζωή στις φυλακές, έχοντας οξυμένο το κοινωνικό αισθητήριο, ξεκίνησε μια πορεία «κόντρα στο ρεύμα», που τελικά, έπειτα από επτά χρόνια δουλειάς, τον φέρνει σήμερα στην «καρδιά» των εξελίξεων, καθώς η «Πρώτη ύλη» δεν είναι απλά μια καταγραφή των παλιατζήδων της Αθήνας αλλά η άλλη όψη της κοινωνικής μας κατάρρευσης. Όλο και πιο συχνές σήμερα οι εικόνες μεταναστών (και όχι μόνο) που με ένα καρότσι του σουπερμάρκετ «συλλέγουν» από κάδο σε κάδο άχρηστα μέταλλα για να τα οδηγήσουν στην ανακύκλωση. Ο φακός του Καρακέπελη ακολουθεί επτά από αυτούς (ανάμεσά τους και ένα παιδί) στις καθημερινές τους διαδρομές, μέρα και νύχτα, εισχωρώντας μέχρι και στον εντελώς προσωπικό τους χώρο, με επίκεντρο έναν καταυλισμό Αλβανοτσιγγάνων στην καρδιά της Αθήνας, με πανοραμική θέα στον Παρθενώνα, χωρίς όμως νερό και ρεύμα... Φτάνει μέχρι τα πρωτόγονα χυτήρια του Ασπρόπυργου ή τις μεγάλες ελληνικές χαλυβουργίες και καταλήγει σε κάποια ζώνη ανοικοδόμησης στον Λίβανο, ακολουθώντας το ανακυκλωμένο σκραπ από τους δρόμους της Αθήνας... Το παγκοσμιοποιημένο ταξίδι της «πρώτης ύλης» αλλά και του χρήματος, σε πλήρη αντίστιξη με τις μονότονες αναζητήσεις των ηρώων της ταινίας στους σκουπιδοτενεκέδες της Αθήνας. Ο σκηνοθέτης έχει κάνει σπουδαία δουλειά, συνδυάζοντας το ευθύβολο αλλά καθόλου συνθηματολογικό κοινωνικό σχόλιο με στιγμές αυθεντικού ποιητικού κινηματογράφου, που καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ακόμη και τις μύχιες σκέψεις των ταπεινών ηρώων του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας την γνώμη σας...